۶۱٬۱۸۹
ویرایش
اسکافی، محمد بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد'
جز (جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو') |
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
اسكافى همچون ديگر متكلمان هم‌روزگارش به بحث و مناظره با ساير متكلمان مى‌پرداخت. حسين بن على كرابيسى، سكاك - كه يكى از ياران هشام بن حكم بود - و ابوعفان فارقى از كسانى بودند كه با وى مناظره‌ها داشته‌اند. ظاهراً مناظره‌هاى اسكافى با سكاك متكلم شيعى در چندين نوبت انجام شده بود، چرا كه متن اين گفت‌وگوها در کتابى با عنوان «مجالس» جمع‌آورى شده بود. | اسكافى همچون ديگر متكلمان هم‌روزگارش به بحث و مناظره با ساير متكلمان مى‌پرداخت. حسين بن على كرابيسى، سكاك - كه يكى از ياران هشام بن حكم بود - و ابوعفان فارقى از كسانى بودند كه با وى مناظره‌ها داشته‌اند. ظاهراً مناظره‌هاى اسكافى با سكاك متكلم شيعى در چندين نوبت انجام شده بود، چرا كه متن اين گفت‌وگوها در کتابى با عنوان «مجالس» جمع‌آورى شده بود. | ||
اسكافى را بر اساس طبقه‌بندى اعتزاليان، در طبقه هفتم جاى داده‌اند. ناگفته نماند كه اين طبقه‌بندى ساختگى است، چرا كه قاضى | اسكافى را بر اساس طبقه‌بندى اعتزاليان، در طبقه هفتم جاى داده‌اند. ناگفته نماند كه اين طبقه‌بندى ساختگى است، چرا كه قاضى عبدالجبار و برخى ديگر از اعتزاليان كوشيده‌اند تا پيشينه فرقه معتزله را به بزرگان دين كه پيش از واصل بن عطا مى‌زيستند، برسانند؛ چنان‌كه خود واصل را در طبقه چهارم جاى داده‌اند. بدين قرار، اسكافى در واقع به طبقه چهارم معتزله تعلق دارد. | ||
گفتنى است كه محمدباقر محمودى در 1402ق، در بيروت کتابى با عنوان «المعيار و الموازنة» به نام اسكافى منتشر كرده است، اما هيچ دليل موجهى در دست نيست تا انتساب اين کتاب را به اسكافى درست بدانيم، چرا كه اولاً ابن نديم اين عنوان را از آثار فرزند اسكافى دانسته و ثانياً محمودى در مقدمه کتاب نه از مشخصات نسخه سخنى گفته و نه حتى يك دليل براى صحت انتساب اين کتاب به اسكافى ذكر كرده است. | گفتنى است كه محمدباقر محمودى در 1402ق، در بيروت کتابى با عنوان «المعيار و الموازنة» به نام اسكافى منتشر كرده است، اما هيچ دليل موجهى در دست نيست تا انتساب اين کتاب را به اسكافى درست بدانيم، چرا كه اولاً ابن نديم اين عنوان را از آثار فرزند اسكافى دانسته و ثانياً محمودى در مقدمه کتاب نه از مشخصات نسخه سخنى گفته و نه حتى يك دليل براى صحت انتساب اين کتاب به اسكافى ذكر كرده است. | ||