فوائد ابن أخي ميمي الدقاق: تفاوت میان نسخه‌ها

'''فوائد ابن أخي ميمي الدقاق'''، مجموعه‌ای است از چند جزء از روایات [[بغدادی، محمد بن عبدالله|محمد بن عبدالله بن حسین ابوالحسین بغدادی]] (متوفی 390ق) که با تحقیق نبیل سعدالدین حرار، منتشر شده است.

محقق کتاب، معتقد است که ابن اخی میمی دارای هفت جزء حدیثی بوده و وی در اثر حاضر، موفق به جمع‌آوری جزء اول، دوم، چهارم و هفتم شده است که همگی آنها را شیخ جلیل ابوالحسین احمد بن محمد بن احمد بن عبدالله نقور بغدادی بزاز، از وی روایت کرده است <ref>ر.ک: مقدمه، ص11</ref>.

شیوخ ابن اخی که در این مجموعه، وی از ایشان روایاتی را نقل کرده است، مجموعا بیست‌ودو نفر بوده که از جمله آنها، می‌توان از احمد بن اسحاق بن بهلول بن حسان تنوخی (متوفی 318ق)، احمد بن عبدالله بن احمد بن عباس بن سالم بن مهران (متوفی 320ق)، احمد بن علی بن معبد ابوعبدالله شعیری (متوفی 319ق)، احمد بن محمد بن سعید بن عبدالرحمن همدانی کوفی و اسماعیل بن احمد بن ابراهیم بورانی نام برد<ref>ر.ک: همان، ص8-9</ref>.

تمامی روایات کتاب، شماره‌گذاری شده و این اثر، مجموعا دربردارنده 625 روایت می‌باشد. اولین روایت این مجموعه، حدیثی است که بر عبدالله بن محمد بن عبدالعزیز قرائت شده و ابن اخی، آن را شنیده است. این روایت، از داود بن رشید ابوالفضل خوارزمی از وکیع بن جراح، از اعمش، از سالم بن ابی‌الجعد، از جابر بن عبدالله از پیامبر(ص) می‌باشد که فرمود: «تسموا باسمي و لا تكنوا بكنيتي، فإني أنا أبوالقاسم أقسم بينكم» (نام من را بر خود بنهید، اما کنیه مرا بر خود منهید؛ چراکه فقط من ابوالقاسم هستم که میان شما قسمت می‌کنم)<ref>ر.ک: متن کتاب، ص31</ref>.