۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تسنيم المقربين: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' »' به '»'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - ' »' به '»') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
«تسنيم المقربين»، شرح فارسى«[[منازل السائرين]] » [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبد الله انصارى]] است كه توسط شمس الدين محمد تبادكانى طوسى به رشته‌ى تحرير درآمده است. شارح، در ذيل هر جمله از كتاب، به ترجمه و شرح آن پرداخته است. | «تسنيم المقربين»، شرح فارسى«[[منازل السائرين]]» [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبد الله انصارى]] است كه توسط شمس الدين محمد تبادكانى طوسى به رشته‌ى تحرير درآمده است. شارح، در ذيل هر جمله از كتاب، به ترجمه و شرح آن پرداخته است. | ||
وى، اين شرح را با عنايت تام به شرح كاشانى نگاشته است، بدون اينكه هيچ‌گونه اشارتى به آن شرح داشته باشد. وى، به‌جز خاتمه‌اى كه در پايان شرح آمده و فصولى كه در آخر هر باب از ابواب صدگانه افزوده شده است، غالب مطالب را از شرح كاشى اخذ كرده است تا آنجا كه«تسنيم المقربين» را بايد تحرير فارسى شرح كاشى دانست. | وى، اين شرح را با عنايت تام به شرح كاشانى نگاشته است، بدون اينكه هيچ‌گونه اشارتى به آن شرح داشته باشد. وى، به‌جز خاتمه‌اى كه در پايان شرح آمده و فصولى كه در آخر هر باب از ابواب صدگانه افزوده شده است، غالب مطالب را از شرح كاشى اخذ كرده است تا آنجا كه«تسنيم المقربين» را بايد تحرير فارسى شرح كاشى دانست. | ||
اين شرح، به تبع«[[منازل السائرين]] »، داراى ده قسم از بدايات تا نهايات است كه هر قسم، خود، مشتمل بر ده باب است. تبادكانى، در پايان هر باب، فصلى را افزوده است و طى آن، صورت عنوان آن باب را در ده قسم«بدايات» تا«نهايات» بيان مى‌كند. | اين شرح، به تبع«[[منازل السائرين]]»، داراى ده قسم از بدايات تا نهايات است كه هر قسم، خود، مشتمل بر ده باب است. تبادكانى، در پايان هر باب، فصلى را افزوده است و طى آن، صورت عنوان آن باب را در ده قسم«بدايات» تا«نهايات» بيان مى‌كند. | ||
وى، پس از اتمام شرح منازل، خاتمه‌اى مشتمل بر 16 فصل در فوايد عرفانى به كتاب افزوده است كه البته هيچ نامى بر اين بخش نگذاشته است. پاره‌اى از آن فوايد چنين است: | وى، پس از اتمام شرح منازل، خاتمه‌اى مشتمل بر 16 فصل در فوايد عرفانى به كتاب افزوده است كه البته هيچ نامى بر اين بخش نگذاشته است. پاره‌اى از آن فوايد چنين است: | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
حق تعالى، در غيب هر چيز را چنانچه موجود خواست بود، دانست و آن صور، عين علم الهى‌اند كه اعيان ثابته عبارت از آن بود. | حق تعالى، در غيب هر چيز را چنانچه موجود خواست بود، دانست و آن صور، عين علم الهى‌اند كه اعيان ثابته عبارت از آن بود. | ||
شرح حاضر، در نيمه دوم قرن نهم هجرى تأليف شده و اصولاً قرن نهم، قرن رويكرد به ساده‌نويسى است. در مواردى كه تبادكانى سخن مى‌گويد، سادگى ياد شده را داراست، اما آن قسمت كه ترجمه عبارات كتاب«[[منازل السائرين]] » است هم به لحاظ تحت اللفظى بودن و هم به علت تخصصى بودن ملال‌آور است. | شرح حاضر، در نيمه دوم قرن نهم هجرى تأليف شده و اصولاً قرن نهم، قرن رويكرد به ساده‌نويسى است. در مواردى كه تبادكانى سخن مى‌گويد، سادگى ياد شده را داراست، اما آن قسمت كه ترجمه عبارات كتاب«[[منازل السائرين]]» است هم به لحاظ تحت اللفظى بودن و هم به علت تخصصى بودن ملال‌آور است. | ||