۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'امام صادق(ع)' به 'امام صادق (ع)') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
2. شبهه: كسانى كه برخلاف آيههاى قرآن، از غير خدا طلب مىكنند و انتظار شفاعت در قيامت از غير خدا را دارند و آنها را وسيله و واسطه قرار مىدهند، غير مسلمان و كافر هستند. | 2. شبهه: كسانى كه برخلاف آيههاى قرآن، از غير خدا طلب مىكنند و انتظار شفاعت در قيامت از غير خدا را دارند و آنها را وسيله و واسطه قرار مىدهند، غير مسلمان و كافر هستند. | ||
پاسخ: الف)- منظور از عبارت «از غير خدا طلب كردن»، چيست؟! يعنى هركه از غير خدا چيزى بخواهد كافر است؟! پس بر اين اساس، وهابىها كه از پزشك و دارو، درمان طلب مىكنند، كافرند؟! و با اين فرض، هيچ مسلمانى در عالم باقى نمىماند؛ زيرا انسان، موجودى اجتماعى است و همواره براى رفع نيازهاى خود نيازمند ديگران است و به آنها توسّل مىجويد و طلب يارى مىكند و اينها همه غير خدا هستند؛ بهعبارتديگر، هيچ انسانى نمىتواند بدون توسل به اسباب و وسايل، ادامه حيات دهد. مگر اين نظام، نظام اسباب و مسببات نيست؟! [[امام جعفر صادق (ع)|امام صادق (ع)]] مىفرمايد: «أَبَى اللهُ أَنْ يُجْرِي الأشْياءَ إِلا بِأَسْبابٍ» «خدا بنا ندارد امور، جز از طريق اسبابشان به جريان افتد». | پاسخ: الف)- منظور از عبارت «از غير خدا طلب كردن»، چيست؟! يعنى هركه از غير خدا چيزى بخواهد كافر است؟! پس بر اين اساس، وهابىها كه از پزشك و دارو، درمان طلب مىكنند، كافرند؟! و با اين فرض، هيچ مسلمانى در عالم باقى نمىماند؛ زيرا انسان، موجودى اجتماعى است و همواره براى رفع نيازهاى خود نيازمند ديگران است و به آنها توسّل مىجويد و طلب يارى مىكند و اينها همه غير خدا هستند؛ بهعبارتديگر، هيچ انسانى نمىتواند بدون توسل به اسباب و وسايل، ادامه حيات دهد. مگر اين نظام، نظام اسباب و مسببات نيست؟! [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] مىفرمايد: «أَبَى اللهُ أَنْ يُجْرِي الأشْياءَ إِلا بِأَسْبابٍ» «خدا بنا ندارد امور، جز از طريق اسبابشان به جريان افتد». | ||
ب)- اگر منظور از آن، توسل به اولياى خدا است، مىتوان گفت كه اين عمل، هم مطابق با آيههاى قرآن است ''' (وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَة) ''' و هم مطابق با روايتهاى پيامبر(ص) و هم مطابق عقل و وجدان و از طرف ديگر مخالفت با آن، خلاف عقل و نقل است و همچنين از طرفى، اگر هر نوع طلب كردن، شرك و كفر باشد، اين امر با دستور صريح قرآن، كه امر به توسّل و واسطه قرار دادن اولياى خدا است، منافات پيدا مىكند. قرآن مىفرمايد: ''' «وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللهَ تَوَّاباً رَحِيماً» ''' <ref>نساء: 64</ref>؛ «و اگر آنان وقتى به خود ستم كرده بودند، پيش تو مىآمدند و از خدا آمرزش مىخواستند و پيامبر (نيز) براى آنان طلب آمرزش مىكرد، قطعاً خدا را توبهپذير و مهربان مىيافتند»... <ref>ر.ك: متن كتاب، ص49-51</ref>. | ب)- اگر منظور از آن، توسل به اولياى خدا است، مىتوان گفت كه اين عمل، هم مطابق با آيههاى قرآن است ''' (وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَة) ''' و هم مطابق با روايتهاى پيامبر(ص) و هم مطابق عقل و وجدان و از طرف ديگر مخالفت با آن، خلاف عقل و نقل است و همچنين از طرفى، اگر هر نوع طلب كردن، شرك و كفر باشد، اين امر با دستور صريح قرآن، كه امر به توسّل و واسطه قرار دادن اولياى خدا است، منافات پيدا مىكند. قرآن مىفرمايد: ''' «وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللهَ تَوَّاباً رَحِيماً» ''' <ref>نساء: 64</ref>؛ «و اگر آنان وقتى به خود ستم كرده بودند، پيش تو مىآمدند و از خدا آمرزش مىخواستند و پيامبر (نيز) براى آنان طلب آمرزش مىكرد، قطعاً خدا را توبهپذير و مهربان مىيافتند»... <ref>ر.ك: متن كتاب، ص49-51</ref>. |
ویرایش