۱۴۴٬۸۸۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
'''آداب السلوک، شرح اسماء الحسنی، معراجنامه''' تألیف ابوالقاسم قشیری نیشابوری (۳۷۶-۴۶۵ق)، ترجمۀ محمودرضا | '''آداب السلوک، شرح اسماء الحسنی، معراجنامه''' تألیف [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|ابوالقاسم قشیری نیشابوری]] (۳۷۶-۴۶۵ق)، ترجمۀ [[افتخارزاده، محمودرضا|محمودرضا افتخارزاده]]؛ این کتاب ترجمۀ سه رساله عرفانی با عناوین «ترتیب السلوک، التحبیر فی التذکیر و کتاب المعراج» است. [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|قشیری نیشابوری]] از بزرگان مکتب کلامی اشاعره خراسان در سدۀ پنجم هجری است که در همۀ آثارش به احادیث، روایات، اخبار و قصص اهتمام بسیار ورزیده و کوشیده تا میان «شریعت» و «طریقت» از طریق فقه و حدیث پیوندی استوار برقرار کند. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
کتاب «آداب السلوک و شرح اسماء الحسنی (ترجمۀ سه رسالۀ عرفانی)» تألیف ابوالقاسم قشیری | کتاب «آداب السلوک و شرح اسماء الحسنی (ترجمۀ سه رسالۀ عرفانی)» تألیف [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|ابوالقاسم قشیری نیشابوری]]، با ترجمۀ [[افتخارزاده، محمودرضا|محمودرضا افتخارزاده]]، در سال ۱۳۹۲ توسط انتشارات جامی در تهران منتشر شده است. این اثر ارزشمند، ترجمۀ سه رسالۀ عرفانی از قشیری نیشابوری، عارف و متکلم برجستۀ سدۀ پنجم هجری است. | ||
ابوالقاسم قشیری نیشابوری که در ربیع الاول سال ۳۷۶ هجری قمری در روستای «استوا»ی نیشابور متولد شد، از بزرگان مکتب کلامی اشاعره خراسان محسوب میشود. وی علوم اسلامی و حساب را از ابوالقاسم علیمانی آموخت و فقه و کلام را از ابواسحاق اسفراینی فراگرفت. قشیری در همۀ آثارش به احادیث، روایات، اخبار و قصص اهتمام ویژهای داشته تا نشان دهد که سرچشمۀ طریقت، شریعت است. | [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|ابوالقاسم قشیری نیشابوری]] که در ربیع الاول سال ۳۷۶ هجری قمری در روستای «استوا»ی نیشابور متولد شد، از بزرگان مکتب کلامی اشاعره خراسان محسوب میشود. وی علوم اسلامی و حساب را از ابوالقاسم علیمانی آموخت و فقه و کلام را از [[ابواسحاق اسفراینی]] فراگرفت. قشیری در همۀ آثارش به احادیث، روایات، اخبار و قصص اهتمام ویژهای داشته تا نشان دهد که سرچشمۀ طریقت، شریعت است. | ||
سه رسالۀ ترجمه شده در این کتاب عبارتند از: | سه رسالۀ ترجمه شده در این کتاب عبارتند از: | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
رسالۀ «التحبیر فی التذکییر» یا «شرح اسماء الحسنی» که به شرح روایی عرفانی اسماء و صفات الهی پرداخته است. ویژگی دلانگیز این رساله، داستانهای بسیار کوتاه عارفانهای است که قشیری نقل کرده است. در این اثر، قشیری بیشتر در نقش متکلم و محدث ظاهر میشود تا عارف. | رسالۀ «التحبیر فی التذکییر» یا «شرح اسماء الحسنی» که به شرح روایی عرفانی اسماء و صفات الهی پرداخته است. ویژگی دلانگیز این رساله، داستانهای بسیار کوتاه عارفانهای است که قشیری نقل کرده است. در این اثر، قشیری بیشتر در نقش متکلم و محدث ظاهر میشود تا عارف. | ||
رسالۀ «المعراج» که روایت متشرعانۀ معراج رسول اکرم(ص) است و بر پایۀ آیات قرآنی و احادیث و روایات و اخبار نوشته شده است. قشیری در پایان این رساله، فصلی به گفتار عارفان پیرامون معراج رسول(ص) اختصاص داده و به نقد برخی آراء پرداخته است. در این رساله، وی بیشتر در مقام محدث و متکلم قرار دارد تا عارف. | رسالۀ «المعراج» که روایت متشرعانۀ معراج رسول اکرم(ص) است و بر پایۀ آیات قرآنی و احادیث و روایات و اخبار نوشته شده است. [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|قشیری]] در پایان این رساله، فصلی به گفتار عارفان پیرامون معراج رسول(ص) اختصاص داده و به نقد برخی آراء پرداخته است. در این رساله، وی بیشتر در مقام محدث و متکلم قرار دارد تا عارف. | ||
این کتاب با ارائه ترجمۀ روان سه رسالۀ مهم عرفانی قشیری، منبع ارزشمندی برای علاقمندان به عرفان اسلامی و آثار کهن فارسی فراهم کرده است.<ref>[https://literaturelib.com/books/1615 ر.ک.پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | این کتاب با ارائه ترجمۀ روان سه رسالۀ مهم عرفانی [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|قشیری]]، منبع ارزشمندی برای علاقمندان به عرفان اسلامی و آثار کهن فارسی فراهم کرده است.<ref>[https://literaturelib.com/books/1615 ر.ک.پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||