۱۴۴٬۵۹۹
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '[[ ' به '[[') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'علمالهدی، علی بن حسین' به 'سید مرتضی، علی بن حسین') |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[سید مرتضی، علی بن حسین]] (نويسنده) | ||
[[صابری، حسین]] (مترجم) | [[صابری، حسین]] (مترجم) | ||
|زبان | |زبان | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''امالی سید مرتضی'''، ترجمه فارسی و تحقیق کتاب «[[أمالي المرتضی]]» تألیف [[ | '''امالی سید مرتضی'''، ترجمه فارسی و تحقیق کتاب «[[أمالي المرتضی]]» تألیف [[سید مرتضی، علی بن حسین|ابوالقاسم على بن حسین بن موسى]] (۳۵۵-۴۳۶ق)، ملقب به [[سید مرتضی، علی بن حسین|سید مرتضى]]، به قلم [[صابری، حسین|حسین صابری]]، است. | ||
«[[أمالي المرتضی]]»، حاصل مجالس مختلفى است که [[ | «[[أمالي المرتضی]]»، حاصل مجالس مختلفى است که [[سید مرتضی، علی بن حسین|سید مرتضی]] آنها را در زمانهاى پىدرپى املا کرده و در آنها از موضوعى به موضوع دیگر و از هدفى به هدف دیگر منتقل شده است. بعضى از آیات قرآن کریم را که تأویل آنها بر عوام و خواص پوشیده است و سؤالاتى در مورد آنها شده و اشکالاتى متوجه آنها است، انتخاب کرده و تأویل و توجیهش را به طریق و مذهب اصحابش که معتزله یا اصحاب عدلند، علاج و درمان کرده است. او کوشش خود را مصروف بر این داشته که در تأویل آیات متشابه و اشعار عربزبانان، توفیق حاصل کند<ref>ر.ک: [[أمالي المرتضی]]</ref>. | ||
در مقدمهای که ناشر به ابتدای ترجمه حاضر افزوده، ضمن معرفی کتاب «امالی» و نویسنده آن، به این نکته اشاره شده است که بهمنظور بهرهمندی بیشتر پژوهشگران و اندیشهورزان از این اثر گرانبها و فاخر، به ترجمه این کتاب، اقدام شده است<ref>ر.ک: سخن ناشر، ص7-8</ref>. در ادامه شیوه تحقیق نیز بیان شده است. | در مقدمهای که ناشر به ابتدای ترجمه حاضر افزوده، ضمن معرفی کتاب «امالی» و نویسنده آن، به این نکته اشاره شده است که بهمنظور بهرهمندی بیشتر پژوهشگران و اندیشهورزان از این اثر گرانبها و فاخر، به ترجمه این کتاب، اقدام شده است<ref>ر.ک: سخن ناشر، ص7-8</ref>. در ادامه شیوه تحقیق نیز بیان شده است. | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
ترجمه: | ترجمه: | ||
«زندگینامه [[ | «زندگینامه [[سید مرتضی، علی بن حسین|سید مرتضی]]: بغداد در سده چهارم هجرت گاهواره دانش، کانون دانشیمردان و انجمن نویسندگان، شاعران و ادیبان بود. آنجا دربارهای خلیفگان و شاهان و امیران، آکنده از گونههای مناظره و جدل و گفتگو بود»<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص9</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||