۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تهذيب الرياسة و ترتيب السياسة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)'
جز (جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره') |
جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') |
||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
مؤلف، در باب اول از بخش نخست، از لزوم امامت و نياز به سلطان و عدم استغنا از وى در همه زمان‌ها، سخن گفته است. وى، در اين باره مى‌گويد: «همه امت، جز افراد غير قابل اعتنا، در مورد اصل وجوب نصب امام اتفاق نظر دارند، گر چه در اوصاف و شرايط وى، ديدگاهشان با هم اختلاف دارد...» | مؤلف، در باب اول از بخش نخست، از لزوم امامت و نياز به سلطان و عدم استغنا از وى در همه زمان‌ها، سخن گفته است. وى، در اين باره مى‌گويد: «همه امت، جز افراد غير قابل اعتنا، در مورد اصل وجوب نصب امام اتفاق نظر دارند، گر چه در اوصاف و شرايط وى، ديدگاهشان با هم اختلاف دارد...» | ||
در باب دوم، از فرمان‌رواى دادگر و پاداش وى و حاكم ستم‌گر و سنگينى گناه او ياد كرده است؛ وى، كلام خود را با نقل اين فرمايش پيامبر (ص) آغاز نموده است: «هفت نفرند كه خداوند در روزى كه سايه‌اى جز سايه او نيست، آنان را در زير سايه عرش خويش قرار مى‌دهد: پيشواى دادگر؛ جوانى كه جوانيش را در بندگى پرورگار خويش سرآورد؛ مردى كه وقتى از مسجد بيرون مى‌آيد، دلش را در آن‌جا بياويزد و گرو بگذارد تا هنگامى كه به آن‌جا بازگشت نمايد؛ مردى كه در خلوت خدا را ياد كند تا دو ديده‌اش گريان شود و...» | در باب دوم، از فرمان‌رواى دادگر و پاداش وى و حاكم ستم‌گر و سنگينى گناه او ياد كرده است؛ وى، كلام خود را با نقل اين فرمايش پيامبر(ص) آغاز نموده است: «هفت نفرند كه خداوند در روزى كه سايه‌اى جز سايه او نيست، آنان را در زير سايه عرش خويش قرار مى‌دهد: پيشواى دادگر؛ جوانى كه جوانيش را در بندگى پرورگار خويش سرآورد؛ مردى كه وقتى از مسجد بيرون مى‌آيد، دلش را در آن‌جا بياويزد و گرو بگذارد تا هنگامى كه به آن‌جا بازگشت نمايد؛ مردى كه در خلوت خدا را ياد كند تا دو ديده‌اش گريان شود و...» | ||
در باب سوم، درباره لزوم فرمان‌برى مردم از فرمان‌روايان و ناپسند بودن سرپيچى از دستور آنان و خروج بر ايشان و جدايى از جماعت بحث كرده است و سخن خويش را با ذكر آيه شريفه'''«يا ايها الذين آمنوا اطيعوا الله و اطيعوا الرسول و اولى الامر منكم»'''، آغاز نموده است. | در باب سوم، درباره لزوم فرمان‌برى مردم از فرمان‌روايان و ناپسند بودن سرپيچى از دستور آنان و خروج بر ايشان و جدايى از جماعت بحث كرده است و سخن خويش را با ذكر آيه شريفه'''«يا ايها الذين آمنوا اطيعوا الله و اطيعوا الرسول و اولى الامر منكم»'''، آغاز نموده است. | ||