۱۴۴٬۷۱۹
ویرایش
ادبنامه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''ادبنامه''' تألیف سعدالدین بن شمسالدین نزاری قهستانی (۶۴۵-۷۲۰ق)، به کوشش محمود | '''ادبنامه''' تألیف [[نزاری قهستانی، سعدالدین بن شمسالدین|سعدالدین بن شمسالدین نزاری قهستانی]] (۶۴۵-۷۲۰ق)، به کوشش [[رفیعی، محمود|محمود رفیعی]]؛ این کتاب منظومهای است در بیان چگونگی رفتار وزیران و منشیان و دیگر درباریان در برابر شاه. نزاری قهستانی یکی از برجستهترین شاعران فارسیزبان سدههای هفتم و هشتم هجری است که [[جامی، عبدالرحمن|عبدالرحمن جامی]] «طبع شاعری [[حافظ، شمسالدین محمد|حافظ]] را نزدیک به طبع شاعری نزاری» دانسته و ریپکا خاورشناس نامدار چک او را وارث بلاواسطۀ [[خیام، عمر بن ابراهیم|خیام]] معرفی کرده است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
کتاب «ادبنامه» اثر سعدالدین بن شمسالدین نزاری | کتاب «ادبنامه» اثر [[نزاری قهستانی، سعدالدین بن شمسالدین|سعدالدین بن شمسالدین نزاری قهستانی]]، به کوشش [[رفیعی، محمود|محمود رفیعی]]، در سال ۱۳۹۲ توسط نشر هیرمند در تهران منتشر شده است. این منظومه که در سال ۶۹۵ هجری قمری سروده شده، به بیان چگونگی رفتار وزیران و منشیان و دیگر درباریان در برابر شاه میپردازد. | ||
نزاری قهستانی که در سال ۶۴۵ ه.ق در شهر بیرجند متولد شد و در سال ۷۲۰ ه.ق درگذشت، از برجستهترین شاعران فارسیزبان عصر خود به شمار میرود. از او کلیات آثاری شامل دیوان اشعار (غزل، قصیده، مثنوی، دوبیتی، مقطعات و مسمطات، رباعی)، پنج مثنوی کوتاه و بلند و پنج نامه به یادگار مانده است. | [[نزاری قهستانی، سعدالدین بن شمسالدین|نزاری قهستانی]] که در سال ۶۴۵ ه.ق در شهر بیرجند متولد شد و در سال ۷۲۰ ه.ق درگذشت، از برجستهترین شاعران فارسیزبان عصر خود به شمار میرود. از او کلیات آثاری شامل دیوان اشعار (غزل، قصیده، مثنوی، دوبیتی، مقطعات و مسمطات، رباعی)، پنج مثنوی کوتاه و بلند و پنج نامه به یادگار مانده است. | ||
منظومۀ ادبنامه را نزاری در یک مقدمه و دوازده باب به قصد رفع سوءظن علیشاه از خود و جلب عنایت او سروده است. در این اثر، شاعر نخست اشخاص را از خدمتگری در دربار برحذر میدارد و سپس به رعایت ادب و رفتار خدمتگزارانۀ درباریان در برابر شاه میپردازد. این بخش از سخنان نصیحتآمیز و مصلحتگرایانۀ شاعر همراه با نقل حکایاتی از برمکیان و حکایات دیگر است که جنبۀ اخلاقی و اجتماعی دارد. | منظومۀ ادبنامه را [[نزاری قهستانی، سعدالدین بن شمسالدین|نزاری]] در یک مقدمه و دوازده باب به قصد رفع سوءظن علیشاه از خود و جلب عنایت او سروده است. در این اثر، شاعر نخست اشخاص را از خدمتگری در دربار برحذر میدارد و سپس به رعایت ادب و رفتار خدمتگزارانۀ درباریان در برابر شاه میپردازد. این بخش از سخنان نصیحتآمیز و مصلحتگرایانۀ شاعر همراه با نقل حکایاتی از برمکیان و حکایات دیگر است که جنبۀ اخلاقی و اجتماعی دارد. | ||
نزاری در جایجای منظومه از «شهنشاه عادل» و «شاه یزدانپرست» سخن میگوید و تأکید میکند شرط این فرمانبرداری بیچون و چرا آن است که «شاه بر در کردگار» بوده و «دین جان مملکت» باشد. شاعر عقیده دارد جامعۀ بشری در همه ادوار نیازمند رفتارهای شایسته اخلاقی است که هدف نهایی آن سعادت آدمی است. | [[نزاری قهستانی، سعدالدین بن شمسالدین|نزاری]] در جایجای منظومه از «شهنشاه عادل» و «شاه یزدانپرست» سخن میگوید و تأکید میکند شرط این فرمانبرداری بیچون و چرا آن است که «شاه بر در کردگار» بوده و «دین جان مملکت» باشد. شاعر عقیده دارد جامعۀ بشری در همه ادوار نیازمند رفتارهای شایسته اخلاقی است که هدف نهایی آن سعادت آدمی است. | ||
ادبنامه سرشار از لطایف بسیار، تمثیلات و حکایات منظوم است و روش هنری نزاری در این اثر وجوه مشترک بسیار با سعدی دارد. از این منظومه دو نسخه خطی موجود است که یکی در لنینگراد و دیگری در تاجیکستان نگهداری میشود و شمار ابیات آن به ۲۲۲۱ بیت میرسد. ابتدای این منظومه با ستایش خداوند آغاز میشود و شاعر در ادامه به بیان مضامین اخلاقی و اجتماعی میپردازد.<ref>[https://literaturelib.com/books/1634 ر.ک.پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ادبنامه سرشار از لطایف بسیار، تمثیلات و حکایات منظوم است و روش هنری نزاری در این اثر وجوه مشترک بسیار با سعدی دارد. از این منظومه دو نسخه خطی موجود است که یکی در لنینگراد و دیگری در تاجیکستان نگهداری میشود و شمار ابیات آن به ۲۲۲۱ بیت میرسد. ابتدای این منظومه با ستایش خداوند آغاز میشود و شاعر در ادامه به بیان مضامین اخلاقی و اجتماعی میپردازد.<ref>[https://literaturelib.com/books/1634 ر.ک.پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||