الامام علي علیه‌السلام من المهد إلی اللحد: تفاوت میان نسخه‌ها

در جنگ بدر، علی(ع) نقش محوری داشت و بیش از نصف مشرکان کشته‌شده در آن روز به دست ایشان از پای درآمدند. در جنگ احد، او پس از فرار دیگران پایداری کرد و شمشیر او (ذوالفقار) دلیل برتری او بود، تا جایی که ندای آسمانی «لا سيف إلا ذوالفقار و لا فتى إلا علي» بر زبان رانده شد. مبارزه با عمرو بن عبدود در خندق که افضل از عبادت ثقلین شمرده شد، نقطه اوج این فصل است. در خیبر، پس از ناکامی دیگران، پرچم به دست علی(ع) سپرده شد و او با کندن درب قلعه، پیروزی را رقم زد<ref>ر.ک: همان، ص65-87</ref>

در شب هفتم به جایگاه علی(ع) در کنار قرآن، بر اساس حدیث ثقلین، می‌پردازد. آیات متعددی که در شأن علی(ع) نازل شده‌اند، شامل آیه تطهیر که عصمت او را اثبات می‌کند و آیه مباهله که او را نفس پیامبر(ص) معرفی می‌کند. همچنین، به آیه ولایت که پس از صدقه دادن انگشتر در رکوع نازل شد و آیات سوره «هل أتی» که در شأن انفاق اهل‌بیت(ع) به یتیم و مسکین و اسیر نازل شد، اشاره شده است<ref>ر.ک: همان، ص88-108.</ref>

شب هشتم در ارتباط با علم و خطبه‌های امام علی(ع) بحث را ادامه می‌دهد<ref>ر.ک: همان، ص113.</ref>

شب نهم درباه فضائل نفسانی حضرت مالبی را در یقین، قوه حافظه، تعطف، حق، غنی، عفو، حکمت، زهد، عفت، تواضع، حلم، مواساه و رسیدگی به دیگران، کرم، عدل، عبادت و خوش‌رویی همراه با صلابت با استناد به منابع روایی مطرح شده است. در رابطه با یقین مستند به جلد نهم «بحارالانوار» [[علامه مجلسی]] نقل شده است که امام علی(ع) غلامی به نام قنبر داشت که آنحضرت را بسیار دوست می‌داشت و هرگاه امام بیرون می‌رفت به جهت محافظ به دنبال ایشان با شمشیر می‌رفت. شبی امام او را دید و از او سبب این کار را پرسید. قنبر گفت بر جان شما بیمناکم لذا در پی شما راه می‌افتم. امام او را نهیب زد که از اهل آسمان مرا محافظت می‌کنی یا اهل زمین، گفت از اهل زمین، فرمود: اهل زمین نمی‌توانند به من آسیبی برسانند مگر آنکه خداوند از آسمان اذن بدهد پس برگرد. <ref>ر. : همان، ص133-160</ref>

در شب دهم از خصائص و فضائل حضرت امیر(ع) مانند رد الشمس، طیر مشوی، پیمان برادری با پیامبر(ص) و... به همراه منابع و مصادر روایات آنها، بحث شده است<ref>ر.ک: همان، ص161-192.</ref>