پرتوی از نهج‌البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

# گزینش متنى دقیق و مطابقه شده با چهار نسخه معتبر، نوشته دانشمندى از قرن دهم، معروف به [[ابن شدقمی، حسن بن علی|ابن شدقم]]، وى با شیوه‏‌اى پژوهشگرانه نسخه خود را از روى چهار نسخه نوشته است: الف- [[شرح نهج‌البلاغة (ابن ابي‌الحديد)|شرح ابن ابى الحدید]] به خط مزیدى که با دقت و صحت بوده است، ب- نسخه‌‏اى که بر شیخ سدیدالدین یوسف بن مطهر که به خط خود ابلاغ قرائت را نوشته است و تاریخ کتابت آن 588 می‌باشد، ج- نسخه‌‏اى که نشانه‌هاى درستى بر آن هویدا بوده است و تاریخ آن سال 400 می‌باشد، د- نسخه‌‏اى از همه کم‌اهمیت‌تر از شرح [[ابن میثم، میثم بن علی|ابن میثم بحرانى]]. [[ابن شدقمی، حسن بن علی|ابن شدقم]] نسخه‌بدل‌ها را، بدون ذکر منبع، در حاشیه آورده و در برخى از صفحات کلمه «بخطه» دارد و آن معمولاً اشاره به خط مؤلف در نسخه اصلى است، یا نسخه‌‏اى که تأیید کرده است و احتمالاً اشاره به خط [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سید رضى]] در مورد روایات مختلف در حاشیه نسخه نوشته شده در سال 400 باشد.

# ازآنجاکه [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سید رضى]] به گزینش بخش‌هایی از خطبه‌ها و سخنان [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین]] دست زده است و نیز جز در هفده مورد، منبع و سند خطبه‌ها و کلمات و نامه‌ها را نقل نکرده است، در این کار کوشش شده است سخن [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین]] به‌طور جامع از روایات منابع دیگر در پاورقى با سند و واسطه‌هاى روایت نقل شود تا هم سند و اعتبار کار [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سید رضى]] - و البته نه سخن [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین]]- روشن گردد و هم مطلب با جامعیت بیشترى در اختیار خواننده قرار گیرد و اگر پژوهشگرى خواستار کار بهتر و بیشترى درباره آن‌ها باشد بتواند به منابع و مآخذى که در دست است مراجعه کند. ترجمه روایات شبیه به نهج‌البلاغه، در پاورقى ترجمه متن از ویراستار آمده است.

# پیش از شروع هر خطبه شماره و عنوان آن مشخص شده است. [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سید رضى]] در سراسر نهج‌البلاغه، تنها سه یا چهار عنوان براى خطبه‌ها تعیین کرده است: (خطبه 3- شقشقیة، خطبه 82- الغراء، خطبه 90- الأشیاح و خطبه 191- القاصعه). ویراستار براى همه خطبه‌ها عنوانى متناسب از متن خطبه برگزیده است.

# کوشش دیگرى که در این اثر انجام گرفته است، تعیین منابع و اسناد هر خطبه است که گر چه ممکن است منابع و اسناد تعیین شده در اینجا همان منابع و اسناد [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سید رضى]] نباشند، لیکن با این کار، حقیقتى که روشن می‌‏شود، رفع اتهام بی‌پایه‌ای است که مغرضان به [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سید رضى]] یا برادرش سید مرتضى چسبانیده یکى از آن دو بزرگوار را و غالباً ً سید مرتضى را، سازنده همه یا بیشتر این خطبه‌ها می‌‏دانند. بیشتر این منابع و اسناد به روزگاران پیش از [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سید رضى]] می‌رسد و شمار بسیارى از آن‌ها را دانشمندان اهل سنت نقل کرده‏‌اند.

# در مقدمه هر خطبه و کلام امیرالمؤمنین، بعد از تعیین سند و منبع آن، تاریخ آن‌ها نیز به قرینه مطلب، یا اشاره [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سید رضى]]، یا تصریح تاریخ‌ها و منابع دیگر مشخص گردیده است. از 81 خطبه جلد حاضر، تاریخ 62 خطبه روشن است، تاریخ 7 خطبه را به‌هیچ‌روی نمی‌‏توان تعیین کرد و تاریخ 12 خطبه دیگر را به حدس و گمان می‌‏توان بین سال‌های 36 تا 40 دانست.

# چون [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سید شریف رضى]]، در گزینش سخنان [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین]]، بیش از هر چیزى به فصاحت و بلاغت نظر داشته است، سخنانى از [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین]] در هر موضوع به دستش رسیده در این کتاب گرد آورده است، قبل از ورود به هر خطبه موضوع یا موضوعات آن‌ها نیز مشخص شده است و در متن نیز هر موضوع به‌صورت عنوان و با شماره نوشته شده است.

# [[طالقانی، سید محمود|آیت‌الله طالقانى]] مقدمه‏‌اى نسبتاً مفصل بر ترجمه نهج‌البلاغه نوشته بودند که روشنگر بسیارى از محتویات نهج‌البلاغه، شرایط تاریخى روزگار [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین]] و برخى نکات تربیتى است، مقدمه شیخ محمد عبده را هم [[طالقانی، سید محمود|آیت‌الله طالقانى]] آورده بودند، زیرا نظر یک دانشمند مبارز اهل سنت را درباره این کتاب بزرگ نشان می‌‏دهد و مقدمه [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سید رضى]] هم که جزء متن است و باید آورده شود، لذا ویراستار دیگر لازم و ضرورى ندید همه مقدماتى را که قصد داشت بر این کتاب بنویسد در این جلد بیاورد و به پیشگفتارى در بیان شیوه کار و امتیازات آن بر دیگر کارها و مقدمه‏‌اى در شرح‌حال امیرالمؤمنین در این جلد بسنده شده است.