۶۱٬۱۸۹
ویرایش
تاریخ گیتی گشا در تاریخ زندیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد'
جز (جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو') |
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد') |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
اين اثر افزون بر تاريخ گيتى‌گشا (بخش نخست كتاب)، دو پيوست (ذيل) را از دو نويسنده در خود گنجانده و حوادث عصر نويسنده بخش نخست را تا 21 محرّم 1200 گزارش كرده و در باره بسيارى از رويدادها كه وى آنها را ديده، بدون كم و كاست سخن گفته يا آنها را از خاطرات و مشاهدات و نوشته‌هاى ميرزا محمدحسين فراهانىِ وزير، نقل كرده است. ذيل نخستينِ (بخش دوم) آن را | اين اثر افزون بر تاريخ گيتى‌گشا (بخش نخست كتاب)، دو پيوست (ذيل) را از دو نويسنده در خود گنجانده و حوادث عصر نويسنده بخش نخست را تا 21 محرّم 1200 گزارش كرده و در باره بسيارى از رويدادها كه وى آنها را ديده، بدون كم و كاست سخن گفته يا آنها را از خاطرات و مشاهدات و نوشته‌هاى ميرزا محمدحسين فراهانىِ وزير، نقل كرده است. ذيل نخستينِ (بخش دوم) آن را عبدالكريم بن على رضا الشريف، شاگرد ميرزا محمدصادق (نامى) نوشت. وى پس از مرگ نامى به فرمان ميرزا محمدحسين فراهانى به دنبال كردن كار او فرمان يافت و پس از مرگ لطفعلى خان زند در 1209، به خدمت شاهان قاجار درآمد و تاريخى در باره سلطنت فتحعلى شاه سامان داد. | ||
نثر كتاب سست و متكلفانه و به شيوه رايج نزد برخى از تاريخ‌نويسانِ پس از صفويه و با كنايات و استعارات و تشبيهات فراوان و جملات زايد همراه است؛ چنان‌كه خواننده رشته كلام را از دست مى‌دهد. اگرچه نويسندگان كتاب، در شرح حوادث و گزارش‌هاى خود امانت‌دارى كرده‌اند، حقايق را با بزرگ‌نمايى رايج در آن روزگار و كنايات و استعارات و تشبيهات مخل و اطناب‌هاى ملال‌آور در آميخته و صاحبان ذيل اول و دوم، به رغم برافتادن سلسله زنديه هنگام نوشته شدن ذيل‌ها، از اين سلسله به ويژه لطفعلى خان زند جانبدارانه سخن گفته‌اند. | نثر كتاب سست و متكلفانه و به شيوه رايج نزد برخى از تاريخ‌نويسانِ پس از صفويه و با كنايات و استعارات و تشبيهات فراوان و جملات زايد همراه است؛ چنان‌كه خواننده رشته كلام را از دست مى‌دهد. اگرچه نويسندگان كتاب، در شرح حوادث و گزارش‌هاى خود امانت‌دارى كرده‌اند، حقايق را با بزرگ‌نمايى رايج در آن روزگار و كنايات و استعارات و تشبيهات مخل و اطناب‌هاى ملال‌آور در آميخته و صاحبان ذيل اول و دوم، به رغم برافتادن سلسله زنديه هنگام نوشته شدن ذيل‌ها، از اين سلسله به ويژه لطفعلى خان زند جانبدارانه سخن گفته‌اند. | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
نويسنده پيش از پرداختن به آقا محمد خان قاجار از كش‌مكش‌هاى خانوادگى سرداران دولت زند كه راه را براى موفقيت وى آماده كردند، گزارش‌هاى سودمندى داده است. براى نمونه، بر پايه اين گزارش‌ها على‌مراد خان، خواهر زاده زكى خان، كسى را از سرداران كريم خان، صادق خان و على نقى خان كشت و ابوالفتح خان و پسران ديگر كريم خان را كور كرد. | نويسنده پيش از پرداختن به آقا محمد خان قاجار از كش‌مكش‌هاى خانوادگى سرداران دولت زند كه راه را براى موفقيت وى آماده كردند، گزارش‌هاى سودمندى داده است. براى نمونه، بر پايه اين گزارش‌ها على‌مراد خان، خواهر زاده زكى خان، كسى را از سرداران كريم خان، صادق خان و على نقى خان كشت و ابوالفتح خان و پسران ديگر كريم خان را كور كرد. | ||
ذيل نخست (بخش دوم) كتاب، رويدادهاى ايران را پس از مرگ كريم خان گزارش مى‌كند و به رويدادهاى بعد از 1200 تا ميانه دوران پادشاهى لطفعلى خان زند مى‌پردازد. جنبش‌ها و پيدايى سلسله قاجار، از رويدادهايى است كه | ذيل نخست (بخش دوم) كتاب، رويدادهاى ايران را پس از مرگ كريم خان گزارش مى‌كند و به رويدادهاى بعد از 1200 تا ميانه دوران پادشاهى لطفعلى خان زند مى‌پردازد. جنبش‌ها و پيدايى سلسله قاجار، از رويدادهايى است كه عبدالكريم بدان مى‌پردازد. با توجه به اينكه مؤلف اين ذيل از گلشن مراد، نوشته ميرزا ابوالحسن غفارى ياد مى‌كند، تاريخ نوشته شدن آن را پس از 1210 مى‌توان دانست. | ||
ذيل دومِ (بخش سوم) كتاب در باره پايان احوال لطفعلى خان و حاجى ابراهيم خان (كلانتر شيراز) به قلم آقا محمدرضا شيرازى است كه اطلاعى از وى در دست نيست. بر پايه متن ذيل دوم، او اين ذيل را پس از 1219 به پايان رسانده است. | ذيل دومِ (بخش سوم) كتاب در باره پايان احوال لطفعلى خان و حاجى ابراهيم خان (كلانتر شيراز) به قلم آقا محمدرضا شيرازى است كه اطلاعى از وى در دست نيست. بر پايه متن ذيل دوم، او اين ذيل را پس از 1219 به پايان رسانده است. | ||
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
تاريخ گيتى‌گشا نخست در 1317ش به كوشش استاد [[نفیسی، سعید|سعيد نفيسى]] به چاپ رسيد، اما از اين روى كه حقايقى در باره يكى از خاندان‌هاى حاكم آن روزگار در برداشت، به دست خوانندگان نرسيد و حكومت وقت از انتشارش جلوگيرى كرد. | تاريخ گيتى‌گشا نخست در 1317ش به كوشش استاد [[نفیسی، سعید|سعيد نفيسى]] به چاپ رسيد، اما از اين روى كه حقايقى در باره يكى از خاندان‌هاى حاكم آن روزگار در برداشت، به دست خوانندگان نرسيد و حكومت وقت از انتشارش جلوگيرى كرد. | ||
گمان مى‌رود كه نام كتاب را | گمان مى‌رود كه نام كتاب را عبدالكريم بن على رضا الشريف (نويسنده نخستين ذيل)، بر آن نهاده باشد؛ زيرا اين نام تنها در ديباچه ذيل او آمده است. محمداسماعيل خان وكيل الملك نورى، حكم‌ران کرمان (م 1286)، پيش از 1275، تاريخ گيتى‌گشا را بدون در نظر آوردن دو ذيل آن، تهذيب و عبارت پردازى‌هاى آن را حذف كرد، اما [[نفیسی، سعید|سعيد نفيسى]] با افزودن مقدمه و حواشى و فهرست‌هايى بر اين كتاب و دو ذيلش، آن را در 1317ش در تهران به چاپ رساند. | ||
نمايه‌هايى از نام‌هاى كسان، خاندان‌ها و نژادها و جاى‌ها و كتاب‌ها در پايان اين نسخه از كتاب آمده است و هيچ توضيح معنايى يا تاريخى در پانوشت‌هاى آن نيست و تنها از ديباچه سودمند استاد نفيسى، اطلاعاتى در باره‌اش مى‌توان فراچنگ آورد. | نمايه‌هايى از نام‌هاى كسان، خاندان‌ها و نژادها و جاى‌ها و كتاب‌ها در پايان اين نسخه از كتاب آمده است و هيچ توضيح معنايى يا تاريخى در پانوشت‌هاى آن نيست و تنها از ديباچه سودمند استاد نفيسى، اطلاعاتى در باره‌اش مى‌توان فراچنگ آورد. | ||