۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'عبد الله' به 'عبدالله') |
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد') |
||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
وى در شنتمريه ديده به جهان گشود و همان جا پرورش يافت و به سبب شكافى كه در لب داشت، به «اعلم» شهرت يافت. او در 433ق / 1042م، براى تكميل دانش خود به قرطبه رفت. پس از چندى به يُمن استادانى چون ابراهيم افليلى، در شعر و ادب و نحو چيرهدست شد. چون در نحو و ادب به كمال رسيد، به سنت اهل اندلس لقب «استاد» يافت و آنگاه دانشمندان و اديبان معروفى مانند ابن عمار (شاعر و وزير نامدار)، ابن عبدون و ابن طراوه نحوى، از دانش او بهره بردند. | وى در شنتمريه ديده به جهان گشود و همان جا پرورش يافت و به سبب شكافى كه در لب داشت، به «اعلم» شهرت يافت. او در 433ق / 1042م، براى تكميل دانش خود به قرطبه رفت. پس از چندى به يُمن استادانى چون ابراهيم افليلى، در شعر و ادب و نحو چيرهدست شد. چون در نحو و ادب به كمال رسيد، به سنت اهل اندلس لقب «استاد» يافت و آنگاه دانشمندان و اديبان معروفى مانند ابن عمار (شاعر و وزير نامدار)، ابن عبدون و ابن طراوه نحوى، از دانش او بهره بردند. | ||
در ميان اين شاگردان، ابومحمد | در ميان اين شاگردان، ابومحمد عبدالجليل ابن وهبون، مقامى خاص دارد، چرا كه پيوسته در سفر و حضر در ملازمت استاد خويش بهسرمىبرد و با حربهى شعر به مقابله رقيبان سرسخت او مىشتافت. وى پس از وفات اعلم، مرثيهاى شيوا در سوگ او سرود. | ||
اعلم شنتمرى، چون در دانشاندوزى به كمال رسيد، به فرمان المعتضد بالله به اشبيليه رفت و بيشتر عمر خود را در آنجا سپرى كرد. وى بيشتر آثار خويش را به اشارت همين امير نگاشته است. علاوه بر اين، چندى را در شِلب گذراند و به تربيت اديبان پرداخت. | اعلم شنتمرى، چون در دانشاندوزى به كمال رسيد، به فرمان المعتضد بالله به اشبيليه رفت و بيشتر عمر خود را در آنجا سپرى كرد. وى بيشتر آثار خويش را به اشارت همين امير نگاشته است. علاوه بر اين، چندى را در شِلب گذراند و به تربيت اديبان پرداخت. |
ویرایش