گفتگو با ابوالحسن نجفی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' می ک' به ' می‌ک'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' می ک' به ' می‌ک')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۳۶: خط ۳۶:
مهم‌ترین موردی که نشان می‌دهد اعتدال [[نجفی، ابوالحسن|ابوالحسن نجفی]] تا چه اندازه آگاهانه است، رویکرد او به «مدرنیته» است. نجفی از معدود کسانی بود که در جامعۀ ما نسبت به هر چیز مدرن حساسیت دارند؛ یعنی صاحب قوه‌ای است که در زبان فرانسه به آن sensibilite modern می‌گویند.
مهم‌ترین موردی که نشان می‌دهد اعتدال [[نجفی، ابوالحسن|ابوالحسن نجفی]] تا چه اندازه آگاهانه است، رویکرد او به «مدرنیته» است. نجفی از معدود کسانی بود که در جامعۀ ما نسبت به هر چیز مدرن حساسیت دارند؛ یعنی صاحب قوه‌ای است که در زبان فرانسه به آن sensibilite modern می‌گویند.


این کتاب دربرگیرندۀ متن گفتگویی است که با استاد [[نجفی، ابوالحسن|ابوالحسن نجفی]] که پیش از این در «جشن‌نامه ابوالحسن نجفی» منتشر شده بود. متن مصاحبه در این کتاب، عیناً همان است که در آن جشن‌نامه آمده و جز اصلاح یکی‌دو اشتباه بسیار جزئی، هیچ تغییری در آن داده نشده است. اما مطالب این کتاب تفاوت‌هایی دیگری نیز با جشن‌نامه دارد؛ از جمله اینکه در این کتاب مقاله‌ای از منوچهر بدیعی آمده با عنوان «ابوالحسن نجفی؛ مرد آموختن و آموختن» که در اینجا آمده است؛ دوم اینکه فهرست راهنمای نسبتاً مفصلی به کتاب افزوده شده که کار پژوهشگر را در پیداکردن مطلوب خود از این مصاحبه که مملو از نام افراد و مجلات و آثار گوناگون است، بسیار راحت می کند. سوم اینکه در بخش «فهرست آثار ابوالحسن نجفی» که آن نیز از «جشن‌نامۀ ابوالحسن نجفی» گرفته شده، چند کتاب تألیفی دیگر از نجفی که پس از انتشار «جشن‌نامه» منتشر شده است، اضافه شده است.
این کتاب دربرگیرندۀ متن گفتگویی است که با استاد [[نجفی، ابوالحسن|ابوالحسن نجفی]] که پیش از این در «جشن‌نامه ابوالحسن نجفی» منتشر شده بود. متن مصاحبه در این کتاب، عیناً همان است که در آن جشن‌نامه آمده و جز اصلاح یکی‌دو اشتباه بسیار جزئی، هیچ تغییری در آن داده نشده است. اما مطالب این کتاب تفاوت‌هایی دیگری نیز با جشن‌نامه دارد؛ از جمله اینکه در این کتاب مقاله‌ای از منوچهر بدیعی آمده با عنوان «ابوالحسن نجفی؛ مرد آموختن و آموختن» که در اینجا آمده است؛ دوم اینکه فهرست راهنمای نسبتاً مفصلی به کتاب افزوده شده که کار پژوهشگر را در پیداکردن مطلوب خود از این مصاحبه که مملو از نام افراد و مجلات و آثار گوناگون است، بسیار راحت می‌کند. سوم اینکه در بخش «فهرست آثار ابوالحسن نجفی» که آن نیز از «جشن‌نامۀ ابوالحسن نجفی» گرفته شده، چند کتاب تألیفی دیگر از نجفی که پس از انتشار «جشن‌نامه» منتشر شده است، اضافه شده است.


بخش نخست گفتگو با نجفی در این کتاب، با خاطرات او از کودکی تا زمان مصاحبه آغاز شده است. این بخش طی دو گفتگو در سال 1383 انجام شده و از جملۀ خواندنی‌ترین بخش‌های کتاب است؛ زیرا نه‌تنها خواننده را زندگی پرفرازونشیب زندگی نجفی آشنا می‌کند، بلکه بخش‌هایی از تاریخ معاصر ایران را به گونه‌ای ملموس و روشن و زنده پیش روی می‌گشاید.
بخش نخست گفتگو با نجفی در این کتاب، با خاطرات او از کودکی تا زمان مصاحبه آغاز شده است. این بخش طی دو گفتگو در سال 1383 انجام شده و از جملۀ خواندنی‌ترین بخش‌های کتاب است؛ زیرا نه‌تنها خواننده را زندگی پرفرازونشیب زندگی نجفی آشنا می‌کند، بلکه بخش‌هایی از تاریخ معاصر ایران را به گونه‌ای ملموس و روشن و زنده پیش روی می‌گشاید.