دیوان شاه نعمت‌الله ولی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷: خط ۲۷:
}}
}}


'''دیوان شاه نعمت‌الله ولی (دو جلد)''' تألیف سیدنورالدین نعمت‌الله کوهبنانی کرمانی معروف به شاه نعمت‌الله ولی (731-834ق)، عارف و شاعر نامدار سدۀ هفت و هشت هجری، با تصحیح عزیزالله علیزاده (متولد 1350ش)، مصحح؛ کتابی است که دربردارندۀ کامل دیوان اشعار این عارف بزرگ شامل غزلیات، قصاید، مثنوی‌ها، قطعات، ترجیع‌بندها، مستزادها، رباعیات و دیگر قالب‌های شعری می‌باشد.
'''دیوان شاه نعمت‌الله ولی (دو جلد)''' تألیف [[نعمت‌الله ولی، نعمت‌الله بن عبدالله|سید نورالدین نعمت‌الله کوهبنانی کرمانی]] معروف به [[نعمت‌الله ولی، نعمت‌الله بن عبدالله|شاه نعمت‌الله ولی]] (731-834ق)، عارف و شاعر نامدار سدۀ هفت و هشت هجری، با تصحیح [[علیزاده، عزیزالله|عزیزالله علیزاده]] (متولد 1350ش)، مصحح؛ کتابی است که دربردارندۀ کامل دیوان اشعار این عارف بزرگ شامل غزلیات، قصاید، مثنوی‌ها، قطعات، ترجیع‌بندها، مستزادها، رباعیات و دیگر قالب‌های شعری می‌باشد.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۳۳: خط ۳۳:


==گزارش کتاب==
==گزارش کتاب==
دیوان شاه نعمت‌الله ولی اثر سیدنورالدین نعمت‌الله کوهبنانی کرمانی، از عرفا و شاعران برجستۀ سدۀ هفتم و هشتم هجری است که در حلب متولد شد و بنیان‌گذار سلسلۀ نعمت‌اللهی می‌باشد. این شاعر بزرگ که از سادات حسینی و شیعه مذهب بود، در 24 سالگی به سیروسلوک پرداخت و به مکه، مدینه، شام، مصر، آذربایجان، همدان، خراسان، هرات، بلخ و سمرقند سفر کرد.
دیوان شاه نعمت‌الله ولی اثر [[نعمت‌الله ولی، نعمت‌الله بن عبدالله|سید نورالدین نعمت‌الله کوهبنانی کرمانی]]، از عرفا و شاعران برجستۀ سدۀ هفتم و هشتم هجری است که در حلب متولد شد و بنیان‌گذار سلسلۀ نعمت‌اللهی می‌باشد. این شاعر بزرگ که از سادات حسینی و شیعه مذهب بود، در 24 سالگی به سیروسلوک پرداخت و به مکه، مدینه، شام، مصر، آذربایجان، همدان، خراسان، هرات، بلخ و سمرقند سفر کرد.


شاه نعمت‌الله ولی در دیوانش از پیامبران بزرگی چون آدم، ابراهیم، موسی، عیسی و همچنین از ائمه اطهار(ع) و عرفایی مانند شمس تبریزی و خواجه نصیر طوسی نام برده است. شهرت وی بیشتر از جنبۀ تصوف و عرفان است تا شعر، چنان‌که به سلطان دراویش مشهور گردید.
[[نعمت‌الله ولی، نعمت‌الله بن عبدالله|شاه نعمت‌الله ولی]] در دیوانش از پیامبران بزرگی چون آدم، ابراهیم، موسی، عیسی و همچنین از ائمه اطهار(ع) و عرفایی مانند [[شمس تبریزی، محمد|شمس تبریزی]] و [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیر طوسی]] نام برده است. شهرت وی بیشتر از جنبۀ تصوف و عرفان است تا شعر، چنان‌که به سلطان دراویش مشهور گردید.


در دیوان شاه نعمت‌الله ولی از 57 وزن و بحر مختلف استفاده شده است که وزن فاعلاتن مفاعلن فع‌لن در بحر خفیف مسدس مخبون اصلم بیشترین بسامد را دارد. از 2550 شعر موجود در دیوان، 1475 شعر ردیف‌دار هستند و 46 شعر دارای اوزان دوری می‌باشند. شاعر در 982 شعر از تخلص نعمت‌الله و در 805 شعر از تخلص سید استفاده کرده است.
در دیوان شاه نعمت‌الله ولی از 57 وزن و بحر مختلف استفاده شده است که وزن فاعلاتن مفاعلن فع‌لن در بحر خفیف مسدس مخبون اصلم بیشترین بسامد را دارد. از 2550 شعر موجود در دیوان، 1475 شعر ردیف‌دار هستند و 46 شعر دارای اوزان دوری می‌باشند. شاعر در 982 شعر از تخلص نعمت‌الله و در 805 شعر از تخلص سید استفاده کرده است.