قرآن و بهداشت روان: تفاوت میان نسخه‌ها

#ناشر در مقدمه مختصرش - كه آن را در تاريخ 1385/4/5ش، نوشته - تأكيد كرده است: «... مركز تحقيقات قرآن كريم المهدى(عج) كه به همت چند نفر از اساتيد حوزه و دانشگاه در سال 1384ش، سامان يافت و به‌عنوان نخستين مركز پژوهشى قرآنى كشور، در وزارت علوم ثبت شد، توفيق يافت كه در مدت كوتاهى چند بخش را فعال سازد؛ از جمله، واحد انتشارات... و گروه قرآن و علم... اكنون كتاب «قرآن و بهداشت روان» تقديم مى‌شود كه نوعى تفسير موضوعى است» <ref>مقدمه كتاب، ص 13 - 14</ref>.

#نويسنده، تأكيد كرده است كه كسانى كه داراى فكر مثبت هستند، خوشحال‌تر، زنده‌تر و فعال‌ترند. اينان كارها را انجام مى‌دهند و عملى مى‌سازند، ممكن است بسيار هم اشتباه كنند. اينان وقت خود را به اين نحو ضايع نمى‌سازند كه در باب چيزهايى كه هرگز واقع نمى‌شوند، پريشان‌حواس و نگران و ناراحت شوند <ref>متن كتاب، ص 65</ref>.

#يكى از نكته‌هاى جالبى كه نويسنده ذكر كرده، اين است: اولين نوع صله رحم، ديدار اقوام و خويشاوندان است. در روايات مى‌خوانيم كه در صورت لزوم يك سال مسافرت كن تا با خويشانت رابطه برقرار كنى. در مرحله بعد، صحبت كردن و سلام كردن به يكديگر نيز جزو صله رحم شمرده شده است و كمترين حدّ صله رحم، آزار نرساندن به خويشاوندان است و از اين حدّ، فرد هرچه بيشتر روابط را گسترش دهد، به دستورهاى خداوند بهتر عمل كرده است. ديد و بازديد خويشاوندان، زمينه‌اى براى حمايت اجتماعى فراهم مى‌كند. در مرتبه اول، برون‌ريزى عاطفى و بيان مسائل و مشكلات زندگى كمترين حدّ حمايت است. مشورت و نظرخواهى در امور، استفاده از تجارب و كسب اطلاعات مفيد براى زندگى خانوادگى از فوايد شناختى ملاقات‌ها است... <ref>ر. ك.: همان، ص 147</ref>.

#نويسنده، تأكيد كرده است كه مهلت دادن به بدهكار يكى از حمايت‌هاى اقتصادى در اسلام است. اسلام اجازه نمى‌دهد كه خانه و وسايل ضرورى زندگى افراد را به‌خاطر بدهى آنها توقيف كنند يا از آنها بگيرند، بلكه طلبكاران تنها از مازاد آن مى‌توانند حقّ خود را بگيرند و اين حمايت روشنى از حقوق قشرهاى ضعيف جامعه است... شخص بدهكار كه به پرداخت بدهى خود قادر نيست، هنگامى كه احساس كند به دليل عدم پرداخت بدهى، زندگى او متلاشى نمى‌شود و خانواده‌اش از هم نمى‌پاشد، كمتر دچار فشار و ناراحتى روانى مى‌گردد <ref>همان، ص 325</ref>.

#نويسنده، يادآور شده است كه آرزوهاى دنيايى و سطح پايين، فرد را از كسب مراتب بالاى انسانى بازمى‌دارد؛ بنابراين، هرچه فرد از چنين بندهاى بازدارنده آزاد شود، آسوده‌تر مى‌گردد و توان و امكانات خود را در جهت درست به كار مى‌بندد و مى‌تواند نعمت‌هاى الهى را شكر گزارد و موهبت‌ها را به‌درستى دريابد و در آن راهى كه بايد، به كار گيرد؛ به اعمال صالح ملتزم گردد و خود را از فرو رفتن در گرداب حرام‌ها بازدارد <ref>همان، ص 345</ref>.