رسالتان في ماء الشعیر (الفقاع) و ملت الشعير: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =  

}}

نویسنده در مقدمه، به بیان این موضوع پرداخته است که یکی از موادری که اخیرا کشورهای اسلامی بدان مبتلا شده‌اند، خرید و فروش فقاع حرام (معروف به ماءالشعیر یا آبجو) است که علمای مکتب امامیه، متفق القول با منع آن موافقت کرده و معتقدند نصوص و متون دینی، بر ممنوعیت آن تأکید دارند هرچند تحت عناوینی مختلفی همچون آبجوی حلال، طبی، بدون الکل و... قرار گیرد. وی به این نکته اشاره دارد که خرید و فروش این نوشیدنی حرام در بازارهای مسلمانان و مؤمنان رواج یافته و مصرف آن در میان مردم شیوع پیدا کرده است، اما هر کس اخبار و روایات را مرور و بررسی نموده و در آنها دقت کرده و روایات نهی از مصرف آن را مورد توجه قرار دهد، درمی یابد که ائمه(ع) در امر نهی از این موضوع، چقدر سختگیر بوده‌اند. تا جایی که چنین روایت شده است که: «لو کان الدار داري لجلدت شاربه ولقتلت بائعه» (اگر خانه خانه من بود، شارب آن را شلاق می‌زدم و فروشنده آن را می‌کشتم)<ref>مقدمه، ص3</ref>.