اصطلاحات عرفانی: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =  

}}

==ساختار==

==سبک نگارش==

==گزارش محتوا==

پیشگفتار: بخش مقدماتی کتاب به اهمیت اصلاح عقاید و دوری از ریا و فریبکاری در مسیر دین‌داری می‌پردازد. در این بخش بر این نکته تأکید شده که عبادت واقعی باید از روی معرفت و محبت الهی باشد، نه ترس از دوزخ یا طمع بهشت. همچنین، نویسنده ضرورت درک معانی باطنی اصطلاحات را بیان می‌کند و معتقد است که عرفان عبارت است از فنای در ذات حق و بقای به حق، و نفی هستی مجازی سالک برای رسیدن به حقیقت محض<ref>پیشگفتار، ص5- 14</ref>.

بخش اصلی کتاب به شرح واژگان خاص عرفانی می‌پردازد که بر اساس حروف الفبا تنظیم شده است. هر مدخل، تعریف جامعی از اصطلاح در عرفان، تفاوت آن با معنای لغوی، و جایگاه آن در مراحل سلوک را بیان می‌کند. برای مثال:

آب حیات: مراد از آب حیات، معرفت حقیقی، برخورداری از دانش الهی و عشق است که موجب زنده شدن دل‌ها می‌شود<ref>همان، ص18</ref>.

اسم اعظم: در فرهنگ عرفان به موقعیت ممتازی گفته می‌شود که سالک با تلاش به آن دست می‌یابد؛ این اسم برای سالک کل هستی را شامل می‌شود و سبب رسیدن به مرتبه کمال انسانی است<ref>همان، ص76</ref>.

تجرید: تجرید در لغت برهنه کردن است، و در اصطلاح جداکردن باطن و درون از دیدن کار خود است که به اخلاص می‌انجامد<ref>همان، ص132</ref>.