مظفر، عبدالصاحب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عبدالصاحب المظفر''' (۱۳۱۸-۱۴۰۳ق/۱۹۰۰-۱۹۸۳م)، فقیه، عالم دینی و نویسنده شیعه عراقی. وی در نجف به دنیا آمد و پس از فراگیری مقدمات و سطوح عالی نزد اساتیدی چون نائینی و اصفهانی، به مقام قضاوت در نواحی بصره و امامت جماعت نائل آمد. او فردی زاهد، واعظ و مدرس بود و پس از بازگشت به نجف، به تدریس و تألیف پرداخت. از مهمترین آثار او می‌توان به "جلاء الكروب في شرح حكمة القلوب" و "الأخلاق في حديث واحد" اشاره کرد.

شیخ عبدالصاحب بن جابر بن طاهر بن مظفر بن محمد المظفر النجفی در سال ۱۳۱۸ هجری قمری (۱۹۰۰ میلادی) در شهر نجف،<ref> [https://afiqa.net/authors/details/2907 ر.ک: المظفر، عبد الصاحب جابر طاهر، 1318-1403 هجري، الملف الاستنادي للمؤلفين العراقيين]</ref> از خاندان علمی المظفر، به دنیا آمد. پدرش، شیخ جابر المظفر، از فضلای نجف بود. عبدالصاحب در دامان این خاندان و در جوار حرم امام علی(ع) پرورش یافت.<ref> ر.ک: فتلاوی، کاظم عبود، ص۲۵۲</ref>

تحصیلات ابتدایی و ادبی خود را در نجف آغاز کرد و سپس علوم اسلامی را در محضر اساتید بزرگی فرا گرفت. دروس مقدماتی و سطوح را نزد استادانی مانند شیخ موسی دعیبل گذراند. برای تکمیل تحصیلات خود در فقه و اصول، در درس خارج مراجع بزرگ زمان حاضر شد، از جمله: آیت‌الله شیخ محمدحسین نائینی، آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی و آیت‌الله سید عبدالهادی شیرازی. وی همچنین به طور ویژه و مستمر در درس فقه و اصول آیت‌الله سید حسین حمامی شرکت و آن را دنبال می‌کرد.<ref> ر.ک: فتلاوی، کاظم عبود، ص۲۵۲</ref>