فضل العرب و التنبیه علی علومها: تفاوت میان نسخه‌ها

در مقدمه، ضمن ارائه زندگی نامه مختصری از نویسنده، به بحث و بررسی نام کتاب پرداخته شده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/25611/1/17 مقدمه محقق، ص17-35]</ref>

البته بسیاری از منابع از آن با نام «التسویة بین العرب و العجم» یاد کرده‌اند. شایسته مقام و جایگاه عالمی مانند [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتیبه]] هم همین است که کتابش را با چنین عنوانی و با همین موضوع بنویسد، ولی آنچه [[ابن عبدربه، احمد بن محمد|ابن عبدربه]] در کتاب «[[العقد الفريد]]» از آن نقل کرده، با عنوان «فضل العرب علی العجم» سازگارتر است. [[ابن عبدربه، احمد بن محمد|ابن عبدربه]] چنین آورده است: [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتیبه]] در کتاب «تفضیل العرب» گفته است: «و اما اهل تسویه...؛ گروهی از آن‌ها برخی از ظواهر قرآن و حدیث را گرفته و با آن بر ضد مخالفانشان احتجاج کرده، ولی درست در معنای آن دقت نکرده‌اند. آنان به آیاتی مانند:» یا أیها الناس إنا خلقناکم من ذکر و أنثی و جعلناکم شعوبا و قبائل لتعارفوا، إنّ أکرمکم عند اللّه أتقاکم «و آیه «إنما المؤمنون إخوة» و نیز به قول پیامبر(ص) در خطبه حجةالوداع که فرموده است: «أیها الناس إنّ اللّه قد أذهب عنکم نخوة الجاهلیة و تفاخرها بالآباء، لیس لعربی علی عجمی فخر إلاّ بالتقوی، کلّکم لآدم و آدم من تراب» و همچنین به قول دیگرش که فرموده است: «المؤمنون تتکافأ دماؤهم و یسعی بذمتهم أدناهم و هم ید علی من سواهم»، تمسک جسته‌اند. معنایی که از این آیات و روایات برداشت می‌شود این است که همه مؤمنان در طریق احکام و منزلت نزد خدا و در روز قیامت برابرند ]نه در امور دنیا[.