۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره'
جز (جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره') |
|||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
در باب دوم، از فرمان‌رواى دادگر و پاداش وى و حاكم ستم‌گر و سنگينى گناه او ياد كرده است؛ وى، كلام خود را با نقل اين فرمايش پيامبر (ص) آغاز نموده است: «هفت نفرند كه خداوند در روزى كه سايه‌اى جز سايه او نيست، آنان را در زير سايه عرش خويش قرار مى‌دهد: پيشواى دادگر؛ جوانى كه جوانيش را در بندگى پرورگار خويش سرآورد؛ مردى كه وقتى از مسجد بيرون مى‌آيد، دلش را در آن‌جا بياويزد و گرو بگذارد تا هنگامى كه به آن‌جا بازگشت نمايد؛ مردى كه در خلوت خدا را ياد كند تا دو ديده‌اش گريان شود و...» | در باب دوم، از فرمان‌رواى دادگر و پاداش وى و حاكم ستم‌گر و سنگينى گناه او ياد كرده است؛ وى، كلام خود را با نقل اين فرمايش پيامبر (ص) آغاز نموده است: «هفت نفرند كه خداوند در روزى كه سايه‌اى جز سايه او نيست، آنان را در زير سايه عرش خويش قرار مى‌دهد: پيشواى دادگر؛ جوانى كه جوانيش را در بندگى پرورگار خويش سرآورد؛ مردى كه وقتى از مسجد بيرون مى‌آيد، دلش را در آن‌جا بياويزد و گرو بگذارد تا هنگامى كه به آن‌جا بازگشت نمايد؛ مردى كه در خلوت خدا را ياد كند تا دو ديده‌اش گريان شود و...» | ||
در باب سوم، | در باب سوم، درباره لزوم فرمان‌برى مردم از فرمان‌روايان و ناپسند بودن سرپيچى از دستور آنان و خروج بر ايشان و جدايى از جماعت بحث كرده است و سخن خويش را با ذكر آيه شريفه'''«يا ايها الذين آمنوا اطيعوا الله و اطيعوا الرسول و اولى الامر منكم»'''، آغاز نموده است. | ||
در بقيه ابواب، مباحثى همچون صفاتى كه مى‌بايست پادشاه به آنها آراسته باشد و روش‌هاى نيكويى كه بايد در پيش گيرد، آنچه از حسن سياست و صيانت و حراست مردم بر حاكم لازم است، انتخاب وزراء و كارگزاران و صفاتى كه مى‌بايست دارا باشند و... را مطرح كرده است. | در بقيه ابواب، مباحثى همچون صفاتى كه مى‌بايست پادشاه به آنها آراسته باشد و روش‌هاى نيكويى كه بايد در پيش گيرد، آنچه از حسن سياست و صيانت و حراست مردم بر حاكم لازم است، انتخاب وزراء و كارگزاران و صفاتى كه مى‌بايست دارا باشند و... را مطرح كرده است. | ||
به‌طور كلى مى‌توان گفت مؤلف، در بخش اول كه مى‌شود آن را بخش نظرى ناميد، اهميت رهبرى و نقش بزرگ آن و صفات و ويژگى‌هايى كه بايد يك رهبر و حاكم دارا باشد و وظيفه مردم در برابر حاكم و رهبر خويش را به بحث گذارده و در بخش دوم كه مى‌توان آن را بخش تطبيقى خواند، گزارش‌هايى را | به‌طور كلى مى‌توان گفت مؤلف، در بخش اول كه مى‌شود آن را بخش نظرى ناميد، اهميت رهبرى و نقش بزرگ آن و صفات و ويژگى‌هايى كه بايد يك رهبر و حاكم دارا باشد و وظيفه مردم در برابر حاكم و رهبر خويش را به بحث گذارده و در بخش دوم كه مى‌توان آن را بخش تطبيقى خواند، گزارش‌هايى را درباره پادشاهان و كارگزاران و وزراء نقل نموده است؛ گزارش‌هايى دال بر دادگرى و آقايى و گذشت و پذيرش خيرخواهى خيرخواهان توسط آنان. مؤلف، بدين وسيله اصول روشن نظرى و عملى را براى حاكمان پى‌ريزى كرده است تا در انجام امور مهمى كه بر عهده گرفته‌اند بر آنها تكيه نمايند. | ||
محقق كتاب، در مقدمه مفصل و ارزنده خويش، از حيات سياسى حكومت‌ها و اصلاح آنها، اهميت اخلاق در سياست و رابطه آن دو با هم، وضعيت سياسى در دوره مؤلف، وضعيت نظامى و ادارى و اقتصادى، وضعيت فكرى و علمى، شرح حال مؤلف، پيرامون كتاب و نسخه‌هاى مختلف آن و... سخن گفته است. | محقق كتاب، در مقدمه مفصل و ارزنده خويش، از حيات سياسى حكومت‌ها و اصلاح آنها، اهميت اخلاق در سياست و رابطه آن دو با هم، وضعيت سياسى در دوره مؤلف، وضعيت نظامى و ادارى و اقتصادى، وضعيت فكرى و علمى، شرح حال مؤلف، پيرامون كتاب و نسخه‌هاى مختلف آن و... سخن گفته است. | ||