سفرنامه فورو کاوا: تفاوت میان نسخه‌ها

با توجه به نظامى بودن فوروكاوا، او توجه خاصى به وضعيّت نظامى مناطق مختلف دارد و به هر منطقه‌اى كه مى‌رود، گزارش از آن منطقه ارائه مى‌دهد كه بسيار حائز اهمّيت است. گزارش وى از وضعيّت نظاميان ايرانى و انگليسى در جنوب ايران، به خصوص وضعيّت نظامى كشور كه گزارش قابل توجهى از وضع لشكرى ارائه مى‌دهد و شامل تاريخچۀ سازمان نظامى ايران، معلّمان اروپايى قشون، وضع واحدهاى جديد نظام كه شامل پياده نظام، سوار نظام و قورخانه[2] كه در اين بخش‌ها از لباس افراد آنها، اسلحه‌هاى آنها، سربازخانه‌ها و از تفنگ‌داران و رسته توپخانه و رسته مهندسى نظام و مستمرى افسران، صحبت مى‌كند.

در ادامه بهره اوّل، از دولت‌هاى طرف تجارى ايران هندوستان، عربستان، روسيه، تركمان‌ها و دولت عثمانى هستند، نام مى‌برد. از اقلام و كالاهاى صادرات ايران از جمله گياهان خشك دارويى، تنباكو، ترياك موم و صمغ، گردو، بادام خرما، گوگرد، ابريشم خام، فرش و قالى و شال شمشير، اسب و اقلام ديگر نام مى‌برد. و اقلام و كالاهاى وارداتى را بيشتر پنبه، چوب، قهوه، برنج و قند و شكر بيان مى‌كند. او ارزش كالاهاى صادراتى و وارداتى از سه بندر عمده خليج فارس (بوشهر، لنگه، بندرعباس) را مبلغ 21/252/340 روسيه (صادرات) و مبلغ 16/985/980 روسيه (واردات) ذكر مى‌كند. و از تجمّل دوستى ايرانى‌ها در اين بخش انتقاد مى‌كند.

بهره دوم، روزنامه سفر از آوریل 1880 ميلادى كه آغاز سفر است تا روز 28 به 1881 ميلادى كه رسيدن به پايتخت ايران است، مى‌باشد كه گزارش روز به روز سفر و ديده‌هاى او در طول سفراز تا يوان، هنك‌كنگ، سنگاپور، جزاير نيكومار، سيلان، بمبئى كراچى، مسقط، جاسك، بندرعباس، بوشهر، كاروانسراى برازجان و...مى‌باشد.