دیوان مولانا امیر بهاءالدین برندق خجندی: تفاوت میان نسخه‌ها

از آنجا که [[خجندی، برندق|برندق]] در خجند به دنیا آمده و بیشتر عمر خود را در ماوراءالنهر گذرانده، بنابراین طبیعی است که به پیروی از مذهب غالب آن ناحیه، اهل تسنن بوده باشد؛ ولی نمی‌توان به‌یقین گفت پیرو کدام یک از مذاهل اهل سنت بوده است. همچنین وی قصیده‌ای در مدح [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین علی(ع)]] و یکی از سادات معاصرش دارد که به تتبع از قصیدۀ ملمع ابوالمفاخر رازی سروده و همچینین در دیوانش مواردی دیده می شود که از ارادت او به اهل بیت(ع) حکایت دارد. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که او در کنار اعتقاد به مذهب اهل تسنن، به امامان شیعه نیز ارادت داشته و به اعتقادات سنیان دوازده‌امامی که در ماوراءالنهر فراوان بوده‌اند، تمایل داشته است.

اشعار برندق از نظر وزنی تنوع چندانی ندارند و او در سرودن بیشتر آنها از اوزان پرکاربرد مثل رمل مثمن مخبون محذوف، رمل مثمن محذوف، مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف بهره گرفته است. قافیه‌ها اغلب از واج‌های پرکاربرد فارسی هستند و ردیف‌ها نیز بیشتر در غزل‌ها نمود پیدا می‌کنند. عناصر موسیقی درونی از قبیل اقسام جناس‌ها، سجع‌ها و تکرارها کم‌وبیش در شعر او هست؛ اما ویژگی یا تازگی خاصی در کاربرد آنها دیده نمی‌شود.