۱۴۴٬۵۹۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگینامه | عنوان = علی فلسفی | تصویر = NUR122147.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = علی بن محمدرضا تنکابنی (فلسفی) | نامهای دیگر = میرزا علی فلسفی، میرزا علی آقا فلسفی، آیتالله فلسفی | لقب = آیتالله العظمی | تخلص = | نسب = |...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
}} | }} | ||
'''علی فلسفی''' (۱۲۹۹-۱۳۸۴ش)، معروف به میرزا علی آقا فلسفی و آیتالله فلسفی، از فقها و مدرسان برجسته حوزههای علمیه نجف و مشهد در قرن چهاردهم هجری شمسی بود. وی از شاگردان ممتاز آیتالله سید ابوالقاسم خویی و نخستین شخصی بود که از وی اجازه اجتهاد کتبی دریافت کرد. فلسفی سالها در نجف، تهران و بهویژه مشهد به تدریس سطوح عالیه و خارج فقه و اصول اشتغال داشت و شاگردان بسیاری را تربیت نمود. او در فعالیتهای سیاسی و اجتماعی علیه نظام پهلوی مشارکت داشت و پس از انقلاب اسلامی به عنوان نماینده مردم مشهد در مجلس خبرگان قانون اساسی حضور یافت. | '''علی فلسفی''' (۱۲۹۹-۱۳۸۴ش)، معروف به میرزا علی آقا فلسفی و آیتالله فلسفی، از فقها و مدرسان برجسته حوزههای علمیه نجف و مشهد در قرن چهاردهم هجری شمسی بود. وی از شاگردان ممتاز [[خویی، سید ابوالقاسم|آیتالله سید ابوالقاسم خویی]] و نخستین شخصی بود که از وی اجازه اجتهاد کتبی دریافت کرد. فلسفی سالها در نجف، تهران و بهویژه مشهد به تدریس سطوح عالیه و خارج فقه و اصول اشتغال داشت و شاگردان بسیاری را تربیت نمود. او در فعالیتهای سیاسی و اجتماعی علیه نظام پهلوی مشارکت داشت و پس از انقلاب اسلامی به عنوان نماینده مردم مشهد در مجلس خبرگان قانون اساسی حضور یافت. | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
تحصیلات ابتدایی را در تهران گذراند و سپس وارد حوزه علمیه این شهر شد. ادبیات عرب را در مدرسه فیلسوفالدوله آموخت. شرح جامی و شرح شمسیه را نزد شیخ حسین نوایی فراگرفت. کتابهای مغنی و شرح نظام را نزد سید محمدحسین بروجردی و سید محمد قصیر خواند.<ref> ر.ک: زنگنه قاسمآبادی، ابراهیم، ص۷۱</ref> سپس دروس سطح حوزوی شامل لمعه، رسائل، مکاسب و کفایه الاصول را نزد پدرش آیتالله تنکابنی و برادر بزرگش میرزا ابوالقاسم و نیز استادانی چون میرزا محمدعلی | تحصیلات ابتدایی را در تهران گذراند و سپس وارد حوزه علمیه این شهر شد. ادبیات عرب را در مدرسه فیلسوفالدوله آموخت. شرح جامی و شرح شمسیه را نزد شیخ حسین نوایی فراگرفت. کتابهای مغنی و شرح نظام را نزد سید محمدحسین بروجردی و سید محمد قصیر خواند.<ref> ر.ک: زنگنه قاسمآبادی، ابراهیم، ص۷۱</ref> سپس دروس سطح حوزوی شامل لمعه، رسائل، مکاسب و کفایه الاصول را نزد پدرش آیتالله تنکابنی و برادر بزرگش میرزا ابوالقاسم و نیز استادانی چون [[شاهآبادی، محمدعلی|میرزا محمدعلی شاهآبادی]]، [[آشتیانی، مهدی|میرزا مهدی آشتیانی]] و [[آملی، محمدتقی|میرزا محمدتقی آملی]] به پایان رساند و دو سال نیز در درس خارج پدرش شرکت کرد. در سال ۱۳۲۲ شمسی (۲۲ یا ۲۵ سالگی) برای تکمیل تحصیلات به نجف اشرف مهاجرت کرد و در مدرسه سید محمدکاظم یزدی ساکن شد. در نجف ابتدا در دروس آیات عظام [[حسینی شیرازی، عبدالهادی|سید عبدالهادی شیرازی]]، [[حسینی شاهرودی، سید محمود|سید محمود شاهرودی]] و [[شیخ کاظم شیرازی]] حضور یافت، اما پس از مدتی درس اصلی خود را نزد [[آیتالله شیخ محمدعلی کاظمینی]] (از شاگردان [[نائینی، محمدحسین|میرزای نائینی]]) انتخاب کرد و تقریرات فقه و اصول وی را نوشت. پس از درگذشت کاظمینی، به درس [[خویی، سید ابوالقاسم|آیتالله سید ابوالقاسم خویی]] پیوست و به مدت پانزده سال (تا سال ۱۳۴۰ ش) به طور مستمر در دروس خارج فقه و اصول وی شرکت کرد و از نزدیکترین و برجستهترین شاگردان او شد. وی همچنین در جلسات استفتاء [[خویی، سید ابوالقاسم|آیتالله خویی]] حضور فعال داشت. در سال ۱۳۴۰ شمسی و هنگام بازگشت به ایران، [[خویی، سید ابوالقاسم|آیتالله خویی]] بدون درخواست وی، اولین اجازه اجتهاد کتبی خود را به نام او صادر کرد.<ref> [https://ijtihadnet.ir/%D8%A8%D8%B1%D8%AC%D8%B3%D8%AA%D9%87%E2%80%8C%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%AF%D8%B1%D8%B3%E2%80%8C%D8%A2%D9%85%D9%88%D8%B2-%D9%85%DA%A9%D8%AA%D8%A8-%D8%A2%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87/ ر.ک: انصاری، هادی، برجستهترین درسآموز مکتب آیتالله خویی]</ref> | ||
==فعالیتها== | ==فعالیتها== | ||