ما أتفق لفظه و أختلف معناه من القرآن المجید: تفاوت میان نسخه‌ها

ما أتفق لفظه و أختلف معناه من القرآن المجید (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۵۳

۱ بایت حذف‌شده ، ۲۸ ژوئیه

جز

جایگزینی متن - '« ' به '«'

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۴٬۵۹۹

ویرایش

@@ خط ۳۹: / خط ۳۹: @@
 وی سپس به کلماتی که در لفظ یکسان بوده و معنای متفاوتی داشته مانند واژه جلل به معنی عظیم و حقیر ، پرداخته است و در این راستا مثال‌های از شعر آورده است. وی این بحث را مقدمه‌ای برای ورود به الفاظ قرآن قرار داده است. در ادامه درباره الفاظی از  قرآن که لفظ یکسان و معنای متفاوت دارند مانند مقوی به معنای ضعیف و قوی، بحث نموده و در این خصوص به شواهد قرآنی و سخنان عرب استناد کرده، و در این زمینه از آراء و نظرات عالمان نحو غفلت نکرده است.<ref>رک: همان، 32- 28</ref>
-نویسنده به عبارات قرآنی که کلمه‌ای را با همان لفظ تکرار می کند، اما معنای آن در تکرار، متفاوت از قبل است، پرداخته است. او برای این موضوع مثال‌های متعددی ذکر می‌کند، از جمله آیه شریفه: «وَ جَزَاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُهَا» (شوری/40)، ترجمه:« كيفر بدى، مجازاتى است همانند آن؛ و هر كس عفو و اصلاح كند، پاداش او با خداست؛ خداوند ظالمان را دوست ندارد! » می‌گوید که «سیئه»ی دوم، همان سیئه ای نیست که بر صاحبش نوشته می‌شود، بلکه منظور مشابهت در نکوهیدگی است؛ زیرا در دومین «سیئه» جزاء منظور است.
+نویسنده به عبارات قرآنی که کلمه‌ای را با همان لفظ تکرار می کند، اما معنای آن در تکرار، متفاوت از قبل است، پرداخته است. او برای این موضوع مثال‌های متعددی ذکر می‌کند، از جمله آیه شریفه: «وَ جَزَاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُهَا» (شوری/40)، ترجمه:«كيفر بدى، مجازاتى است همانند آن؛ و هر كس عفو و اصلاح كند، پاداش او با خداست؛ خداوند ظالمان را دوست ندارد! » می‌گوید که «سیئه»ی دوم، همان سیئه ای نیست که بر صاحبش نوشته می‌شود، بلکه منظور مشابهت در نکوهیدگی است؛ زیرا در دومین «سیئه» جزاء منظور است.
 در بسیاری از موارد، نویسنده به مسائل لغوی، نحوی و بلاغی می‌پردازد تا معانی مورد نظر آیات قرآن را برای خواننده کتاب برساند .او از حذف و اختصار در سبک‌های قرآن کریم و کلام عرب برای شرح الفاظ قرآن در کتاب خود استفاده می‌کند و این سبک‌ها را با اقوال و اشعار عرب نیز مستند می‌کند. گاهی به بخشی از حدیث نبوی شریف و یا شعری اشاره می‌کند. مثلاً، هنگام بررسی سبک قرآنی در آیه «وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَةُ» (الحاقه/3)، ترجمه: «تو خبر ندارى كه آن روز تحقق يابنده چيست» می‌گوید: «پس از آن هیچ تفسیری نیامده است، و مجاز این در نظر اهل لغت حذف خبر به دلیل علم مخاطب است، برای تعظیم امر. مانند گفتن: «اگر فلانی را با شمشیر در دست می‌دیدی»، یعنی: می‌دیدی که شجاع است، و از ذکر آن [شجاعت] صرف نظر شده است.<ref>رک: همان، ص 34-33</ref>