۱۰۶٬۴۰۹
ویرایش
خفاجی، عبدالله بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'خفاجی (ابهام زدایی)' به 'خفاجی (ابهام‌زدایی)'
جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'خفاجی (ابهام زدایی)' به 'خفاجی (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۳۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR14437.jpg|بندانگشتی|خفاجی، عبدالله بن محمد]] | [[پرونده:NUR14437.jpg|بندانگشتی|خفاجی، عبدالله بن محمد]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |خفاجی، عبدالله بن محمد | ||
|- | |- | ||
| | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | اب‍ن‌س‍ن‍ان، ابومحمد عبدالله بن محمد | ||
عبدالله الخفاجی | عبدالله الخفاجی | ||
الخفاجی الحلبی، عبدالله بن محمد | الخفاجی الحلبی، عبدالله بن محمد | ||
ابن سنان خفاجى | |||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |محمد | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |سده 5ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |شام | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |466 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |ابونصر مَنازى | ||
ابوالعلاء معرّى | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[سر الفصاحة]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE14437AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|خفاجی (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''ابومحمد عبدالله بن محمد بن سعيد بن سنان خفاجى حلبى''' (متوفای 466ق)، معروف به ابن سنان خفاجى، اديب و شاعر شيعى‌مذهب شام بود. تبار او به قبيله خفاجه مى‌رسيد كه در آغاز سده 4ق10/م از صحراى عربستان و حجاز به شام عليا مهاجرت كردند. | |||
==ولادت == | |||
از نوشته [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] چنين برمى‌آيد كه در ربع اول سده 5ق به دنيا آمده است. در آن روزگار، ساكنان حلب، بيشتر در اثر مساعى سيف‌الدوله حمدانى (301 - 356ق)، اغلب مذهب شيعه اثناعشرى را پذيرفته بودند. بدين لحاظ احتمال مى‌رود كه خانواده ابن سنان نيز شيعى‌مذهب بوده باشند. | از نوشته [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] چنين برمى‌آيد كه در ربع اول سده 5ق به دنيا آمده است. در آن روزگار، ساكنان حلب، بيشتر در اثر مساعى سيف‌الدوله حمدانى (301 - 356ق)، اغلب مذهب شيعه اثناعشرى را پذيرفته بودند. بدين لحاظ احتمال مى‌رود كه خانواده ابن سنان نيز شيعى‌مذهب بوده باشند. | ||
==اساتید== | |||
از استادان او ابونصر مَنازى و ابوالعلاء معرّى را نام برده‌اند. وى به‌منظور استفاده از محضر ابوالعلاء به معره سفر كرد و هنگام ورود با تحسين و تكريم او مواجه گرديد. | از استادان او ابونصر مَنازى و ابوالعلاء معرّى را نام برده‌اند. وى به‌منظور استفاده از محضر ابوالعلاء به معره سفر كرد و هنگام ورود با تحسين و تكريم او مواجه گرديد. | ||
| خط ۴۸: | خط ۵۶: | ||
ابن سنان نيز مانند دو شاعر معاصرش، ابن ابى‌حَصينه و ابن حَيوس، در دربار آل مرداس، هم مقررى ساليانه‌اى داشت و هم از جوايز و صلات ايشان برخوردار بود. گذشته از اين، نظر به مقام والايى كه در ادب و سياست داشت، لقب «امير» هم يافته بود. وى به مصر نيز سفر كرد و در آنجا طى چند قصيده، امير ابوعلى ناصرالدوله دوم حمدانى را ستود. همچنين گزارشى از سفر او به مكه در 463ق، در دست است. | ابن سنان نيز مانند دو شاعر معاصرش، ابن ابى‌حَصينه و ابن حَيوس، در دربار آل مرداس، هم مقررى ساليانه‌اى داشت و هم از جوايز و صلات ايشان برخوردار بود. گذشته از اين، نظر به مقام والايى كه در ادب و سياست داشت، لقب «امير» هم يافته بود. وى به مصر نيز سفر كرد و در آنجا طى چند قصيده، امير ابوعلى ناصرالدوله دوم حمدانى را ستود. همچنين گزارشى از سفر او به مكه در 463ق، در دست است. | ||
در 465ق امير محمود بن نصر بر آن شد كه سرپرستى قلعه‌هاى بزرگ را به بزرگان حلب واگذار كند؛ ازاين‌رو با صلاحديد وزيرش ابن ابى‌ثريا و تأييد كاتبش ابونصر بن نحّاس كه دوست ابن سنان بود، سرپرستى قلعه عَزاز در | در 465ق امير محمود بن نصر بر آن شد كه سرپرستى قلعه‌هاى بزرگ را به بزرگان حلب واگذار كند؛ ازاين‌رو با صلاحديد وزيرش ابن ابى‌ثريا و تأييد كاتبش ابونصر بن نحّاس كه دوست ابن سنان بود، سرپرستى قلعه عَزاز در نزدیکى حلب را كه موقعيتى حساس داشت، به ابن سنان واگذار كرد. دو سالى پيش از آن، زمانى كه امير محمود به صلاحديد شيوخ قبايل در شوال 463 / ژوئيه 1071، خطبه به نام خليفه عباسى، القائم‌بأمرالله خواند، ابن سنان وى را طى قصيده‌اى مدح گفت. اما عامه مردم حلب از اين امر راضى نبودند و چون نخستين خطبه به نام قائم و آلب ارسلان خوانده شد، همه مسجد را ترك گفتند و جمعه بعد، امير ناچار شد به ضرب شمشير مردم را در مسجد نگاه دارد و نماز را تمام كند. اما نارضايتى فروكش نكرد و وضع امير محمود اندكى متزلزل گشت. احتمالاً همين احوال موجب شد كه ابن سنان از اطاعت امير محمود سر بتابد و در قلعه مستحكم عزاز خودسرى كند. | ||
==وفات== | |||
او در سال 466ق به قتل رسيد | او در سال 466ق به قتل رسيد کیفیت قتل او چنين است: | ||
امير محمود بارها ابن سنان را با نامه احضار كرد، اما وى اعتنايى نمى‌كرد. سرانجام با تهديد ابونصر بن نحاس به قتل، از وى خواست تا ابن سنان را از ميان بردارد. ابونصر به قلعه رفت و او را به نيرنگ و بى‌سروصدا مسموم كرد و به قتل رسانيد. هنگامى كه پيكر ابن سنان را از قلعه به حلب تشييع | امير محمود بارها ابن سنان را با نامه احضار كرد، اما وى اعتنايى نمى‌كرد. سرانجام با تهديد ابونصر بن نحاس به قتل، از وى خواست تا ابن سنان را از ميان بردارد. ابونصر به قلعه رفت و او را به نيرنگ و بى‌سروصدا مسموم كرد و به قتل رسانيد. هنگامى كه پيكر ابن سنان را از قلعه به حلب تشييع می‌كردند، امير محمود، گويا از بيم آشكار شدن توطئه قتل ابن سنان، از شركت پسر او، سنان بن ابى‌محمد، در مراسم ممانعت كرد، اما خودِ وى همراه جماعتى از خاندان ابن سنان در مراسم حضور يافت و شخصاً بر وى نماز گزارد. تاريخ مسموميت و وفات ابن سنان را [[ابن عدیم، عمر بن احمد |ابن عديم]] به‌اختلاف 464 يا 463ق نيز ذكر كرده است. | ||
شعر و ادب ابن سنان را غالب نويسندگان ستوده‌اند. وى در ادب، استادى چون ابوالعلاء معرى داشت. از نوجوانى در سرودن شعر از | شعر و ادب ابن سنان را غالب نويسندگان ستوده‌اند. وى در ادب، استادى چون ابوالعلاء معرى داشت. از نوجوانى در سرودن شعر از سبک [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] تقليد مى‌كرد؛ تا سرانجام توانست با برخى از قصيده‌هاى وى به معارضه برخیزد. شعر وى دلنشين، لطيف، سهل ممتنع و بااين‌همه، سرشار از صنايع ادبى از قبيل تشبيه، ارسال مثل و ايهام است. در انواع گوناگون: قصيده، غزل، قطعه و حتى نامه‌هاى منظوم، با موضوع‌هايى متنوع از جمله مديحه، مرثيه، فخريه، حماسه، گله‌گزارى، پند و حكمت، طنز و وصف طبيعت و دفاع از مبانى مذهب تشيع شعر سروده است. | ||
شاعران بعدى برخى از مضامين ابتكارى شعر او را اقتباس كرده‌اند و ابن داغر حلّى، شاعر شيعى سده 9ق15/م يك بيت مشهور از قصيده وى را در مدح حضرت على(ع) طى قصيده‌اى با همان وزن و قافيه تضمين كرده است. | شاعران بعدى برخى از مضامين ابتكارى شعر او را اقتباس كرده‌اند و ابن داغر حلّى، شاعر شيعى سده 9ق15/م يك بيت مشهور از قصيده وى را در مدح [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] طى قصيده‌اى با همان وزن و قافيه تضمين كرده است. | ||
ابن سنان به‌عنوان صاحب‌نظرى بزرگ در كتب بلاغت مطرح شده و آراى او مورد نقد و بررسى و استناد قرار گرفته است. | ابن سنان به‌عنوان صاحب‌نظرى بزرگ در كتب بلاغت مطرح شده و آراى او مورد نقد و بررسى و استناد قرار گرفته است. | ||
| خط ۶۳: | خط ۷۳: | ||
#الأصوات و مخارج الحروف العربية؛ | |||
#ديوان شعر الخفاجي؛ | |||
#سرّ الفصاحة؛ | |||
#الحكم بين النّظم و النثر؛ | |||
#حِكم منثورة؛ | |||
#الصّرفة؛ | |||
#عبارة المتكلمين في أصول‌الدين؛ | |||
#العروض؛ | |||
#في رؤية الهلال.<ref>ر.ک: جمشيدنژاد، غلامرضا، ج3، ص716</ref> | |||
==پانويس == | |||
<references/> | |||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
جمشيدنژاد، غلامرضا، دائرةالمعارف بزرگ اسلامى (چاپ دوم) زير نظر [[موسوی بجنوردی، محمدکاظم|كاظم موسوى بجنوردى]]، تهران، مركز دائرةالمعارف بزرگ اسلامى، چاپ دوم، 1374ش. | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[سر الفصاحة]] | |||
[[سر الفصاحة]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||