۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ابن قتيبه' به 'ابن قتيبه ') |
|||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
عربهاى باستان، نشانههاى رويدادهاى جوى را براى سهولت حفظ، در اشعار و جملات مسجّع بهصورت حكمت و قاعده بيان مىكردند. اين گونه اشعار، به سبب دربرداشتن الفاظى نامأنوس، حتى در اوايل عصر اسلامى نيز چندان مفهوم نبودهاند؛ ازاينرو مؤلفان كتابهاى انواء، ناگزير به شرح و توضيح دشوارىهاى آنها پرداختهاند. | عربهاى باستان، نشانههاى رويدادهاى جوى را براى سهولت حفظ، در اشعار و جملات مسجّع بهصورت حكمت و قاعده بيان مىكردند. اين گونه اشعار، به سبب دربرداشتن الفاظى نامأنوس، حتى در اوايل عصر اسلامى نيز چندان مفهوم نبودهاند؛ ازاينرو مؤلفان كتابهاى انواء، ناگزير به شرح و توضيح دشوارىهاى آنها پرداختهاند. | ||
ابن قتيبه از آن دسته نويسندگانى است كه در اين زمينه، دست به كار تأليف كتاب حاضر شده است. | [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] از آن دسته نويسندگانى است كه در اين زمينه، دست به كار تأليف كتاب حاضر شده است. | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
مسعودى چنين مىپندارد كه ابن | مسعودى چنين مىپندارد كه [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] ، كتاب انواء ابوحنيفه دينورى را گرفته و به نام خود خوانده است. در مقدمه كتاب اشاره شده است كه انواء ابوحنيفه اينك در دست نيست، اما قطعات پراكندهاى از آن بهجاى مانده است و بههرحال نمىتوان اين كتاب را برگرفته از آن دانست؛ چه شايد هر دو مؤلف از منبع مشتركى بهره گرفته باشند. | ||
نويسنده در ابتدا، به ذكر منابع قمر و سپس به توضيح و تشريح معناى «نوء» پرداخته است. | نويسنده در ابتدا، به ذكر منابع قمر و سپس به توضيح و تشريح معناى «نوء» پرداخته است. | ||
ویرایش