۱۴۶٬۰۵۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' .' به '.'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
هدف نویسنده از نگارش این کتاب، ترسیم چارچوب نظری، الگو و ساختار کلی نظریۀ اخلاقی طوسی بر اساس رصد مؤلفههای بنیانی، رکنی و مبانی اخلاقپژوهی اوست تا دستآخر از چیستی و نوع نظریۀ اخلاقی جستجو کند و پیروی و مطابقت نظریۀ او را بر کدام یک از انواع نظریهها، بر اساس طبقهبندیهای رایج نظریههای اخلاقی دانشمندان بررسی کند. با این بیان آنچه در این کتاب از اخلاق خواجۀ طوسی مورد بحث و بررسی قرار میگیرد، نظریۀ اخلاقی او، مبانی و مؤلفههای آن است. | هدف نویسنده از نگارش این کتاب، ترسیم چارچوب نظری، الگو و ساختار کلی نظریۀ اخلاقی طوسی بر اساس رصد مؤلفههای بنیانی، رکنی و مبانی اخلاقپژوهی اوست تا دستآخر از چیستی و نوع نظریۀ اخلاقی جستجو کند و پیروی و مطابقت نظریۀ او را بر کدام یک از انواع نظریهها، بر اساس طبقهبندیهای رایج نظریههای اخلاقی دانشمندان بررسی کند. با این بیان آنچه در این کتاب از اخلاق خواجۀ طوسی مورد بحث و بررسی قرار میگیرد، نظریۀ اخلاقی او، مبانی و مؤلفههای آن است. | ||
مقصود از مبانی، مبانی انسانشناختی، علمالنفسی، متافیزیکی و به عبارت دیگر، مبادی تصوری و تصدیقی است که نظریهپرداز در نظریۀ اخلاقی خود از آنها بهره میجوید و مقصود از مؤلفهها، عناصر و ارکان اخلاقپژوهی نظریهپرداز همچون محور اخلاق، آرمان اخلاق نزد وی، غایت اخلاق و ... است. در بازیابی مبانی طوسی تنها به مبانیای توجه شده که تأثیر مستقیم بر اخلاقپژوهی وی دارد؛ همچون مبانی علمالنفسی و انسانشناختی. همچنین در رصد مؤلفهها تنها به ارکان نظریۀ اخلاقی یعنی مؤلفههای بنیانی، رکنی و ضروری معطوف گردیده است؛ یعنی بیان آنچه نظریۀ [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|طوسی]] را هویت میبخشد و سبب ترسیم حدود و تعین معرفتی، چارچوب نظری و تمایز دیدگاه وی از دیگران است. | مقصود از مبانی، مبانی انسانشناختی، علمالنفسی، متافیزیکی و به عبارت دیگر، مبادی تصوری و تصدیقی است که نظریهپرداز در نظریۀ اخلاقی خود از آنها بهره میجوید و مقصود از مؤلفهها، عناصر و ارکان اخلاقپژوهی نظریهپرداز همچون محور اخلاق، آرمان اخلاق نزد وی، غایت اخلاق و... است. در بازیابی مبانی طوسی تنها به مبانیای توجه شده که تأثیر مستقیم بر اخلاقپژوهی وی دارد؛ همچون مبانی علمالنفسی و انسانشناختی. همچنین در رصد مؤلفهها تنها به ارکان نظریۀ اخلاقی یعنی مؤلفههای بنیانی، رکنی و ضروری معطوف گردیده است؛ یعنی بیان آنچه نظریۀ [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|طوسی]] را هویت میبخشد و سبب ترسیم حدود و تعین معرفتی، چارچوب نظری و تمایز دیدگاه وی از دیگران است. | ||
در فصل نخست کتاب از اهمیت طوسی و جایگاه آراء و آثار وی، سهم او در حفظ و گسترش فرهنگ و تأثیرپذیری پسینیان از او و خدمات اجتماعی او در حراست از علم و علما سخن آمده است. همچنین در فصل سوم و نتیجهگیری پایانی کتاب به نوآوریهای [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|طوسی]] در نظریهپردازی اخلاقی اشاره شده است. خواجۀ طوسی پلی است در مسیر موج حکمت متعالیهای که با گذر از ابوعلی و [[سهروردی، یحیی بن حبش|شیخ اشراق]] تا حکمت صدرایی در جریان است. [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|طوسی]] محل تلاقی جریانهای بزرگ و کوچکی است که در او همچون دریایی در تلاطم است و او این جریانات را به شاهراهی وسیع سوق داد. اخلاقنگاری طوسی نیز فراتر و شامل بر اخلاق افلاطونی ـ ارسطویی یا نوافلاطونی، با بهرهگیری از ضرفیتهای ایرانی ـ اسلامی از جایگاهی ویژه برخوردار است. [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|طوسی]] در «[[اخلاق محتشمی]]» همچون [[غزالی، محمد بن محمد|غزالی]] در «[[إحياء علوم الدين|احیاءالعلوم]]» در پی تأسیس بنیانهای اخلاقی اسلامی ـ نقلی است. [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|طوسی]] در اخلاق با گذر از «[[اخلاق ناصری]]» و ظرفیتهای اخلاق یونانی و آثار ابوعلی در تدبیر منزل و مدینۀ فاضلۀ فارابی، به امتزاج عقل و نقل و عرفان در «اوصاف الاشراف» میاندیشد. و این همان راهی است که صدرا بعد از او آن را میپیماید. جایگاهی که جایگاه و برتری سنت اخلاقنگاری ما را مینمایاند. | در فصل نخست کتاب از اهمیت طوسی و جایگاه آراء و آثار وی، سهم او در حفظ و گسترش فرهنگ و تأثیرپذیری پسینیان از او و خدمات اجتماعی او در حراست از علم و علما سخن آمده است. همچنین در فصل سوم و نتیجهگیری پایانی کتاب به نوآوریهای [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|طوسی]] در نظریهپردازی اخلاقی اشاره شده است. خواجۀ طوسی پلی است در مسیر موج حکمت متعالیهای که با گذر از ابوعلی و [[سهروردی، یحیی بن حبش|شیخ اشراق]] تا حکمت صدرایی در جریان است. [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|طوسی]] محل تلاقی جریانهای بزرگ و کوچکی است که در او همچون دریایی در تلاطم است و او این جریانات را به شاهراهی وسیع سوق داد. اخلاقنگاری طوسی نیز فراتر و شامل بر اخلاق افلاطونی ـ ارسطویی یا نوافلاطونی، با بهرهگیری از ضرفیتهای ایرانی ـ اسلامی از جایگاهی ویژه برخوردار است. [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|طوسی]] در «[[اخلاق محتشمی]]» همچون [[غزالی، محمد بن محمد|غزالی]] در «[[إحياء علوم الدين|احیاءالعلوم]]» در پی تأسیس بنیانهای اخلاقی اسلامی ـ نقلی است. [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|طوسی]] در اخلاق با گذر از «[[اخلاق ناصری]]» و ظرفیتهای اخلاق یونانی و آثار ابوعلی در تدبیر منزل و مدینۀ فاضلۀ فارابی، به امتزاج عقل و نقل و عرفان در «اوصاف الاشراف» میاندیشد. و این همان راهی است که صدرا بعد از او آن را میپیماید. جایگاهی که جایگاه و برتری سنت اخلاقنگاری ما را مینمایاند. | ||