التوفیق للتلفیق: تفاوت میان نسخه‌ها

التوفیق للتلفیق (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۹ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۲۱

۱۰۸ بایت اضافه‌شده ، ۹ مارس

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۶٬۵۶۳

ویرایش

@@ خط ۲۵: / خط ۲۵: @@
 | پیش از =
 }}
-'''التوفيق للتلفيق'''، اثر ابومنصور عبدالملک بن محمد بن اسماعیل ثعالبی (350-429ق)، کتابی است مشتمل بر سخنان متعدد و متنوع، به‌صورت نظم و نثر که در هرکدام از آن سخنان، یک چیز با جنس و شکل و نظایر و اشباه آن جمع شده و به یکدیگر پیوند زده شده است؛ مانند اینکه فرضا در توصیف فلان حیوان، میان کلمات سحاب، برق، رعد و... پیوند زده شده و سازگاری ایجاد گردیده و هریک از حالات آن حیوان به یکی از امور مزبور تشبیه شده است.
+'''التوفيق للتلفيق'''، اثر [[ثعالبی، عبدالملک بن محمد|ابومنصور عبدالملک بن محمد بن اسماعیل ثعالبی]] (350-429ق)، کتابی است مشتمل بر سخنان متعدد و متنوع، به‌صورت نظم و نثر که در هرکدام از آن سخنان، یک چیز با جنس و شکل و نظایر و اشباه آن جمع شده و به یکدیگر پیوند زده شده است؛ مانند اینکه فرضا در توصیف فلان حیوان، میان کلمات سحاب، برق، رعد و... پیوند زده شده و سازگاری ایجاد گردیده و هریک از حالات آن حیوان به یکی از امور مزبور تشبیه شده است.
-طبق تحقیقاتی که محقق در مقدمه کتاب به آن اشاره کرده، احتمالا ثعالبی این کتاب را در اواخر عمر خویش، در حدود سال 410ق، به رشته تحریر درآورده و آن را به یکی از اساتید خود، به نام شیخ سید مسافر بن حسن، اهدا نموده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص9-10</ref>.
+طبق تحقیقاتی که محقق در مقدمه کتاب به آن اشاره کرده، احتمالا [[ثعالبی، عبدالملک بن محمد|ثعالبی]] این کتاب را در اواخر عمر خویش، در حدود سال 410ق، به رشته تحریر درآورده و آن را به یکی از اساتید خود، به نام شیخ سید مسافر بن حسن، اهدا نموده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص9-10</ref>.
 کتاب با مقدمه کوتاهی از محقق آغاز شده که در آن، ضمن ارائه شرح حال مختصری از ثعالبی، به زمان تألیف کتاب، کسی که کتاب به او اهدا شده و مشخصات نسخ خطی آن، اشاره شده است<ref>ر.ک: همان، ص7-13</ref>.
@@ خط ۴۱: / خط ۴۱: @@
 ==نمونه مباحث==
 و وصف ابن عباد فرسا فقال:
-'''يحكی السحاب طلوعه فمسيره
-من برقه و صهله من رعده'''<ref>ر.ک: متن کتاب، ص49</ref>.
+'''يحكی السحاب طلوعه فمسيره'''
+من برقه و صهله من رعده'''<ref>ر.ک: متن کتاب، ص49</ref>.'''
 ابن عباد، در این شعر، اسب را چنین توصیف کرده است:
 برآمدن آن همچون آشکار شدن ابر است؛ پس دویدنش برق آن را و شیهه‌اش رعد آن را می‌نمایاند.