بدائع الملح (نوهای نمکین): تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات کتاب

| عنوان‌های دیگر = بدايع الملح. فارسي - عربي  

اوليايي، مصطفی (مصحح)

| مکان نشر = ايران - تهران  

1.شعر عربي - مجموعه ها - ترجمه شده به فارسی

3.نويسندگان اسلامي - سرگذشت نامه

}}

الف)- ویژگی‌های نثر فارسی:

# تعداد واژه‌های عربی در کتاب به حداقل می‌رسد؛ مثلا این دو بیت که از ابواسحق صابی است، چنین ترجمه شده است:

ترجمه: ماننداک یکدیگر شد اشک من آنگاه که برفت و شراب من از ماننداک آن که در جام است چشم من می‌بریزد. به خدای نمی‌دانم می را فرو رها کرده است پلک‌های من یا از اشک‌های خود بودم می‌ بیاشامیدم. ملاحظه می‌شود که در ترجمه این دو بیت، فقط یک کلمه عربی به کار گرفته شده است <ref> همان، صفحه بیست‌ویک </ref>.

# واژه‌هایی که در ساختمان جملات به کار گرفته شده، از جمله واژه‌های معمول در قرن‌های پنجم و ششم و هفتم است که مترادفات عربی آن‌ها هنوز راهی به زبان پارسی نیافته و یا اگر احیانا در نظم و نثر واژه‌های عربی معادلشان دیده می‌شود، جنبه اتفاقی داشته و به‌صورت همگانی و متداول نیست، حال آنکه در اعصار بعد، درست برعکس این قضیه مشاهده می‌شود؛ یعنی رفته رفته مترادفات عربی این گونه واژه‌ها دوش به دوش خود آنها در نظم و نثر ظاهر می‌شود تا آنجا که امروزه، این واژه‌های اصیل زبان دری، به‌ندرت مورد استعمال قرار می‌گیرد <ref> همان، صفحه بیست‌ویک - بیست‌ودو </ref>.