پرش به محتوا

قصه‌های شیرین مثنوی مولوی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' .' به '.'
جز (جایگزینی متن - 'فارسي' به 'فارسی')
جز (جایگزینی متن - ' .' به '.')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
خط ۴۳: خط ۴۳:


==جلد سوم==
==جلد سوم==
ویراستار جلد سوم قصه‌های شیرین [[مثنوی معنوی]] [[رضا کریمی]] است.این دفتر شامل پانزده حکایت بازنویسی شدۀ [[مثنوی معنوی|مثنوی]] است. عناوین آن‌ها عبارت است از: سخنی کوتاه دربارۀ مولوی؛ سیب‌های گندیده و مار؛ موش و قورباغۀ آبی؛ زنده شدن استخوان‌های مُرده؛ زاهد کوه‌نشین و درخت گلابی؛ دُنبه را ...  
ویراستار جلد سوم قصه‌های شیرین [[مثنوی معنوی]] [[رضا کریمی]] است.این دفتر شامل پانزده حکایت بازنویسی شدۀ [[مثنوی معنوی|مثنوی]] است. عناوین آن‌ها عبارت است از: سخنی کوتاه دربارۀ مولوی؛ سیب‌های گندیده و مار؛ موش و قورباغۀ آبی؛ زنده شدن استخوان‌های مُرده؛ زاهد کوه‌نشین و درخت گلابی؛ دُنبه را...  


در آغاز کتاب، قسمتی از حکایت پادشاه و کنیزک و در پایان کتاب قسمتی از آغاز دفتر ششم [[مثنوی معنوی|مثنوی]] عینا آمده است.
در آغاز کتاب، قسمتی از حکایت پادشاه و کنیزک و در پایان کتاب قسمتی از آغاز دفتر ششم [[مثنوی معنوی|مثنوی]] عینا آمده است.
خط ۵۰: خط ۵۰:
ویراستار جلد چهارم قصه‌های شیرین [[مثنوی معنوی]] [[سهیلا احمدی]] است.این دفتر شامل گزیدۀ هشت حکایت مثنوی است که مانند جلدهای پیشین به زبان ساده و قابل فهم برای کودکان و نوجوانان بازنویسی شده است.  
ویراستار جلد چهارم قصه‌های شیرین [[مثنوی معنوی]] [[سهیلا احمدی]] است.این دفتر شامل گزیدۀ هشت حکایت مثنوی است که مانند جلدهای پیشین به زبان ساده و قابل فهم برای کودکان و نوجوانان بازنویسی شده است.  


عناوین مطالب این مجلد عبارت است از: سخنی کوتاه دربارۀ مولوی؛ حکایت موسی و شبان؛ دیوانه و جالینوس؛ مردی که دعوی پیغمبری داشت؛ شیخ بدهکار و پسرک حلوا فروش ... خلاصه‌ای از آغاز دفتر دوم مثنوی در آغاز کتاب عیناً ذکر شده و در پایان منابع و مآخذ کتاب آمده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص163-165</ref>
عناوین مطالب این مجلد عبارت است از: سخنی کوتاه دربارۀ مولوی؛ حکایت موسی و شبان؛ دیوانه و جالینوس؛ مردی که دعوی پیغمبری داشت؛ شیخ بدهکار و پسرک حلوا فروش... خلاصه‌ای از آغاز دفتر دوم مثنوی در آغاز کتاب عیناً ذکر شده و در پایان منابع و مآخذ کتاب آمده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص163-165</ref>