پرش به محتوا

رساله هفت دستگاه موسیقی ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'فارسي' به 'فارسی'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'فارسي' به 'فارسی')
 
(۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۸: خط ۸:
[[محمدي، محسن]] (مقدمه‌نویس)
[[محمدي، محسن]] (مقدمه‌نویس)
|زبان  
|زبان  
| زبان =فارسي - انگليسي
| زبان =فارسی - انگليسي
| کد کنگره =/م9ر5 / 344 ML ‏
| کد کنگره =/م9ر5 / 344 ML ‏
| موضوع =موسيقي ايراني - دستگاهها
| موضوع =موسيقي ايراني - دستگاه‌ها
موسيقي ايراني - گامها
موسيقي ايراني - گامها
|ناشر  
|ناشر  
خط ۲۷: خط ۲۷:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
'''رساله هفت دستگاه موسیقی ایران''' تألیف محمد اسماعيل بن محمد شفيع وصال شيرازی معروف به میرزا شفیع، با پیشگفتار و تصحیح متن محسن محمدی، متن حاضر فهرستی از نام‌ها و اصطلاحات در موسیقی ایرانی است که در هفت دستگاه(شامل دستگاه دوگاه به جای نوا)و یک خاتمه مرتب شده‌اند.
'''رساله هفت دستگاه موسیقی ایران''' تألیف [[وصال شيرازي، محمد اسماعيل بن محمد شفيع|محمد اسماعيل بن محمد شفيع وصال شيرازی معروف به میرزا شفیع]]، با پیشگفتار و تصحیح متن [[محمدي، محسن|محسن محمدی]]، متن حاضر فهرستی از نام‌ها و اصطلاحات در موسیقی ایرانی است که در هفت دستگاه (شامل دستگاه دوگاه به جای نوا) و یک خاتمه مرتب شده‌اند.


==گزارش کتاب==
==گزارش کتاب==
خط ۳۹: خط ۳۹:


از خواندن متن حاضر نیز چنین برداشت می‌شود که نویسنده از اهل قلم علاقه‌مند و مطلع از موسیقی است. خط نستعلیق و شکستۀ این نویسنده روان است و حکایت از عادت به نوشتن دارد. علاوه بر آن، ثبت نام شهری که متن در آن نوشته شده، نیز ثبت روز هفته و تاریخ دقیق روز و ماه و سال به‌پایان رسیدن متن، دقت دیوانیان و اهل قلم را نشان می‌دهد. حتی به‌نظر می‌رسد که این نویسنده از طبقۀ اعیان اهل قلم یوده، یا در مجالس اعیان رفت‌وآمد داشته است. مهمانی‌های اعیان محل شنیدن قطعات موسیقی اروپایی و رقص‌های والس و مجالس بال بود و طبقۀ فرودست به این مهمانی‌ها راهی نداشتند. نوازندگان سنتی دورۀ قاجار هم به طریق اولی نمی‌توانستند فهرست مفصلی از نام‌های قطعات مختلف موسیقی اروپایی در ذهن داشته باشند. البته نوازنده حرفه‌ای نبودن نویسندۀ این متن در سبک گزارش دادن او در سراسر کتاب نمود دارد و در بخش پایانی کتاب که دربارۀ اختراعات جدید است، بیشتر آشکار می‌شود. لحن نویسنده در یادکردن از میرزا عبدالله و میرزا حسینقلی لحن نویسنده‌ای است که از بزرگان موسیقی زمانه یاد می‌کند، نه از همکاران نوازندۀ خود. متأسفانه تنها اطلاع موجود از این نویسنده نام میرزا شفیع است که در انجامۀ دست‌نوشته ثبت شده است.<ref>[https://literaturelib.com/books/3346 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>
از خواندن متن حاضر نیز چنین برداشت می‌شود که نویسنده از اهل قلم علاقه‌مند و مطلع از موسیقی است. خط نستعلیق و شکستۀ این نویسنده روان است و حکایت از عادت به نوشتن دارد. علاوه بر آن، ثبت نام شهری که متن در آن نوشته شده، نیز ثبت روز هفته و تاریخ دقیق روز و ماه و سال به‌پایان رسیدن متن، دقت دیوانیان و اهل قلم را نشان می‌دهد. حتی به‌نظر می‌رسد که این نویسنده از طبقۀ اعیان اهل قلم یوده، یا در مجالس اعیان رفت‌وآمد داشته است. مهمانی‌های اعیان محل شنیدن قطعات موسیقی اروپایی و رقص‌های والس و مجالس بال بود و طبقۀ فرودست به این مهمانی‌ها راهی نداشتند. نوازندگان سنتی دورۀ قاجار هم به طریق اولی نمی‌توانستند فهرست مفصلی از نام‌های قطعات مختلف موسیقی اروپایی در ذهن داشته باشند. البته نوازنده حرفه‌ای نبودن نویسندۀ این متن در سبک گزارش دادن او در سراسر کتاب نمود دارد و در بخش پایانی کتاب که دربارۀ اختراعات جدید است، بیشتر آشکار می‌شود. لحن نویسنده در یادکردن از میرزا عبدالله و میرزا حسینقلی لحن نویسنده‌ای است که از بزرگان موسیقی زمانه یاد می‌کند، نه از همکاران نوازندۀ خود. متأسفانه تنها اطلاع موجود از این نویسنده نام میرزا شفیع است که در انجامۀ دست‌نوشته ثبت شده است.<ref>[https://literaturelib.com/books/3346 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>
==پانويس ==
==پانويس ==
<references />
<references />
خط ۵۲: خط ۵۰:


[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:موسیقی]]
[[رده:متون موسیقی]]
[[رده:مقالات(اردیبهشت 1404) باقی زاده]]
[[رده:مقالات(اردیبهشت 1404) باقی زاده]]
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 اردیبهشت 1404]]