۱۴۶٬۰۸۴
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'وحید بهبهانی، محمدباقر' به 'بهبهانی، محمدباقر بن محمداکمل'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'نجات (ابهام زدایی)' به 'نجات (ابهامزدایی)') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'وحید بهبهانی، محمدباقر' به 'بهبهانی، محمدباقر بن محمداکمل') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
اين فاصله را اهل سنت به خاطر دورى از مكتب پيامبر(ص) و اهلبيت(ع) او داشتند و عمل به رأى و قياس و امثال آنها امرى رايج در بينشان بوده است و اين تأثيرات را بر شيعه نيز گذاردند. البته عللى بر اين تأثير پذيرى از سوى مؤلف شمرده شده كه در كتاب موجود است. | اين فاصله را اهل سنت به خاطر دورى از مكتب پيامبر(ص) و اهلبيت(ع) او داشتند و عمل به رأى و قياس و امثال آنها امرى رايج در بينشان بوده است و اين تأثيرات را بر شيعه نيز گذاردند. البته عللى بر اين تأثير پذيرى از سوى مؤلف شمرده شده كه در كتاب موجود است. | ||
فصل سوم: فيض در فصل سوم رساله اشارهاى به پيدايش اجتهاد و اصولىگرى از زمان مرحوم [[ | فصل سوم: فيض در فصل سوم رساله اشارهاى به پيدايش اجتهاد و اصولىگرى از زمان مرحوم [[بهبهانی، محمدباقر بن محمداکمل|وحيد بهبهانى]](ره) و به دست وى نموده و آن را خطرى بزرگ براى شيعه مىشمارد كه باعث رو آوردن مردم و علما به مكتب ائمهى اربعهى اهل تسنن شد. چيزى كه توسط وحيد و تابعين او به علم اصول ناميده شد و توسط بعضى از طلاب ناآگاه ريشهى آن به [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] نسبت داده شد در واقع خط انحرافى بود كه ما را از لبّ احكام و فقه تشيّع دور ساخته و به دامان عامّه مىانداخت. | ||
از مطالبى كه داد مؤلف را بلند كرده اين كلام اصولىهاست كه مىگويند: قطع مجتهد از هر راهى كه حاصل شود بر خود و مقلدينش حجّت است. وى مىگويد: منظور آنها اين است كه اگر مجتهد از روى رمل يا جفر يا خواب ديدن هم قطع پيدا كرد بر خود و مقلدينش لازم الاجرا است؟! | از مطالبى كه داد مؤلف را بلند كرده اين كلام اصولىهاست كه مىگويند: قطع مجتهد از هر راهى كه حاصل شود بر خود و مقلدينش حجّت است. وى مىگويد: منظور آنها اين است كه اگر مجتهد از روى رمل يا جفر يا خواب ديدن هم قطع پيدا كرد بر خود و مقلدينش لازم الاجرا است؟! | ||