۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
ایرانیان و رؤیای قرآن پارسی: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - ' .' به '.'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره =PIR ۳۳۷۴/ف۲الف۹ | | کد کنگره =PIR ۳۳۷۴/ف۲الف۹ | ||
| موضوع =ادبیات فارسی - تاریخ و نقد,نقد و تفسیر فردوسی، ابوالقاسم، ۳۲۹ - ۴۱۶؟ق. شاهنامه,نقد و تفسیر مولوی، جلالالدین محمد بن محمد، ۶۰۴ - ۶۷۲ق. مثنوی,نقد و تفسیر حافظ، شمسالدین محمد، - ۷۹۲ق. .دیوان | | موضوع =ادبیات فارسی - تاریخ و نقد,نقد و تفسیر فردوسی، ابوالقاسم، ۳۲۹ - ۴۱۶؟ق. شاهنامه,نقد و تفسیر مولوی، جلالالدین محمد بن محمد، ۶۰۴ - ۶۷۲ق. مثنوی,نقد و تفسیر حافظ، شمسالدین محمد، - ۷۹۲ق..دیوان | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =سخن | | ناشر =سخن | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
از دیرباز همواره شنیدهایم که میگویند «شاهنامه، قرآن عجم است»، «مثنوی، قرآن پارسی است»، «[[کلیات سعدی]] به منزلۀ قرآن زبان پارسی است»، «[[دیوان حافظ بر اساس نه نسخه کامل کهن مورخ به سالهای 813 تا 827 هجری قمری (چاپ دوم)|دیوان حافظ]]، لسانالغیب پارسیزبانان است». از سخن شاعر سدۀ چهارم هجری، شهید بلخی که شعر [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی]] را پیرو نُبَی (مصحف دینی) قلمداد کرد تا گفتههای اندیشهورزان معاصر همچون [[اقبال لاهوری، محمد|اقبال لاهوری]]، [[بهار، محمدتقی|ملکالشعرای بهار]]، [[علی دشتی]]، [[معین، محمد|محمد معین]]، [[مینوی، مجتبی|مجتبی مینوی]]، [[شهریار، سید محمدحسین|شهریار]]، شایگان و ... در اشاره به یک متن ورجاوند پارسی، همه گویای این واقعیت است که پارسیگویان از دیرباز تا به امروز رؤیای دستیابی به یک ابرمتن ورجاوند پارسی را در سر میپروراندهاند؛ کتابی پارسی که از شأن فرهنگی و فرهمندی یک متن آسمانی برخوردار باشد. | از دیرباز همواره شنیدهایم که میگویند «شاهنامه، قرآن عجم است»، «مثنوی، قرآن پارسی است»، «[[کلیات سعدی]] به منزلۀ قرآن زبان پارسی است»، «[[دیوان حافظ بر اساس نه نسخه کامل کهن مورخ به سالهای 813 تا 827 هجری قمری (چاپ دوم)|دیوان حافظ]]، لسانالغیب پارسیزبانان است». از سخن شاعر سدۀ چهارم هجری، شهید بلخی که شعر [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی]] را پیرو نُبَی (مصحف دینی) قلمداد کرد تا گفتههای اندیشهورزان معاصر همچون [[اقبال لاهوری، محمد|اقبال لاهوری]]، [[بهار، محمدتقی|ملکالشعرای بهار]]، [[علی دشتی]]، [[معین، محمد|محمد معین]]، [[مینوی، مجتبی|مجتبی مینوی]]، [[شهریار، سید محمدحسین|شهریار]]، شایگان و... در اشاره به یک متن ورجاوند پارسی، همه گویای این واقعیت است که پارسیگویان از دیرباز تا به امروز رؤیای دستیابی به یک ابرمتن ورجاوند پارسی را در سر میپروراندهاند؛ کتابی پارسی که از شأن فرهنگی و فرهمندی یک متن آسمانی برخوردار باشد. | ||
مسئلۀ این کتاب، صورتبندی تاریخی اندیشۀ متن مقدس پارسی است که چونان یک آرمان ملی و فرهنگی در میان پارسیزبانان از دیرباز تا امروز همواره در فلات ایران به شکلهای مختلف روی نموده است. آرمان داشتن کتابی مقدس به زبان پارسی، یک ایده یا مفهوم تاریخمند است و برای آن، نقطۀ آغاز، سیر دگرگونی و چرخشهایی در تاریخ فرهنگی و ادبی ایران تصورشدنی است. این پژوهش شرایط کنونی اندیشۀ قرآن پارسی را در بستر زمان میکاود و دگردیسی آن را تا موقعیت جنینی و شرایط آغازین شکلگیریاش ردگیری، ثبت و تحلیل میکند؛ به دیگر سخن از قاعدۀ زرین تبارشناسی بهره میگیرد؛ یعنی وضعیت مفهوم را از اکنون میآغازد و نسلبهنسل به سوی گذشته پیش میرود تا به زمان پیدایی مفهوم برسد. | مسئلۀ این کتاب، صورتبندی تاریخی اندیشۀ متن مقدس پارسی است که چونان یک آرمان ملی و فرهنگی در میان پارسیزبانان از دیرباز تا امروز همواره در فلات ایران به شکلهای مختلف روی نموده است. آرمان داشتن کتابی مقدس به زبان پارسی، یک ایده یا مفهوم تاریخمند است و برای آن، نقطۀ آغاز، سیر دگرگونی و چرخشهایی در تاریخ فرهنگی و ادبی ایران تصورشدنی است. این پژوهش شرایط کنونی اندیشۀ قرآن پارسی را در بستر زمان میکاود و دگردیسی آن را تا موقعیت جنینی و شرایط آغازین شکلگیریاش ردگیری، ثبت و تحلیل میکند؛ به دیگر سخن از قاعدۀ زرین تبارشناسی بهره میگیرد؛ یعنی وضعیت مفهوم را از اکنون میآغازد و نسلبهنسل به سوی گذشته پیش میرود تا به زمان پیدایی مفهوم برسد. | ||