۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
یادنامه علامه شریف رضی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ،' به '، '
جز (جایگزینی متن - 'سيد شريف رضى' به 'سيد شريف رضى ') |
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '، ') |
||
| خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
آقاى سيد علوى در اين مقاله، راجع به اين كه [[شریف الرضی، محمد بن حسین|سيد شريف رضى]] قدس سره در شمار فقهاى عصر خود بوده، به شش شاهد استناد جسته و آن‌ها را به تفصيل مورد بررسى قرار داده است. | آقاى سيد علوى در اين مقاله، راجع به اين كه [[شریف الرضی، محمد بن حسین|سيد شريف رضى]] قدس سره در شمار فقهاى عصر خود بوده، به شش شاهد استناد جسته و آن‌ها را به تفصيل مورد بررسى قرار داده است. | ||
1- تلمذ [[شریف الرضی، محمد بن حسین|سيد شريف رضى]] ، نزد فقهاى عصر اعم از فقهاى اماميه و يا فقهاى ديگر مذاهب اهل سنت. | 1- تلمذ [[شریف الرضی، محمد بن حسین|سيد شريف رضى]]، نزد فقهاى عصر اعم از فقهاى اماميه و يا فقهاى ديگر مذاهب اهل سنت. | ||
2- تأليف كتاب «تعليق على خلاف الفقها» در زمينه فقه تطبيقى و مقارن. | 2- تأليف كتاب «تعليق على خلاف الفقها» در زمينه فقه تطبيقى و مقارن. | ||
| خط ۱۰۵: | خط ۱۰۵: | ||
ابن نديم در «الفهرست» حدود يك صد و پنجاه كتاب، براى ابوعبيده بر مى‌شمارد كه برخى از آن‌ها همچون: مجاز القرآن، غريب القرآن، معانى القرآن، در مسائل قرآنى است، و متأسفانه تنها كتاب «مجاز القرآن» او به ما رسيده و كتاب موجود هم كه دكتر محمود [[سزگین، فؤاد|فؤاد سزگين]]، تصحيح كرده و به چاپ رسانيده، فقط مطالب تا پايان سوره كهف (هجدهمين سوره) را در بر دارد. | ابن نديم در «الفهرست» حدود يك صد و پنجاه كتاب، براى ابوعبيده بر مى‌شمارد كه برخى از آن‌ها همچون: مجاز القرآن، غريب القرآن، معانى القرآن، در مسائل قرآنى است، و متأسفانه تنها كتاب «مجاز القرآن» او به ما رسيده و كتاب موجود هم كه دكتر محمود [[سزگین، فؤاد|فؤاد سزگين]]، تصحيح كرده و به چاپ رسانيده، فقط مطالب تا پايان سوره كهف (هجدهمين سوره) را در بر دارد. | ||
شايد بتوان گفت كه كتاب «تلخيص البيان» [[شریف الرضی، محمد بن حسین|سيد شريف رضى]] ، نخستين كتابى است كه بالاستقلال درباره مجازات قرآنى به معناى بلاغى آن؛ يعنى مجاز قسيم حقيقت و نه مجاز لغوى، نوشته شده، زيرا ابوعبيده، متوفى به سال 210 هجرى كه «مجاز القرآن» نوشته، منظورش از مجاز تفسير و تأويل كلمات است، خواه بر سبيل حقيقت به كار رفته باشد و يا به طريق مجاز بيانى. | شايد بتوان گفت كه كتاب «تلخيص البيان» [[شریف الرضی، محمد بن حسین|سيد شريف رضى]]، نخستين كتابى است كه بالاستقلال درباره مجازات قرآنى به معناى بلاغى آن؛ يعنى مجاز قسيم حقيقت و نه مجاز لغوى، نوشته شده، زيرا ابوعبيده، متوفى به سال 210 هجرى كه «مجاز القرآن» نوشته، منظورش از مجاز تفسير و تأويل كلمات است، خواه بر سبيل حقيقت به كار رفته باشد و يا به طريق مجاز بيانى. | ||
در صورتى كه «تلخيص البيان» [[شریف الرضی، محمد بن حسین|سيد شريف رضى]] ، نخستين كتابى است كه براى هدف واحد و منظور خاصى كه بحث مجازات و استعارات كلام خدا باشد، نوشته شده آن هم به ترتيب سور قرآنى. | در صورتى كه «تلخيص البيان» [[شریف الرضی، محمد بن حسین|سيد شريف رضى]]، نخستين كتابى است كه براى هدف واحد و منظور خاصى كه بحث مجازات و استعارات كلام خدا باشد، نوشته شده آن هم به ترتيب سور قرآنى. | ||
[[شریف الرضی، محمد بن حسین|سيد شريف رضى]] ، با نوشتن اثر بسيار ارزنده خود، نكات بلاغى كلام خدا را، توضيح و پرده از اسرار نهانى و زيبايى‌هاى كلام سبحانى را، نشان داد و معانى استعارى و مجازى آيات و عبارات قرآنى را روشن و خواننده را بهره‌مند ساخت. | [[شریف الرضی، محمد بن حسین|سيد شريف رضى]]، با نوشتن اثر بسيار ارزنده خود، نكات بلاغى كلام خدا را، توضيح و پرده از اسرار نهانى و زيبايى‌هاى كلام سبحانى را، نشان داد و معانى استعارى و مجازى آيات و عبارات قرآنى را روشن و خواننده را بهره‌مند ساخت. | ||
كتاب «تلخيص البيان» را نمى‌توان يك تفسير دانست، زيرا [[شریف الرضی، محمد بن حسین|سيد شريف رضى]] ؛ همچون ديگر مفسران پيشين، آيات را كلمه به كلمه، تفسير نكرده، بلكه در هر سوره، تنها آيه‌اى، را كه در آن مجاز، استعاره‌اى به كار رفته، مورد بحث قرار داده و چه بسا كه از سوره‌اى بيش از چند آيه مورد بحث قرار نداده و حتى گاه، اصولا از سوره‌اى كه در آن مجاز و استعاره‌اى نبود، بحثى نكرده و به صراحت، نوشته است كه در اين سوره، چيزى كه مورد نظر ما هست، وجود ندارد. | كتاب «تلخيص البيان» را نمى‌توان يك تفسير دانست، زيرا [[شریف الرضی، محمد بن حسین|سيد شريف رضى]] ؛ همچون ديگر مفسران پيشين، آيات را كلمه به كلمه، تفسير نكرده، بلكه در هر سوره، تنها آيه‌اى، را كه در آن مجاز، استعاره‌اى به كار رفته، مورد بحث قرار داده و چه بسا كه از سوره‌اى بيش از چند آيه مورد بحث قرار نداده و حتى گاه، اصولا از سوره‌اى كه در آن مجاز و استعاره‌اى نبود، بحثى نكرده و به صراحت، نوشته است كه در اين سوره، چيزى كه مورد نظر ما هست، وجود ندارد. | ||