۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
مطالب السؤول في مناقب آل الرسول: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)'
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
==انگيزه نگارش== | ==انگيزه نگارش== | ||
ابن طلحه شافعى انگيزه خويش در نگارش كتاب را چنين بيان كرده كه در زمان جوانى كتابى در فضائل دوازده امام با عنوان «زبدة المقال فى فضائل الآل» نوشته كه اين كتاب انيس و مونس وى بوده و آن را در حالات مختلف مطالعه مى كرده است. كتاب ياد شده در حوادث ايام مفقود مى شود. در همين ايام يكى از صالحان، كه [[امام على (ع)]] را در خواب ديده و از آن حضرت پرسشهايى كرده بود به كمال الدين ابن طلحه مراجعه كرده و اظهار مى دارد كه [[امام على (ع)]]، توضيح و شرح پاسخها را به وى حواله داده است. كمال الدين مشكل آن مرد را حل مى كند و پس از آن براى اداى حق امام كتاب حاضر را مى نويسد. | ابن طلحه شافعى انگيزه خويش در نگارش كتاب را چنين بيان كرده كه در زمان جوانى كتابى در فضائل دوازده امام با عنوان «زبدة المقال فى فضائل الآل» نوشته كه اين كتاب انيس و مونس وى بوده و آن را در حالات مختلف مطالعه مى كرده است. كتاب ياد شده در حوادث ايام مفقود مى شود. در همين ايام يكى از صالحان، كه [[امام على(ع)]] را در خواب ديده و از آن حضرت پرسشهايى كرده بود به كمال الدين ابن طلحه مراجعه كرده و اظهار مى دارد كه [[امام على(ع)]]، توضيح و شرح پاسخها را به وى حواله داده است. كمال الدين مشكل آن مرد را حل مى كند و پس از آن براى اداى حق امام كتاب حاضر را مى نويسد. | ||
وى در نگارش و جمع آورى مطالب كتاب، راه اعتدال را پيش گرفته و هر مطلبى را نقل ننموده است. به ويژه در نقل فضائل امامان اين شيوه اعتدالى مشهود است . فضائل نقل شده در اين كتاب براى ائمه به گونه اى نيست كه از ايشان چهره‌اى فرابشرى بسازد. چنان كه از نقل فضائلى كه مربوط به آفرينش تقدمى ايشان و قدرتشان در تسلط بر تكوين باشد، پرهيز كرده است. همچنين از پى گيرى معجزات و كرامات در زندگى ايشان در اين كتاب خبرى نيست، هر چند در مورد ائمه بعد از حسين(ع) به اين جنبه توجه بيشترى شده است. نويسنده پيش از شرح حال دوازده امام، احاديث و آياتى را در باره شأن و منزلت حضرت فاطمه(س) آورده است. | وى در نگارش و جمع آورى مطالب كتاب، راه اعتدال را پيش گرفته و هر مطلبى را نقل ننموده است. به ويژه در نقل فضائل امامان اين شيوه اعتدالى مشهود است . فضائل نقل شده در اين كتاب براى ائمه به گونه اى نيست كه از ايشان چهره‌اى فرابشرى بسازد. چنان كه از نقل فضائلى كه مربوط به آفرينش تقدمى ايشان و قدرتشان در تسلط بر تكوين باشد، پرهيز كرده است. همچنين از پى گيرى معجزات و كرامات در زندگى ايشان در اين كتاب خبرى نيست، هر چند در مورد ائمه بعد از حسين(ع) به اين جنبه توجه بيشترى شده است. نويسنده پيش از شرح حال دوازده امام، احاديث و آياتى را در باره شأن و منزلت حضرت فاطمه(س) آورده است. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
نويسنده در اين كتاب بيشتر از مجموعه هاى حديثى اهل سنت بهره برده و كمتر از منابع شرح حال و تاريخ استفاده كرده است. ضمن آن كه از منابع شيعى نيز به ندرت استفاده كرده است و تنها در بيان يكى از كرامات امام على (ع)، از ابن شهر آشوب مطلبى را نقل مى‌كند. بيشترين تكيه نويسنده بر كتاب صحيح ترمذى، حلية الاولياء و صفه الصفوه [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] است. | نويسنده در اين كتاب بيشتر از مجموعه هاى حديثى اهل سنت بهره برده و كمتر از منابع شرح حال و تاريخ استفاده كرده است. ضمن آن كه از منابع شيعى نيز به ندرت استفاده كرده است و تنها در بيان يكى از كرامات امام على(ع)، از ابن شهر آشوب مطلبى را نقل مى‌كند. بيشترين تكيه نويسنده بر كتاب صحيح ترمذى، حلية الاولياء و صفه الصفوه [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] است. | ||
اين كتاب به زودى در ميان شيعيان رواج تمام يافت و بسيارى از مؤلفان شيعه از آن نقل كرده‌اند. | اين كتاب به زودى در ميان شيعيان رواج تمام يافت و بسيارى از مؤلفان شيعه از آن نقل كرده‌اند. | ||