۱۴۶٬۲۸۳
ویرایش
فرهنگ مردمی آثار مولوی: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - ' .' به '.'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =PIR ۵۳۰۴/س۸م۴ ۱۳۹۹ | ||
| موضوع = | | موضوع =مولوی، جلالالدین محمد بن محمد، ۶۰۴-۶۷۲ق. - زبان - اصطلاحها و واژهها,تاجیکی - اصطلاحها و تعبیرها,تاجیکی - واژهنامهها- فارسی,شعر فارسی - قرن ۷ق | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =لوح فکر | | ناشر =لوح فکر | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
چنانکه [[مولوی، جلالالدین محمد|محمد جلالالدین بلخی]] مولای روم همواره خویش را از مردم خراسان میشمرد و سالهای خوشی کودکی و درس مکتبیاش بیشتر در سمرقند گذشته است، زبان نظمش همرنگ زبان زندۀ گفتگوی و شیوگی خاص مردم فارسیزبان تاجیکان خراسان است. [[مولوی، جلالالدین محمد|مولوی]] چه در «مثنوی» و چه در غزلیاتش از واژههای مخصوص زبان زندۀ گفتگوی و شیوگی فارسی دری ـ تاجیکی که بیشتر آنها امروزه هم در سمرقند زنده و به کار برده میشوند، استفاده کرده است. | چنانکه [[مولوی، جلالالدین محمد|محمد جلالالدین بلخی]] مولای روم همواره خویش را از مردم خراسان میشمرد و سالهای خوشی کودکی و درس مکتبیاش بیشتر در سمرقند گذشته است، زبان نظمش همرنگ زبان زندۀ گفتگوی و شیوگی خاص مردم فارسیزبان تاجیکان خراسان است. [[مولوی، جلالالدین محمد|مولوی]] چه در «مثنوی» و چه در غزلیاتش از واژههای مخصوص زبان زندۀ گفتگوی و شیوگی فارسی دری ـ تاجیکی که بیشتر آنها امروزه هم در سمرقند زنده و به کار برده میشوند، استفاده کرده است. | ||
همین طور [[مولوی، جلالالدین محمد|مولانا]] در نظمش بیشتر به جای کلمههای معمول زبانی ادبی عمومی فارسی، مرادف آنها را «کلمههای معمول گفتگو و زبان زندۀ فارسی دری ـ تاجیکی» که در زبان مردم تاجیک سمرقند امروز هم به همین طرز و معنیها استفاده کرده میشود، کار فرموده است؛ برای مثال به جای کلمۀ خوب و نیک، «نغز» را سی مرتبه، به جای زشت و بد، «گنده» را 23 مرتبه، به جای صبح، «پگاه» را 18 مرتبه، به جای شام، «بیگاه» را 28 مرتبه و ..... . | همین طور [[مولوی، جلالالدین محمد|مولانا]] در نظمش بیشتر به جای کلمههای معمول زبانی ادبی عمومی فارسی، مرادف آنها را «کلمههای معمول گفتگو و زبان زندۀ فارسی دری ـ تاجیکی» که در زبان مردم تاجیک سمرقند امروز هم به همین طرز و معنیها استفاده کرده میشود، کار فرموده است؛ برای مثال به جای کلمۀ خوب و نیک، «نغز» را سی مرتبه، به جای زشت و بد، «گنده» را 23 مرتبه، به جای صبح، «پگاه» را 18 مرتبه، به جای شام، «بیگاه» را 28 مرتبه و...... | ||
[[مولوی، جلالالدین محمد|مولانا]] در تجربۀ خود اثبات کرده که زبان زندۀ گفتگوی مردمی، خود زبان شعر اصیل است و برای خودنمایی زباندانی خود از واژههای مشکلپسند و دشوارفهم ساخته که در درخود مردم عادی نیست، استفاده کردن بدون احتیاج است و در این کتاب در قسمت لغت، توسط شرح تابشهای معنایی واحدهای لغوی نشان داده شده است. | [[مولوی، جلالالدین محمد|مولانا]] در تجربۀ خود اثبات کرده که زبان زندۀ گفتگوی مردمی، خود زبان شعر اصیل است و برای خودنمایی زباندانی خود از واژههای مشکلپسند و دشوارفهم ساخته که در درخود مردم عادی نیست، استفاده کردن بدون احتیاج است و در این کتاب در قسمت لغت، توسط شرح تابشهای معنایی واحدهای لغوی نشان داده شده است. | ||
| خط ۷۷: | خط ۷۷: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:نویسندگان و آثار انفرادی]] | |||
[[رده:مقالات(دی) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(دی) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1403]] | ||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | [[رده:فاقد اتوماسیون]] | ||