زندگانى حضرت سجاد و امام باقر عليهماالسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

#:ذ- نوادر اخبار زين‏ العابدين(ع) است‏ كه‏ ابو حمزه‏ ثمالى‏ مى‏گويد با على‏ بن‏ الحسين(ع) رفتم‏ خارج‏ مدينه‏ رسيد، به‏ ديوارى‏ فرمود يك‏ روز به‏ اين‏ ديوار رسيدم‏ به‏ آن‏ تكيه‏ كردم، ناگاه‏ ديدم‏ مردى‏ كه‏ دو جامه‏ سفيد بر تن‏ داشت‏ روبروى‏ من‏ ايستاد و به‏ صورتم‏ نگاه‏ مي‏كرد. گفت‏ هميشه‏ تو را محزون‏ مى‏بينم، اگر براى‏ دنيا غمناكى‏ دنيا رزق‏ آماده‏ ايست‏ كه‏ مردمان‏ خوب‏ و بد از آن‏ مى‏خورند.

گفتم‏ براى‏ دنيا نيست‏ و گر نه‏ همانست‏ كه‏ تو مي‏گويى، گفت‏ براى‏ آخرت‏ است‏ كه‏ آن‏ هم‏ وعده‏اى‏ است، حتمى‏ كه‏ ملكى‏ قاهر آن‏ روز حكومت‏ خواهد كرد، پس‏ براى‏ چه‏ محزونى؟ گفتم‏ از دست‏ ابن‏ الزبير ناراحتم‏ لبخندى‏ زده‏ گفت، آيا ديده‏اى‏ كسى‏ به‏ خدا توكل‏ كند، خدا او را كفايت‏ ننمايد؟ گفتم‏ نه.

#:در كشف‏ الغمه‏ مى‏نويسد: پس‏ از غايب‏ شدن‏ آن‏ شخص‏ صدائى‏ بلند شد، امام‏ فرمود: او خضر بود با تو صحبت‏ كرد.

#:توضيح: خداوند خضر را براى‏ تسلى‏ و تذكر حضرت‏ زين‏ العابدين‏ فرستاد، اين‏ منافات‏ ندارد كه‏ زين‏ العابدين(ع) از خضر مقامش‏ بالاتر باشد، چنانچه‏ ملائكه‏ را براى‏ تعليم‏ و تذكر انبياء مى‏فرستاد با اين‏ كه‏ پيامبران‏ از ملائكه‏ بهتر بودند.

#:د- زندگى‏ اصحاب‏ آن‏ جناب‏ و خلفاء زمان‏ او مى‏باشد.

#:ذ- مناظرات‏ حضرت‏ باقر(ع) مى‏باشد، از جمله: عبدالله‏ بن‏ نافع‏ ارزق‏ مي‏گفت، اگر بدانم‏ در روى‏ زمين‏ كسى‏ هست‏ كه‏ بتواند به‏ من‏ ثابت‏ كند كه‏ على(ع) اهل‏ نهروان‏ را كه‏ كشت‏ نسبت‏ به‏ آنها ستم‏ نكرد، به‏ سوى‏ او خواهم‏ رفت. گفتند اگر چه‏ از فرزندانش‏ باشد. گفت‏ مگر در ميان‏ فرزندانش‏ عالم‏ وجود دارد، گفتند اين‏ اول‏ نادانى‏ تو است، مگر اين‏ خانواده‏ خالى‏ از عالم‏ هست.

"لأعطين‏ الرايه‏ غدا رجلا يحب‏ الله‏ و رسوله‏ و يحبه‏ الله‏ و رسوله‏ كرارا غير فرار حتى‏ لا يرجع‏ يفتح‏ الله‏ على‏ يديه".

حضرت‏ باقر(ع) فرمود: درباره‏ اين‏ حديث‏ چه‏ ميگويى؟ گفت‏ صحيح‏ است، هيچ‏ شكى‏ در آن‏ نيست؛ ولى‏ بعد از اين‏ حديث‏ كارى‏ كه‏ موجب‏ كفر او شد، انجام‏ داد. فرمود: مادر به‏ عزايت‏ بنشيند، بگو ببينم‏ خدا كه‏ على(ع) را آن‏ روز دوست‏ داشت، مى‏دانست‏ كه‏ على‏ بعدها نهروانيان‏ را خواهد كشت‏ يا نمى‏دانست.