اعلام العلماء: شناخت‌نامه روحانیت استان بوشهر: تفاوت میان نسخه‌ها

#بنای دانشنامه مطابق آیین‌نامه رسمی تالیفی آن بر بیان افراد بدون ذکر عنوان حوزوی و غیر از آن به جز سیادت می‌باشد. <ref>ر.ک: همان، ص22-21</ref>‏

==گزارش محتوا==

حوزه علمیه:

این بخش به معرفی فضای علمی و نیز ذکر اسامی روحانیون و فضلای بوشهر می‌پردازد که در مراکز مهم حوزوی حضور یافته و از بزرگان تاریخ تشیع استفاده علمی و اخلاقی کرده‌اند؛ از جمله این افراد می‌توان به افرادی چون سید محمدکبیر بلادی، شیخ محمد آل عصفور و سید محمدتقی بوشهری که از شاگردان شیخ انصاری بوده‌اند، اشاره کرد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص35،31</ref>‏.

تبلیغ:

تبلیغ دین و هدایت الهی، رسالت انبیای الهی و اولیای خداوند بوده و روحانیون بوشهر نیز با کوشش مخلصانه و صادقانه در این عرصه در جغرافیای وسیع جهان اسلام و مکتب اهل‌بیت (ع) کوشیده‌اند. روحانیون بوشهری در مسیر تبلیغ با سختی‌ها و مشکلات فراوانی مواجه بوده‌اند؛ اما وظیفه خود را در قبال هدایت مردم فراموش نکردند و با عشق و تلاش و تکلیف‌مداری و صبر و استقامت به مردمان وطن خود خدمت نمودند <ref>ر.ک: همان، ص43</ref>‏.

زهد و پارسایی و ساده‌زیستی:

زهد و پارسایی در فرهنگ اسلامی به معنای دوری از جذب و ارتکاب حرام، و بی‌رغبتی به امور حلال دنیوی و بی‌اعتنایی به عناوین و مناصب اعتباری است. روحانیون بزرگوار بوشهر در طول تاریخ به زهد، پارسایی و ساده‌زیستی شهره بودند و این شیوه زندگی را در عمل به مردم نشان دادند. ایشان با کمترین امکانات زندگی می‌کردند و به امور دینی و وظایف شرعی می‌پرداختند <ref>ر.ک: همان، ص46،45</ref>‏.

اخلاق و مردم‌داری:

عالمان ربانی استان بوشهر دارای فضایل اخلاقی چون تواضع، خیرخواهی، مردم‌داری، احسان، صبر و استقامت بودند. روحانیت بوشهر الگوی مردم‌داری، خدمت و مواسات در جامعه روحانیت جهان تشیع هستند. عالمان بزرگی همچون حضرات آیات: شیخ محمد امامی حجتی، سید اسدالله رکنی و سید عیسی رکنی در مهمان‌نوازی، مردم‌داری و داشتن مضیف (مهمان‌خانه) برای اطعام مردم کم‌نظیر بوده‌اند <ref>ر.ک: همان، ص50-49</ref>‏.

ولایت‌مداری و مودت اهل‌بیت(ع):

ولایت‌مداری به معنای اعتقاد قلبی و التزام عملی به تبعیت از خداوند و حجت او است و اساس ادیان الهی و دین اسلام هست. عالمان و فضلای بوشهر از گذشته بر ولایت اهل‌بیت (ع) و پیروی کامل و عشق و مودت و محبت به اهل‌بیت(ع) استوار بوده‌اند. بسیاری از ایشان همچون آیت الله سید مهدی مهدوی در رثای اباعبدالله الحسین(ع) اشعار نغزی سروده‌اند<ref>. ر.ک: همان، ص52-51</ref>‏.

عبادت و انس با خدا:

عبادت و انس با خداوند متعال فرصتی آسمانی برای انسان است و عالمان وارسته بوشهر از طریق دعا، مناجات و تهجد به درجات عالیه رسیده‌اند. این بزرگواران مداوم به ذکر، قرائت قرآن و نماز مشغول بودند و سحرخیزی آنان نشانگر مرزوق بودنشان از دین و شریعت است. <ref>ر.ک: همان، ص56-55</ref>‏.

مقاومت ضد استعماری:

عالمان بوشهر مقاومت و ایستادگی در برابر تهاجمات نظامی، فرهنگی و اقتصادی بیگانگان و ظلم حکومتی را وظیفه شرعی خود می‌دانستند. این نهضت‌ها شامل مقاومت در برابر اولین تهاجم پرتغالی‌ها در سال ۹۲۰ق مطابق با 1514م و همچنین مقابله با چهار بار تهاجم انگلیس‌ها بود. <ref>ر.ک: همان، ص59-58</ref>‏.

انقلاب اسلامی:

حیات نامه علمای استان بوشهر:

این بخش اصلی کتاب به معرفی شخصیت‌ها و شرح حال عالمان و روحانیون برجسته استان بوشهر اختصاص دارد که بر اساس تحقیقات میدانی و مستندات تاریخی گردآوری شده است. در این بخش، زندگی‌نامه یکصد و چهل تن از علمای منطقه، شامل تحصیلات، اساتید، آثار و خدمات اجتماعی آن‌ها ذکر شده است؛ مانند اعلام برجسته خاندان آل عصفور، بلادی، دشتی، و همچنین شخصیت‌هایی که در حوزه‌های فقه، اصول، ادبیات، تفسیر و دیگر علوم دینی تخصص داشتند. این قسمت، هسته اصلی دانشنامه را تشکیل می‌دهد. <ref>ر. : همان، ص413-65</ref>‏.

از علمای بزرگ آن دیار است:

محمدعلی سعادت شبانکاره‌ای: عالم گران‌قدر شیخ محمدعلی سعادت شبانکاره‌ای معروف به «مجتهد شبانکاره‌ای» در شبانکاره به دنیا آمد. پدر بزرگوار وی شیخ «عبدالکریم» و جد ایشان شیخ «عبدالعلی» از واعظان مشهور و مورداحترام منطقه دشتستان بودند که پس از مدتی در «بوشهر» سکونت گزیدند. او تحصیلات مقدماتی را نزد پدر به پایان رساند و به‌منظور ادامه تحصیل در حوزه علمیه نجف اشرف راهی این دیار شد. در فضای نورانی حوزه علمیه نجف از محضر بزرگانی چون شیخ انصاری بهره برد و به‌مراتب عالیه علمی و اخلاقی دست یافت. وی مورداعتماد و توجه بزرگان حوزه به‌ویژه شیخ انصاری بود؛ به‌طوری‌که شیخ انصاری از او به جهت زهد و تقوای «سلمان» و «ابوذر» دوران تعبیر می‌فرمود.

آن عالم بزرگوار در سال ۱۳۰۴ق به دعوت مردم کازرون برای به‌عهده‌گرفتن امور شرعی و هدایت مردم  به آن دیار رفت و به مدت ۲۲ سال در آن شهر به تدریس علوم دینی، ترویج شرع انور و خدمت به مردم پرداخت‏. سرانجام آن عالم ربانی در شبانکاره وفات یافت و در مقبره خانوادگی در قبرستان حافظیه شیراز به خاک سپرده شد>ر.ک: همان، ص 288-287</ref>‏.

==پانویس==

<references/>