۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' (ره)' به '(ره)') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
در فصل چهارم، ضمن تبيين مهمترين بايدها و نبايدهاى تبليغ و ترويج فرهنگ انتظار و ارائه راهكارهايى براى تعميق و گسترش هرچه بيشتر اينگونه فعاليتها، از جمله ارتباط معنوى با امام عصر(عج)، توجه به جايگاه و شأن رفيع ايشان، پرهيز از تعيين وقت براى ظهور، برخى از آسيبها و آفتهايى كه فعاليتهاى تبليغى و ترويجى در حوزه مهدويت را تهديد مىكنند، بررسى و تبيين شده است. | در فصل چهارم، ضمن تبيين مهمترين بايدها و نبايدهاى تبليغ و ترويج فرهنگ انتظار و ارائه راهكارهايى براى تعميق و گسترش هرچه بيشتر اينگونه فعاليتها، از جمله ارتباط معنوى با امام عصر(عج)، توجه به جايگاه و شأن رفيع ايشان، پرهيز از تعيين وقت براى ظهور، برخى از آسيبها و آفتهايى كه فعاليتهاى تبليغى و ترويجى در حوزه مهدويت را تهديد مىكنند، بررسى و تبيين شده است. | ||
در آغاز فصل پنجم، از برخى روزها و ماههاى سال كه انتظار در آنها جلوه و درخشش بيشترى دارد، همچون شب نيمه شعبان و ماه مبارك رمضان ياد و اعمال و ادعيه خاص اين ايام بيان شده است و در پايان آن نيز به دليل ارادت وصف ناشدنى همه شيعيان ايران اسلامى به هشتمين امام معصوم، حضرت رضا (ع)، به بررسى باور مهدوى در كلام رضوى پرداخته شده و بخشى از رواياتى كه از آنحضرت در زمينه باور مهدوى و فرهنگ انتظار نقل شده، مورد بررسى قرار گرفته است. | در آغاز فصل پنجم، از برخى روزها و ماههاى سال كه انتظار در آنها جلوه و درخشش بيشترى دارد، همچون شب نيمه شعبان و ماه مبارك رمضان ياد و اعمال و ادعيه خاص اين ايام بيان شده است و در پايان آن نيز به دليل ارادت وصف ناشدنى همه شيعيان ايران اسلامى به هشتمين امام معصوم، حضرت رضا(ع)، به بررسى باور مهدوى در كلام رضوى پرداخته شده و بخشى از رواياتى كه از آنحضرت در زمينه باور مهدوى و فرهنگ انتظار نقل شده، مورد بررسى قرار گرفته است. | ||
در پايان مىتوان چنين ادعا كرد كه اين اثر توانسته است از يك سو بر اصول و مبانى پذيرفته شده در ديدگاه كلامى- تاريخى مبتنى بوده و موضوعات و مسائلى را كه در اين ديدگاه مورد توجه قرار گرفته است، با زبان و ادبيات روز و متناسب با نيازهاى اين زمان بررسى و تبيين كند و از سوى ديگر، با چهارچوبها و موازين مورد پذيرش ديدگاه فرهنگى- اجتماعى هماهنگ باشد و باور مهدوى و فرهنگ انتظار را به عنوان حقيقتى جارى و سارى در عصر و جامعه ما مطرح سازد. | در پايان مىتوان چنين ادعا كرد كه اين اثر توانسته است از يك سو بر اصول و مبانى پذيرفته شده در ديدگاه كلامى- تاريخى مبتنى بوده و موضوعات و مسائلى را كه در اين ديدگاه مورد توجه قرار گرفته است، با زبان و ادبيات روز و متناسب با نيازهاى اين زمان بررسى و تبيين كند و از سوى ديگر، با چهارچوبها و موازين مورد پذيرش ديدگاه فرهنگى- اجتماعى هماهنگ باشد و باور مهدوى و فرهنگ انتظار را به عنوان حقيقتى جارى و سارى در عصر و جامعه ما مطرح سازد. |
ویرایش