۱۴۴٬۷۳۸
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'رده:ادعیه. اذکار. اوراد. اعمال' به 'رده:ادعیه، اذکار، اوراد، اعمال') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''صحیفه سجادیه: نیایشهای جاودانی حضرت علی بن الحسین(ع)'''، ترجمهای است فارسی از کتاب | '''صحیفه سجادیه: نیایشهای جاودانی حضرت علی بن الحسین(ع)'''، ترجمهای است فارسی از کتاب «[[الصحيفة السجادية الكاملة|صحیفه سجادیه]]»، به قلم [[موسوی گرمارودی، سید علی|سید علی موسوی گرمارودی]]. | ||
اساس کار مترجم در این کتاب، همان است که وی پیشتر در ترجمه قرآن کریم، بهکار برده است؛ یعنی: «زبان معیار همراه با اندکی باستانگرایی»؛ تا سایهای از قدمت متن به ترجمه منتقل شود و سرانجام نزدیک کردن دو قطب زیبایی و وفاداری به همدیگر. وی، با اشاره به این موضوع که هرچند صحیفه، کلام امامی معصوم(ع) است و باید در ترجمه کلام معصوم(ع) نیز امانت و وفاداری را بسیار رعایت کرد، اما از این نکته پرده برداشته که در نسبت با ترجمه قرآن، اندکی دست وی بازتر بوده است<ref>ر.ک: سرسخن، ص9</ref>. | اساس کار مترجم در این کتاب، همان است که وی پیشتر در ترجمه قرآن کریم، بهکار برده است؛ یعنی: «زبان معیار همراه با اندکی باستانگرایی»؛ تا سایهای از قدمت متن به ترجمه منتقل شود و سرانجام نزدیک کردن دو قطب زیبایی و وفاداری به همدیگر. وی، با اشاره به این موضوع که هرچند صحیفه، کلام امامی معصوم(ع) است و باید در ترجمه کلام معصوم(ع) نیز امانت و وفاداری را بسیار رعایت کرد، اما از این نکته پرده برداشته که در نسبت با ترجمه قرآن، اندکی دست وی بازتر بوده است<ref>ر.ک: سرسخن، ص9</ref>. | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
==نمونهای از متن ترجمهشده== | ==نمونهای از متن ترجمهشده== | ||
متن: | متن: | ||
«(1) الحمد لله الأول بلا أول كان قبله و الآخر بلا آخر يكون بعده (2) الذي قصرت عن رؤيته أبصار الناظرين و عجزت عن نعته أوهام الواصفين». | «(1) الحمد لله الأول بلا أول كان قبله و الآخر بلا آخر يكون بعده (2) الذي قصرت عن رؤيته أبصار الناظرين و عجزت عن نعته أوهام الواصفين». | ||
ترجمه: | ترجمه: | ||
«(1) سپاس خداوند را، آن نخستین که پیش از او، نخستینی نه و آن پایان که پس از او، پایانی نیست. | «(1) سپاس خداوند را، آن نخستین که پیش از او، نخستینی نه و آن پایان که پس از او، پایانی نیست. | ||
(2) آنکه دیده دیدهوران به دیدار او، نارسا و خیال ستایندگان، از ستودن وی ناتواناست»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص38-39</ref>. | (2) آنکه دیده دیدهوران به دیدار او، نارسا و خیال ستایندگان، از ستودن وی ناتواناست»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص38-39</ref>. | ||