۶۱٬۱۸۹
ویرایش
تذكرة الأولياء (زوار): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو'
جز (جایگزینی متن - 'امام جعفر صادق(ع)' به 'امام جعفر صادق (ع)') |
جز (جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو') |
||
| خط ۱۱۳: | خط ۱۱۳: | ||
«طبقات الصوفية»، نوشته عبد الرحمن، محمد بن حسين سُلَمى نيشابورى(م 412)؛ | «طبقات الصوفية»، نوشته عبد الرحمن، محمد بن حسين سُلَمى نيشابورى(م 412)؛ | ||
«حلية الاولياء»، نوشته | «حلية الاولياء»، نوشته ابونُعَيم اصفهانى(م 430)؛ | ||
«رسالة قشيرية»، نوشته [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|ابو القاسم قشيرى]] (376 - 465) كه به گمان، | «رسالة قشيرية»، نوشته [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|ابو القاسم قشيرى]] (376 - 465) كه به گمان، ابوعلى عثمانى(شاگرد قشيرى)، آن را به فارسى ترجمه كرده بود. | ||
افزون بر اينها، گمان مى‌رود كه عطار، از«كشف المحجوب» هُجويرى نيز بهره برده باشد، زيرا پاره‌هايى را از درون‌مايه آن با عبارت‌هاى روان‌تر و رساتر آورده است. | افزون بر اينها، گمان مى‌رود كه عطار، از«كشف المحجوب» هُجويرى نيز بهره برده باشد، زيرا پاره‌هايى را از درون‌مايه آن با عبارت‌هاى روان‌تر و رساتر آورده است. | ||
| خط ۱۲۱: | خط ۱۲۱: | ||
ج) نسخه‌شناسى: | ج) نسخه‌شناسى: | ||
دست‌نويس‌هاى معتبر«تذكرة الاولياء» تا سده دهم، همان يك مقدمه و 72 باب را در بر دارند، اما پس از قرن دهم فصل‌هاى ديگرى با نام«ذكر متأخران از مشايخ كبار» بر اين كتاب افزوده شده است كه حالات و سخنان 25 عارف را در سده‌هاى چهارم و پنجم گزارش مى‌كند. بيشتر اين پيوسته‌ها، از منابعى گرفته شده‌اند كه به گمان، عطار بدانها نيز دسترسى داشته، زيرا مطالب آنها به شيوه«تذكرة الاولياء» تأليف شده است. ازاين‌رو، بسيارى از پژوهش‌گران معاصر مانند نيكلسون، آن را بخشى از اصل كتاب پنداشته‌اند، اما اين افزوده‌ها در هيچ‌يك از نسخه‌هاى كهن كتاب نيست و فهرستى كه عطّار آن را در آغاز كتاب آورده است، تنها همان 72 نام را در بر دارد. شمارى از نسخه‌هاى«تذكرة الاولياء» كه تا پايان سده دهم نوشته شده است، مانند نسخه 985 هجرى، در كتاب‌خانه مجلس شوراى اسلامى، پس از 72 باب كتاب، رساله«هفت وادى» منسوب به عطّار را نيز در بر گرفته است. بارى، بر پايه دلايل و شواهد موجود، «تذكرة الاولياء» تا اواخر سده دهم تنها 72 باب داشته است. بخش منسوب به عطار(بخش دوم)، به شرح حال 25 تن از مشايخ و اوليا و ائمه دين مى‌پردازد كه نخستين آنان | دست‌نويس‌هاى معتبر«تذكرة الاولياء» تا سده دهم، همان يك مقدمه و 72 باب را در بر دارند، اما پس از قرن دهم فصل‌هاى ديگرى با نام«ذكر متأخران از مشايخ كبار» بر اين كتاب افزوده شده است كه حالات و سخنان 25 عارف را در سده‌هاى چهارم و پنجم گزارش مى‌كند. بيشتر اين پيوسته‌ها، از منابعى گرفته شده‌اند كه به گمان، عطار بدانها نيز دسترسى داشته، زيرا مطالب آنها به شيوه«تذكرة الاولياء» تأليف شده است. ازاين‌رو، بسيارى از پژوهش‌گران معاصر مانند نيكلسون، آن را بخشى از اصل كتاب پنداشته‌اند، اما اين افزوده‌ها در هيچ‌يك از نسخه‌هاى كهن كتاب نيست و فهرستى كه عطّار آن را در آغاز كتاب آورده است، تنها همان 72 نام را در بر دارد. شمارى از نسخه‌هاى«تذكرة الاولياء» كه تا پايان سده دهم نوشته شده است، مانند نسخه 985 هجرى، در كتاب‌خانه مجلس شوراى اسلامى، پس از 72 باب كتاب، رساله«هفت وادى» منسوب به عطّار را نيز در بر گرفته است. بارى، بر پايه دلايل و شواهد موجود، «تذكرة الاولياء» تا اواخر سده دهم تنها 72 باب داشته است. بخش منسوب به عطار(بخش دوم)، به شرح حال 25 تن از مشايخ و اوليا و ائمه دين مى‌پردازد كه نخستين آنان ابوبكر خواص و آخرينشان امام محمد باقر(ع) است. بيشتر افراد ياد شده دراين بخش، خراسانى‌اند و بزرگ‌ترين فصل آن، در باره احوال و سخنان ابوالحسن خرقانى است. ذكر ابوسعيد ابوالخير نيز در همين بخش ديده مى‌شود. | ||
«تذكرة الاولياء» تا كنون بارها در هند(بمبئى، لاهور و دهلى) چاپ شده است و نخست، در همين كشور، در 1283، در قالب سنگى به چاپ رسيد و در ايران، نخست، در 1321، به همت كتاب‌فروشى مركزى، در دو جلد منتشر شد. معروف‌ترين چاپ كتاب، نسخه‌اى است كه با تصحيح رينولد آلن نيكلسون و مقدمه پروفسور براون در 1905م چاپ شد و پس از اين، دكتر استعلامى در 1346، تصحيح تازه‌اى از آن عرضه كرد. ويژگى نسخه آقاى استعلامى، فارسى شدن مقدمه‌هاى كتاب و افزوده شدن 23 فهرست و زندگى‌نامه‌اى در باره نيكلسون بر آن است. | «تذكرة الاولياء» تا كنون بارها در هند(بمبئى، لاهور و دهلى) چاپ شده است و نخست، در همين كشور، در 1283، در قالب سنگى به چاپ رسيد و در ايران، نخست، در 1321، به همت كتاب‌فروشى مركزى، در دو جلد منتشر شد. معروف‌ترين چاپ كتاب، نسخه‌اى است كه با تصحيح رينولد آلن نيكلسون و مقدمه پروفسور براون در 1905م چاپ شد و پس از اين، دكتر استعلامى در 1346، تصحيح تازه‌اى از آن عرضه كرد. ويژگى نسخه آقاى استعلامى، فارسى شدن مقدمه‌هاى كتاب و افزوده شدن 23 فهرست و زندگى‌نامه‌اى در باره نيكلسون بر آن است. | ||