رسائل طغرای مشهدی (سده 11ق): تفاوت میان نسخه‌ها

از میزان تحصیلات ملا طغرا اطلاعی در دست نیست، ولی از متن رسائل وی می‌توان استنباط کرد که با کتب علمی و فلسفی و ادبی عصر خود آشنا بوده است. از رسائل و اشعار طغرا می‌توان دریافت که فردی متکبر بوده است.

کلیات اشعار طغرا شامل ساقی‌نامه، قصاید، قطعات، فردیات، مثنوی سرودنامه، ترکیب‌بند، ترجیع‌بند، مخمس، غزلیات و رباعیات است. مثنوی‌ای با عنوان نظام والا را نیز به او نسبت داده‌اند. او شاعری غزل‌پرداز بود و حدود ده هزار بیت غزل سروده است. بیشتر غزل‌های او هشت یا نه بیتی است و تکرار قافیه در آنها بسیار نادر است. قصایدی نیز در حمد خدا و نعت و منقبت چهارده معصوم گفته است. کثرت واژه‌های هندی، لغات غریب خراسانی و اصطلاحات موسیقی و حذف ادوات ندا از ویژگی‌های زبانی اشعار طغراست. در ساختن ترکیب‌های نوین توانا بود و ترکیب‌سازی را «احداث لغت» می‌نامید. بعضی از غزل‌های او مسجع است و در برخی از آنها واژه‌هایی به کار رفته که جنبۀ شعری ندارند. گاهی از ردیف‌های دشوار بهره می‌برد. شاعری مضمون‌یاب بود و شیوۀ بیانی مبهم و غامض داشت.