۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ابن قتيبه' به 'ابن قتيبه ') |
جز (جایگزینی متن - 'جاحظ' به 'جاحظ ') |
||
خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
اغراض تشبيه، محاسن تشبيه و عيوب تشبيه از ديگر مطالبى است كه در انتهاى اين بخش مورد مطالعه قرار گرفته است <ref>متن كتاب، ص 134 - 64</ref>. | اغراض تشبيه، محاسن تشبيه و عيوب تشبيه از ديگر مطالبى است كه در انتهاى اين بخش مورد مطالعه قرار گرفته است <ref>متن كتاب، ص 134 - 64</ref>. | ||
2. مجاز: به كاربردن واژهاى است در معنايى غير از آنچه كه براى آن وضع شده است. نويسنده، جاحظ را از اولين كسانى مىداند كه اين بحث را مطرح كرده است. وى سپس به مباحث و مثالهاى جاحظ اشاره كرده و چنين نتيجه مىگيرد كه حاحظ مجاز را در برابر حقيقت مىدانسته است. [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] ، احمد بن فارس، ابن رشيق قيروانى، عبدالقاهر جرجانى، سكاكى و [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] از جمله افرادى هستند كه كلام و ديدگاه آنها در باره مجاز مطرح و بررسى شده است. | 2. مجاز: به كاربردن واژهاى است در معنايى غير از آنچه كه براى آن وضع شده است. نويسنده، [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] را از اولين كسانى مىداند كه اين بحث را مطرح كرده است. وى سپس به مباحث و مثالهاى [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] اشاره كرده و چنين نتيجه مىگيرد كه حاحظ مجاز را در برابر حقيقت مىدانسته است. [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] ، احمد بن فارس، ابن رشيق قيروانى، عبدالقاهر جرجانى، سكاكى و [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] از جمله افرادى هستند كه كلام و ديدگاه آنها در باره مجاز مطرح و بررسى شده است. | ||
علماى بلاغت، مجاز را به دو قسم عقلى و لغوى و مجاز لغوى را نيز به استعاره و مجاز مرسل تقسيم كردهاند كه در ادامه اين مبحث شرح شده است <ref>همان، ص 165 - 135</ref>. | علماى بلاغت، مجاز را به دو قسم عقلى و لغوى و مجاز لغوى را نيز به استعاره و مجاز مرسل تقسيم كردهاند كه در ادامه اين مبحث شرح شده است <ref>همان، ص 165 - 135</ref>. | ||
خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
3. استعاره: هرگاه واژهاى به دليل شباهتش با واژهى ديگرى به جاى آن به كار رود، استعاره پديد مىآيد؛ به عبارت ديگر، استعاره تشبيهى است كه يكى از طرفين تشبيه ذكر نشود. | 3. استعاره: هرگاه واژهاى به دليل شباهتش با واژهى ديگرى به جاى آن به كار رود، استعاره پديد مىآيد؛ به عبارت ديگر، استعاره تشبيهى است كه يكى از طرفين تشبيه ذكر نشود. | ||
عبدالعزيز عتيق در اين بخش نيز پس از ذكر ديدگاههاى مختلف، تعاريف 11 تن از ادبا را دستهبندى و ارائه كرده است. وى اين تعاريف را با تعريف جاحظ آغاز و به تعريف خطيب قزوينى ختم كرده است. | عبدالعزيز عتيق در اين بخش نيز پس از ذكر ديدگاههاى مختلف، تعاريف 11 تن از ادبا را دستهبندى و ارائه كرده است. وى اين تعاريف را با تعريف [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] آغاز و به تعريف خطيب قزوينى ختم كرده است. | ||
استعاره به اعتبار طرفين آن، به تصريحيه و مكنيه، به اعتبار لفظ مستعار، به اصليه و تبعيه، به اعتبار ملائم، به مرشحه و مجرده و مطلقه و به اعتبار افراد و تركيب، به مفرده و مركبه تقسيم مىشود كه هر قسم با ذكر مثال توضيح داده شده است؛ بهعنوان نمونه استعارهى مصرحه هنگامى است كه مشبه را حذف كنيم و تنها «مشبهبه» را ذكر نماييم و استعارهى مكنيه، استعارهاى است كه در آن «مشبهبه» را حذف كرده و مشبه را ذكر مىكنند <ref>همان، 201 - 167</ref>. | استعاره به اعتبار طرفين آن، به تصريحيه و مكنيه، به اعتبار لفظ مستعار، به اصليه و تبعيه، به اعتبار ملائم، به مرشحه و مجرده و مطلقه و به اعتبار افراد و تركيب، به مفرده و مركبه تقسيم مىشود كه هر قسم با ذكر مثال توضيح داده شده است؛ بهعنوان نمونه استعارهى مصرحه هنگامى است كه مشبه را حذف كنيم و تنها «مشبهبه» را ذكر نماييم و استعارهى مكنيه، استعارهاى است كه در آن «مشبهبه» را حذف كرده و مشبه را ذكر مىكنند <ref>همان، 201 - 167</ref>. |
ویرایش