شعرانی، ابوالحسن: تفاوت میان نسخه‌ها

1.ملا فتح اللّه كاشانى؛ سلسلۀ نسب ميرزا ابوالحسن شعرانى،به دانشمندى بزرگ و قرآن شناسى فرزانه يعنى علامه«ملا فتح اللّه كاشانى»(م 988 ق.)مفسر معروف عصر صفويه مى‌رسد. تفسير«منهج الصادقين»وى به زبان فارسى شهرۀ آفاق است.

 

2.ابو الحسن مجتهد تهرانى؛ جد اعلاى ميرزا ابوالحسن شعرانى،شيخ ابوالحسن مجتهد تهرانى(1200-1272 ق.)است.در تهران و سپس اصفهان به تحصيل پرداخت آنگاه عازم عراق شده و در حوزه‌هاى علميۀ آن ديار نزد بزرگانى چون [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد على طباطبايى]](صاحب رياض)ادامۀ تحصيل داد و با اجازۀ اجتهاد به تهران مراجعت كرد.

 

3.آخوند غلامحسين؛ پدر بزرگ ميرزا ابوالحسن شعرانى،آخوند غلامحسين،يكى از علماى متقى و فاضل تهران بود. آخوند در سال 1313 ق.در نجف اشرف به خاك سپرده شد.

 

4.حاج شيخ محمد تهرانى؛ حاج شيخ محمد تهرانى،پدر ميرزا ابوالحسن شعرانى عالمى متقى بود.در سال 1346 ق.از دنيا رفت.

ميرزا ابوالحسن شعرانى در سال 1320 ق.در تهران و در خانواده‌اى روحانى و دانش پرور،به دنيا آمد و پرورش يافت. سواد قرآنى را نزد پدر عالمش،شيخ محمد تهرانى،آموخت و در حقيقت پدرش نخستين معلم او بود.بعدها كه كمى بزرگ شد وارد مدرسۀ مروى تهران گشته،به تحصيل پرداخت.ادبيات عرب،فارسى،منطق،فقه، اصول،فلسفه،رياض،و...را طى سالها آموخت. از معروف‌ترين اساتيد او در حوزۀ علميۀ تهران، مى‌توان از آیت‌اللهحاج ميرزا مهدى آشتيانى نام برد.همچنين حكيم محقق ميرزا محمود قمى از اساتيد او بود كه مردى زاهد و دانشمند بود. حبيب اللّه ذو الفنون نيز استاد رياضى ميرزا ابوالحسن شعرانى در حوزۀ تهرانى بود.

ميرزا ابوالحسن شعرانى،در دورۀ جوانى كه حوزۀ علميۀ قم تازه تأسيس شده بود،سفرى به آن ديار كرد و در محضر اساتيدى مانند آیت‌اللهحاج شيخ عبدالكريم حائرى(مؤسس حوزه)و حاج شيخ عبدالنبى نورى به ادامۀ تحصيل پرداخت.

1.فرانسه؛ شعرانى به زبان فرانسه،كاملا تسلط داشت و بسيارى از كتب علمى اسلامى ترجمه شده به زبان فرانسه را خود مطالعه و با متن اصلى تطبيق مى‌كرد و صحت و سقم ترجمه راتعيين مى‌نمود.

 

2.تركى؛ زبان تركى را مثل زبان مادرى مى‌دانست و مى‌خواند و مى‌نوشت.

 

3.انگليسى؛ وى به زبان انگليسى نيز به قدر متعارف و لازم آشنايى داشت.

 

4.عبرى؛ شايد شگفت انگيز باشد كه عالمى دينى با آن همه وسعت اطلاعات و اشتغالات در علوم مختلف،به زبان عبرى هم تسلط داشته باشد! ايشان اين زبان را از يك روحانى يهودى فراگرفته بود.

1.آیت‌الله[[آملی، هاشم|ميرزا هاشم آملى]](1322-1413 ق.)؛ او در شهرستان آمل متولد شد و پس ازگذراندن دورۀ ابتدايى و مقدماتى،عازم تهران شد و در نزد شهيد مدرس،سيد محمد تنكابنى و شعرانى ادامه تحصيل داد.در سال 1345 ق. به قم رفت و دورۀ عالى فقه و اصول را از آیت‌اللهشيخ عبدالكريم حائرى و آیت‌اللهسيد محمد حجت كوه كمرى فرا گرفت و به درجۀ اجتهاد رسيد.مدتى نيز در نجف در محضر [[نایینی، محمدحسین|ميرزا حسين نايينى]]،عراقی، [[ضیاءالدین|آقا ضياء عراقى]] و [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] ادامۀ تحصيل داد.او سالها در حوزۀ علميۀ قم به تدريس فقه و اصول پرداخت و شاگردانى بزرگ و دانشمند تربيت كرد.

 

2.آیت‌اللهشيخ عبداللّه [[جوادی آملی، عبدالله|جوادى آملى]]؛ از فقها،مفسران و فلاسفۀ بزرگ معاصر و از اساتيد حوزۀ علميۀ قم داراى دهها اثر علمى و فقهى و تفسيرى است.

 

3.آیت‌اللهشيخ حسن حسن زادۀ آملى؛ حكيم الهى،فقيه،رياضيدان،اديب،شاعر و متبحر در نجوم و هيئت،و عارف سالك معاصر، كه در آسمان دانش و معرفت همچون خورشيد مى‌درخشد.ايشان سالها در تهران از محضر علامه شعرانى در زمينۀ فقه و تفسير و رياضى و حكمت و عرفان و...استفاده كرده و بهره‌هاى فراوان برده است و خاطراتى شيرين و شنيدنى از آن استاد الهى به ياد دارد.

 

4.استاد شيخ محمد حسن احمدى فقيه يزدى؛ استاد شيخ محمد حسن احمدى فقيه يزدى، از شاگردان موفّق علاّمه شعرانى و از اساتيد حوزۀ علميه قم است.

 

5.على اكبر غفارى؛ استاد دانشمند على اكبر غفّارى از شاگردان فرزانۀ علاّمه شعرانى است كه در زمينۀ تصحيح،تحقيق و طبع آثار حديثى شيعه خدمات ارزنده‌اى انجام دادند.

 

6.[[محدث، جلال‌الدین|محدث ارموى]](1323 ق-1358 ش)؛ استاد علاّمه مرحوم مير جلال الدين محدّث ارموى از شاگردان علاّمه شعرانى بود.در شهر اروميه ديده به جهان گشود و پس از عمرى تحصيل و تحقيق و تأليف و تصحيح آثار علمى و دينى گذشتگان،در سال 1358 شمسى درتهران درگذشت.او بيش از هفتاد اثر گرانقدر را تصحيح يا تأليف كرده است.

1.حاشيه بر مجمع‌البيان(در ده جلد)

 

2.تصحيح كامل تفسير صافى(در دو جلد)

 

3.حواشى و تعليقات بر تفسير منهج الصادقين(در ده جلد)

 

4.مقدمه و حواشى و تصحيح كامل تفسير ابوالفتوح رازى (در دوازده جلد)

 

5.نثر طوبى،دائره المعارف اصطلاحات قرآن،از الف تا حرف صاد.

 

6.تجويدقرآن  

 

7.طبع و چاپ بيش از 60 نسخۀ قرآن در اندازه‌هاى مختلف.

1.جمع حواشى و تحقيق و تصحيح كتاب وافى اثر مرحوم [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|فيض كاشانى]] (در سه جلد)

 

2.تعليقات بر شرح اصول كافى اثر ملا صالح مازندرانى،(در دوازده جلد)

 

3.تعليقات بر وسائل الشيعه(از جلد 16 تا 20)

 

4.حاشيه بر ارشاد القلوب ديلمى.

 

5.ترجمه و شرح دعاى عرفه سيد الشهداء عليه السّلام،ضميمه كتاب فيض الدموع.

 

6.ترجمه و شرح مفصل صحيفۀ كامل سجاديه  

 

7.تحقيق و تصحيح [[جامع الرواة و ازاحة الاشتباهات عن الطرق و الأسناد|جامع الرواة]]  

 

8.رساله در علم درايه

1.المدخل الى عذب المنهل،در اصول

 

2.شرح كفاية الاصول-[[آخوند خراسانى]]

 

3.شرح تبصره علامۀ حلى  

 

4.حاشيه كبيره بر قواعد

 

5.رساله در شرح شكوك صلاة در عروة الوثقى  

 

6.فقه فارسى و مختصر براى تدريس در مدارس  

 

7.مناسك حج با حواشى 9 نفر از مراجع تقليد

1.شرح تجريد در علم كلام  

 

2.حاشيه بر فصل الخطاب محدث نورى  

 

3.كتاب راه سعادت در اثبات نبوت و رد شبهات يهود و نصارا  

 

4.ترجمۀ كتاب«الامام على صوت العدالة الانسانية»با نقد لغزشهاى نويسنده(جرق جرداق)

 

5.تعليقاتى بر كتاب«محمد پيامبر و سياستمدار»نوشتۀ مونتگمرى وات.

 

6. اصطلاحات فلسفى  

 

7.مقدمه و حواشى محققانه بر اسرار الحكم سبزوارى

1.شرح عمل به زيج(جدولى كه از روى آن به حركات سيارات پى مى‌برند) مبتنى بر هيئت جديد.

 

2.تعليقه و مستدرك تشريح الافلاك با اشاره به هيئت جديد.

 

3. هيئت فلاماريون،ترجمه از زبان فرانسه  

 

4. تقاويم(تقويمهاى)شبانه روزى

1.ترجمۀ«نفس المهموم»اثر حاج [[قمی، عباس|شيخ عباس قمى]]  

 

2.مقدمه،تصحيح و تحقيق كشف الغمه  

 

3.مقدمه و تصحيح منتخب التواريخ  

 

4.مقدمه كتاب وقايع السنين خاتون آبادى  

 

5.مقدمه،تصحيح و تعليقات بر كتاب «روضة الشهداء».

1.تصحيح كامل و مقدمه و حاشيه بر جلد اول و سوم كتاب«نفايس الفنون فى عرابس العيون»اثر محمود آملى از دانشمندان قرن هشتم.