البرهان في علوم القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

از اين كتاب در تأليف كتابهاى ديگر استفاده شده است،از جمله سيوطى(849-911)آن را در تأليف الاتقان فى علوم القرآن،اساس قرار داده است.به عقيدۀ سيوطى،هر كس پس از زركشى در زمينۀ علوم قرآنى تأليفى دارد،بر البرهان تكيه كرده است(همان،ج 1،مقدمه،ص 76-81؛حاجى خليفه،ج 1، ستون 240-241).كتاب زركشى پس از الاتقان [[سيوطى]] در جوامع علمى متروك ماند و تعداد اندك نسخه‌هاى خطى آن نشان‌دهندۀ همين مطلب است(زركشى،چاپ محمد ابو الفضل ابراهيم،ج 1،مقدمه،ص 13-14).اين نسخه‌ها در كتابخانه‌هاى معتبر نگهدارى مى‌شود.

البرهان در چهار جلد،يك بار با تحقيق محمد ابو الفضل ابراهيم در 1376 در مصر،و بار ديگر به تحقيق عبدالقادر عطا در 1408 در بيروت به چاپ رسيده است(مشار،ستون 125).[1]