الأجوبة المستوعبة عن المسائل المستغربة من صحيح البخاري: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''الأجوبة المستوعبة عن المسائل المستغربة من صحیح‌البخاری''' اثر ابو عمر [[ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله|ابن عبدالبر]] (۳۶۸- ۴۶۳ق‌)، پاسخ به سؤالاتی است که یکی از شاگردان وی، با نام ابوالقاسم مهلب بن احمد بن ابی صفره اسید بن عبدالله اسدی اندلسی (متوفی 435ق)، پیرامون برخی از احادیث «صحيح البخاري» از او پرسیده است.
'''الأجوبة المستوعبة عن المسائل المستغربة من صحیح‌البخاری''' اثر ابو عمر [[ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله|ابن عبدالبر]] (۳۶۸- ۴۶۳ق‌)، پاسخ به سؤالاتی است که یکی از شاگردان وی، با نام ابوالقاسم مهلب بن احمد بن ابی صفره اسید بن عبدالله اسدی اندلسی (متوفی 435ق)، پیرامون برخی از احادیث «[[صحيح البخاري]]» از او پرسیده است.


اثر حاضر، حاصل پاسخ‌هایی است به پرسش‌هایی که ابن عبدالبر از برخی از علما دررابطه‌با مشکلاتی که در برخی از احادیث «صحیح‌البخاری» برایشان پیش‌آمده بود، دریافت کرده است که پس از بررسی این سؤال‌ها، با نفسی آرام، قلمی استوار و پاسخ‌هایی روشن، به آنها پاسخ داده است. وی در این کتاب، به گفته محقق در مقدمه خود، بزرگ‌ترین الگوی انصاف، میانه‌روی و پایبندی به حق و سنت را ارائه داده است، حتی اگر این کار، باعث تضاد و مخالفت نظرات و اقوال وی با مکتب فکری مالکی که به آن منسوب است شود، به‌گونه‌ای که خواننده در چندین جای کتاب، مخالفت او با اقوال و نظریات امام [[مالک بن انس]] )۹۳ – ۱۷۹ق) و موافقتش با [[شافعی، محمد بن ادریس|شافعی]] (204-150ق) و دیگران را در مورد احکام فقهی، مشاهده خواهد نمود<ref>مقدمه محقق، ص4- 5</ref>.
اثر حاضر، حاصل پاسخ‌هایی است به پرسش‌هایی که [[ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله|ابن عبدالبر]] از برخی از علما دررابطه‌با مشکلاتی که در برخی از احادیث «[[صحيح البخاري|صحیح‌البخاری]]» برایشان پیش‌آمده بود، دریافت کرده است که پس از بررسی این سؤال‌ها، با نفسی آرام، قلمی استوار و پاسخ‌هایی روشن، به آنها پاسخ داده است. وی در این کتاب، به گفته محقق در مقدمه خود، بزرگ‌ترین الگوی انصاف، میانه‌روی و پایبندی به حق و سنت را ارائه داده است، حتی اگر این کار، باعث تضاد و مخالفت نظرات و اقوال وی با مکتب فکری مالکی که به آن منسوب است شود، به‌گونه‌ای که خواننده در چندین جای کتاب، مخالفت او با اقوال و نظریات امام [[مالک بن انس]] (۹۳ – ۱۷۹ق) و موافقتش با [[شافعی، محمد بن ادریس|شافعی]] (204-150ق) و دیگران را در مورد احکام فقهی، مشاهده خواهد نمود<ref>مقدمه محقق، ص4- 5</ref>.


علما و دانشمندان فراوانی از این کتاب نام برده و بدان، اشاره کرده‌اند که این امر، نشان از اهمیت و ارزش بالای کتاب دارد که از جمله آنها عبارت‌اند از: [[قاضی عیاض]] (544-476ق) در «ترتيب المدارک»، [[ابن عبد الهادی مقدسی]] در «طبقات علماء الحديث»، [[شمس‌الدین ذهبی]] (748-673ق) در «سير أعلام النبلاء» و «تذکرة الحفاظ»، [[حاجی خلیفه]] در «کشف الظنون»<ref>همان، ص43</ref>.
علما و دانشمندان فراوانی از این کتاب نام برده و بدان، اشاره کرده‌اند که این امر، نشان از اهمیت و ارزش بالای کتاب دارد که از جمله آنها عبارت‌اند از: [[قاضی عیاض]] (544-476ق) در «ترتيب المدارک»، [[ابن عبدالهادی مقدسی، محمد بن احمد|ابن عبدالهادی مقدسی]] در «[[طبقات علماء الحديث]]»، [[شمس‌الدین ذهبی]] (748-673ق) در «سير أعلام النبلاء» و «تذکرة الحفاظ»، [[حاجی خلیفه]] در «کشف الظنون»<ref>همان، ص43</ref>.


ماهیت نوشته‌های ساده و مختصر و رساله‌هایی که نویسندگان آنها به‌قصد روایت، یا پاسخ به عالم، یا پیرامون مباحث فقهی یا اعتقادی نوشته شده‌اند، این است که اغلب به پرهیز از نقل‌های طولانی شواهد، احتجاج و سلسله سندها، پایبند هستند، به‌ویژه اگر این رساله‌ها عمدتا جنبه آموزشی داشته باشند یا نامه‌های فتوایی و مانند آن باشند. ابن عبدالبر در مقدمه، به اتخاذ چنین رویکردی در این کتاب، تصریح نموده است<ref>همان، ص45</ref>.
ماهیت نوشته‌های ساده و مختصر و رساله‌هایی که نویسندگان آنها به‌قصد روایت، یا پاسخ به عالم، یا پیرامون مباحث فقهی یا اعتقادی نوشته شده‌اند، این است که اغلب به پرهیز از نقل‌های طولانی شواهد، احتجاج و سلسله سندها، پایبند هستند، به‌ویژه اگر این رساله‌ها عمدتا جنبه آموزشی داشته باشند یا نامه‌های فتوایی و مانند آن باشند. ابن عبدالبر در مقدمه، به اتخاذ چنین رویکردی در این کتاب، تصریح نموده است<ref>همان، ص45</ref>.