زمزم عرفان: تفاوت میان نسخه‌ها

فصل سوم: فقه و اصول: آیت‌الله بهجت معتقد بودند کسانی که در سلک روحانیت درمی‌آیند و لباس سربازی امام عصر(عج) را می‌پوشند، در کنار خودسازی اخلاقی و عملی، باید تا پایان عمر از پرداختن به مسائل علمی بویژه فقه و اصول غفلت نورزند. ایشان این علوم را زیربنای تهذیب و عمل می‌دانست <ref>ر.ک: همان، ص ۶۳</ref>.  <ref>همچنین معتقد بود رسائل و مکاسب، کتاب درسی حوزه نیست. خارج شیخ است و برای سطح باید تهذیب شود. باید هیئتی تشکیل گردد تا کتابهای درسی حوزه مخصوصاً سطوح بالا را تهذیب کنند <ref>ر.ک: همان، ص 72</ref>.

فصل پنجم: فلسفه و عرفان: آیت‌الله بهجت وصول به قله یقین و حضور شهودی را مقصد نهایی سیر و سلوک عرفانی می‌دانست <ref>ر.ک: ص ۱۱۵</ref> ایشان بر تداوم ذکر خداوند تأکید فراوان داشت <ref>ر.ک: ص ۱۱۸</ref> نیاز مطلق انسان به خداوند و وابستگی او را از مبانی عرفان می‌دانست <ref>ر.ک: ص ۱۱۹ </ref>. در مبحث «وحدت وجود»، ایشان به اعتدال و تفسیر صحیح این مفهوم تأکید می‌کرد و می فرمود من معتقد به وحدت حکمیه و کثرت حقیقیه هستم <ref>ر.ک: ص 129-130</ref>.