دفاع از تشیع (ترجمه الفصول المختارة): تفاوت میان نسخه‌ها

[[شيخ مفيد]] اين مسئوليّت بزرگ را در بغداد به عهده داشت و شاگردان برجسته‌اى از قبيل شريف رضى، سيّد مرتضى، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، ابوالعباس [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]]، قاضى ابوالفتح كراچى و ... را تربيت نمود كه هر كدام در دفاع از مبانى شيعه تلاش‌هاى چشمگيرى انجام دادند و از طرف ديگر [[شيخ مفيد]] با بزرگان فرقه معتزله و اشاعره و مذاهب گوناگون اهل سنت و حتى فرقه‌هاى شيعه از قبيل زيديه و اسماعيليه به بحث و مناظره حضورى و شفاهى مى‌پرداخت، كه نمونه‌هاى آن را در كتاب ارزنده «الفصول المختاره» مى‌بينيم.

استاد محمدرضا حكيمى مى‌فرمايد: «الفصول المختاره كتابى است پر مطلب و مفيد، بويژه از اين نظر، كه در آن، مناظره‌هاى بسيارى آورده شده است. و ديدن اين مناظره‌ها، قدرت استدلال و شيوه «بحث مفيد» را به نگهبانان حقايق اعتقادى، بخصوص طلاب جوان، مى‌آموزد ...».

آقا جمال خوانسارى نيز در مقدمه ترجمه‌اش مى‌فرمايد: «مشتمل بر بسى از فوائد و معانى دقيقه و مناظرات لطيفه است و الحقّ هر بابى از آن بوستانى است پرگل و ريحان و روضه‌اى است، مزيّن به لاله نعمان و هر مجلسى از آن به زينت مملوّ از نكته‌هاى غريب تمام قدسى وطن و فكرهاى نازك جمله گل پيرهن ...».

ارزش ديگر اين كتاب اين است كه اين گفتگوها، اختلاف نظر شيعه با معتزله را نشان مى‌دهد و برداشت غلط آدام متز - شرق‌شناس سوئيسى - را باطل مى‌كند، چرا كه او شيعه را وارث و ثمره معتزله مى‌داند! چنان كه مى‌نويسد: «از نظر عقايد و روش كلامى، شيعه وارث معتزله است و كم اعتنايى معتزليان به نقليّات از جمله مواردى بود كه با مقاصد شيعه مى‌ساخت. شيعه در قرن چهارم مكتب كلامى خاص نداشت و مثلا عضدالدوله كه از فرمانروايان متمايل به تشيّع بود، طبق مذهب معتزله عمل مى‌نمود، از فرمانروايان قرن چهارم تنها فاطميان شيعه بودند كه به تصريح «مقدسى» در بيشتر مبادى با معتزله توافق داشتند ...».