پرش به محتوا

صفوة شروح نهج‌البلاغة: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'شریف‌الرضی، محمد بن حسین' به 'شریف‌ رضی، محمد بن حسین'
جز (جایگزینی متن - 'صفوة (ابهام زدایی)' به 'صفوة (ابهام‌زدایی)')
جز (جایگزینی متن - 'شریف‌الرضی، محمد بن حسین' به 'شریف‌ رضی، محمد بن حسین')
خط ۴۸: خط ۴۸:
==ساختار==
==ساختار==


كتاب با مقدمه نویسنده درباره كتاب آغاز شده است. پس از آن زندگى [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]](ره) و آثار به اجمال بررسى شده است. مقدمه [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] بر كتاب شريف نهج‌البلاغه نيز بخشى از مطالب كتاب را به خود اختصاص داده است.
كتاب با مقدمه نویسنده درباره كتاب آغاز شده است. پس از آن زندگى [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]](ره) و آثار به اجمال بررسى شده است. مقدمه [[شریف‌ رضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] بر كتاب شريف نهج‌البلاغه نيز بخشى از مطالب كتاب را به خود اختصاص داده است.


نویسنده سپس توجه داده است كه از سه نوع خط در چاپ كتاب استفاده شده تا خواننده به راحتى بتواند سه شرح مذكور را از يكديگر تشخيص دهد<ref>متن كتاب، ص20</ref>
نویسنده سپس توجه داده است كه از سه نوع خط در چاپ كتاب استفاده شده تا خواننده به راحتى بتواند سه شرح مذكور را از يكديگر تشخيص دهد<ref>متن كتاب، ص20</ref>
خط ۶۰: خط ۶۰:
نویسنده تأكيد كرده كه عبارات شارحان -جز در موارد اندكى- بدون تعليقه خود او ارائه شده است؛ كه در آن موارد اندك نيز به جهت رعايت در امانت به صورت حاشيه‌اى مستقل آورده شده است<ref>همان</ref>
نویسنده تأكيد كرده كه عبارات شارحان -جز در موارد اندكى- بدون تعليقه خود او ارائه شده است؛ كه در آن موارد اندك نيز به جهت رعايت در امانت به صورت حاشيه‌اى مستقل آورده شده است<ref>همان</ref>


از اشكالاتى كه برخى بر [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]](ره) گرفته‌اند عدم ذكر مصادر و سندهاى نهج‌البلاغه است كه نویسنده به جهت رفع بخشى از اين ايراد، در بخشى مابين متن و ذيل به مصادر خطبه‌ها و نامه‌ها اشاره كرده است. در رابطه با حكمت‌ها مصدر هر حكمت در خود متن داخل كروشه ذكر شده است.
از اشكالاتى كه برخى بر [[شریف‌ رضی، محمد بن حسین|سيد رضى]](ره) گرفته‌اند عدم ذكر مصادر و سندهاى نهج‌البلاغه است كه نویسنده به جهت رفع بخشى از اين ايراد، در بخشى مابين متن و ذيل به مصادر خطبه‌ها و نامه‌ها اشاره كرده است. در رابطه با حكمت‌ها مصدر هر حكمت در خود متن داخل كروشه ذكر شده است.


نویسنده استفاده از رموز را به سختى انداختن خواننده مى‌داند؛ لذا از ذكر رموز در اين اثر خوددارى كرده است. وى همچنين تلاش كرده كه با استفاده از سه شرح، شرح واحد و منسجمى به‌دست دهد و گاه از حروف ربط «و» يا «أو» استفاده كرده است؛ البته به اعتراف خود او گاه موفق نبوده چرا كه اسلوب و شيوه شرّاح مختلف بوده و نویسنده هم بناى بر بازى با عبارات آنها را نداشته است<ref>همان، ص7</ref>
نویسنده استفاده از رموز را به سختى انداختن خواننده مى‌داند؛ لذا از ذكر رموز در اين اثر خوددارى كرده است. وى همچنين تلاش كرده كه با استفاده از سه شرح، شرح واحد و منسجمى به‌دست دهد و گاه از حروف ربط «و» يا «أو» استفاده كرده است؛ البته به اعتراف خود او گاه موفق نبوده چرا كه اسلوب و شيوه شرّاح مختلف بوده و نویسنده هم بناى بر بازى با عبارات آنها را نداشته است<ref>همان، ص7</ref>