۶۱٬۱۸۹
ویرایش
سلوة الحزين في موت البنين: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد'
جز (جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو') |
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد') |
||
| خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
در حكايت ديگرى، از ابوعلى رازى نقل شده كه گفته است: حدود سى سال مصاحب فضيل بن عياض بودم و در اين مدت، خنده و تبسمى از وى نديدم، مگر روزى كه فرزندش مرد؛ وقتى علت لبخند او را در آن هنگام جويا شدم، گفت: خداوند امرى را پسنديد و من پسنديدم آنچه را او مى‌خواست. | در حكايت ديگرى، از ابوعلى رازى نقل شده كه گفته است: حدود سى سال مصاحب فضيل بن عياض بودم و در اين مدت، خنده و تبسمى از وى نديدم، مگر روزى كه فرزندش مرد؛ وقتى علت لبخند او را در آن هنگام جويا شدم، گفت: خداوند امرى را پسنديد و من پسنديدم آنچه را او مى‌خواست. | ||
ابو مسلم خولانى، سعيد بن جبير تابعى، انس بن مالك، عبدالله بن مطرف بن شخير عامرى، ابن عباس، عبدالله بن عامر بن كريز بن ربيعه اموى، عمر بن | ابو مسلم خولانى، سعيد بن جبير تابعى، انس بن مالك، عبدالله بن مطرف بن شخير عامرى، ابن عباس، عبدالله بن عامر بن كريز بن ربيعه اموى، عمر بن عبدالعزيز بن مروان و... از جمله كسانى هستند كه حكاياتى از ايشان در اين قسمت نقل گرديده است. | ||
باب سوم، اختصاص يافته به حكايات، روايات و تفاسيرى از آنچه پيرامون«صبر جميل و اجز جزيل» گفته شده است. | باب سوم، اختصاص يافته به حكايات، روايات و تفاسيرى از آنچه پيرامون«صبر جميل و اجز جزيل» گفته شده است. | ||
| خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
باب چهارم، بيشتر اختصاص به ابياتى يافته كه پيرامون مرگ و تأسى به گذشتگان، مخصوصا پيامبر(ص)، در مواجه با اين پديده، سروده شده‌اند. اين ابيات، از شاعران و بزرگانى همچون متنبى، ابوجعفر احمد بن عبدالله بن هريره تطيلى، معروف به ابى جعفر اعمى، مدائنى، حضرت فاطمه(س)(كه در وفات پيامبر(ص) سروده شده است)، معتمد على الله ابوقاسم محمد بن معتضد بن عباد، محمد بن عبدون بن قائم خزرجى، اسود بن يعفر، قس بن ساعده ايادى، مى‌باشند. | باب چهارم، بيشتر اختصاص به ابياتى يافته كه پيرامون مرگ و تأسى به گذشتگان، مخصوصا پيامبر(ص)، در مواجه با اين پديده، سروده شده‌اند. اين ابيات، از شاعران و بزرگانى همچون متنبى، ابوجعفر احمد بن عبدالله بن هريره تطيلى، معروف به ابى جعفر اعمى، مدائنى، حضرت فاطمه(س)(كه در وفات پيامبر(ص) سروده شده است)، معتمد على الله ابوقاسم محمد بن معتضد بن عباد، محمد بن عبدون بن قائم خزرجى، اسود بن يعفر، قس بن ساعده ايادى، مى‌باشند. | ||
در باب پنجم، مطالب و ابياتى بيان شده است كه مربوط به دنيا و احوال آن، همچون زودگذر بودن، بى‌وفايى، فراز و نشيب داشتن و... مى‌باشد؛ از جمله كسانى كه مطالبى از آنها نقل شده، مى‌توان به مأمون عباسى، حضرت على(ع)، خليل بن احمد، حسن بصرى، عامر بن شراحبيل ابوعمرو، طرفة بن عمرو بن | در باب پنجم، مطالب و ابياتى بيان شده است كه مربوط به دنيا و احوال آن، همچون زودگذر بودن، بى‌وفايى، فراز و نشيب داشتن و... مى‌باشد؛ از جمله كسانى كه مطالبى از آنها نقل شده، مى‌توان به مأمون عباسى، حضرت على(ع)، خليل بن احمد، حسن بصرى، عامر بن شراحبيل ابوعمرو، طرفة بن عمرو بن عبدبكرى، عمر بن محمد بن حسن ابوحفص، هبة الله بن جعفر بن سناء الملك، ابوسعادات اسعد بن يحيى بن موسى بن منصور بن عبدالعزيز، احمد بن محمد بن حسين ابوبكر ناصح، ناصر الدين نقيب، نصير بن احمد بن على حمامى، شيخ شرف الدين ابوصيرى، اشاره كرد. | ||
باب ششم، پيرامون، حكم گريه كردن و نوحه‌سرايى در فقدان عزيزان مى‌باشد. نويسنده در اين فصل، مطالبى را عنوان نموده كه در آنها، به بيان موارد منع يا جواز گريه و نوحه، پرداخته شده است. | باب ششم، پيرامون، حكم گريه كردن و نوحه‌سرايى در فقدان عزيزان مى‌باشد. نويسنده در اين فصل، مطالبى را عنوان نموده كه در آنها، به بيان موارد منع يا جواز گريه و نوحه، پرداخته شده است. | ||
باب هفتم، در باره نحوه عزادارى هنگام مرگ عزيزان، مطالبى مطرح گرديده و در آخرين فصل، مرثيه‌هايى از شعراى معروف، مخصوصا مرثيه مشهور التهامى، آمده است. از ديگر شاعرانى كه مرثيه‌اى از آنها ذكر شده، مى‌توان از شيخ جمال الدين بن نباته مصرى، شيخ شرف الدين ابوصيرى، ابوتمام، متنبى، ابوالفضل جعفر بن شمس الخلافه، ملقب به مجد الدين، نابغه، خويلد بن خالد بن محرث بن زيد بن مخزوم هذلى، عبدالله بن اهتم، ابوالعتاهيه، محمد بن | باب هفتم، در باره نحوه عزادارى هنگام مرگ عزيزان، مطالبى مطرح گرديده و در آخرين فصل، مرثيه‌هايى از شعراى معروف، مخصوصا مرثيه مشهور التهامى، آمده است. از ديگر شاعرانى كه مرثيه‌اى از آنها ذكر شده، مى‌توان از شيخ جمال الدين بن نباته مصرى، شيخ شرف الدين ابوصيرى، ابوتمام، متنبى، ابوالفضل جعفر بن شمس الخلافه، ملقب به مجد الدين، نابغه، خويلد بن خالد بن محرث بن زيد بن مخزوم هذلى، عبدالله بن اهتم، ابوالعتاهيه، محمد بن عبدالملك بن صالح بن على بن عبدالله بن عباس بن عبدالمطلب و متمم بن نويرة بن جمرة بن شداد يربوعى، نام برد. | ||
از جمله ويژگى‌هاى كتاب، اين است كه حد و مرز مشخص و معينى بين مطالب مطرح شده در فصول آن، وجود نداشته و برخى از مطالب آن، متداخل و در هم مى‌باشد. | از جمله ويژگى‌هاى كتاب، اين است كه حد و مرز مشخص و معينى بين مطالب مطرح شده در فصول آن، وجود نداشته و برخى از مطالب آن، متداخل و در هم مى‌باشد. | ||